WORDFEUD
("Samen", 5 mei 2012)
Een gemeentelid stuurde me een spelletje voor op de iPad. Hij deed dat zelf met zijn zoon, en dacht dat het voor mij ook wel aardig zou zijn. Een spel waarbij je om de beurt een woord moet leggen van de zeven letters die je gekregen hebt. Heb je iets gelegd, dan worden je letters weer aangevuld, tot ze op zijn.
Ik installeerde het spelletje, maar kwam er niet toe om het te spelen. Tot mijn dochter een nieuwe telefoon kreeg. Met zo'n ding kun je immers meer dan bellen. Je kunt er het internet mee op, mee fotograferen, muziek opnemen, en spelletjes kun je er ook mee doen. “Zo pap, heb jij Wordfeud op je iPad? Dan kunnen we dat samen spelen...”
En dus begonnen we te spelen. Zij in Enschede, ik in De Lier. Afstand telt niet meer. Om de beurt
woorden leggen op het speelbord, en als het kan gebruikmaken van de premievakjes voor dubbele of driedubbele punten. 's Avonds na tienen en in het weekend gauw even kijken of er al een woordje is gelegd.U hebt misschien geen iPad of mobiele telefoon waar je allerlei spelletjes op kunt spelen. Toch denkt u: “Ik kén dat spel, dat komt me bekend voor.... Letters leggen, een speelbord, premievakjes, dubbele en driedubbele woordwaarde... Is dat eigenlijk niet gewoon Scrabble?
Een speelbord, houten blokjes met letters, vier uitgefreesde plankjes om je letters op te zetten, een draaitafel misschien, zodat degene die aan de beurt is recht voor het bord zit, zo speelden we vroeger Scrabble. Met een bak chips en een biertje erbij had je gezellige avonden...
Oude dingen komen terug. Wordfeud is Scrabble in een nieuw jasje, aangepast aan onze geïndividualiseerde wereld en aan de moderne techniek. Maar het principe is eigenlijk hetzelfde.
Soms vraag ik me wel eens af of het met de kerk niet net zo kan gaan. Hetzelfde principe, maar aangepast aan deze cultuur. Voor een deel gebeurt dat al. Veel mensen bezoeken geen kerkdiensten meer, maar zoeken hun geestelijk voedsel op internet. Op het ogenblik dat het hun uitkomt, en alleen voor zichzelf.
Maar mis je dan niets? Zoals het Scrabbelen met z'n vieren rond het speelbord en een bak chips onder handbereik toch een heel andere beleving geeft dan in je eentje met je telefoon of tablet, zo is met eenzaam in de media zoeken naar geestelijk voedsel misschien iets essentieels zoekgeraakt.
Zowel spel als geloof zoeken naar gemeenschap. Samen rond brood en wijn, samen de lofzang gaande houden is heel anders dan alleen achter je computer te zitten. Het is een prachtig hulpmiddel, jawel, toch ben ik bang dat geloven zonder gemeenschap verpietert...
Toen onze dochter laatst bij ons was, hebben we het Scrabblespel maar weer van zolder gehaald...
