małżeństwo z kobietami Ludzi Księgi
Ogólnie nie jest zalecany ożenek z niemuzułmankami, zwłaszcza w krajach niemuzułmańskich, gdzie mógłby to być jeden z czynników wpływających na wychowanie dzieci (w wierze niemuzułmańskiej – przyp. tłum). W związku z tym, ogólna zasada w krajach niemuzułmańskich brzmi, iż jest to niepożądane w stopniu bliskim bycia zakazanym (makruh tahriman) i grzeszne. [Fath al-Qadir, Radd al-Muhtar] Specyficzne sytuacje mogą być inne, lecz należy w danej sytuacji zasięgnąć rady uczonego. [Źródło]
przekład Umm Sultan
[...] Islam zezwala żydówce lub chrześcijance wyjść za mąż za muzułmanina, pod warunkiem, że dzieci wychowywane będą jako muzułmanie, co jest ułatwione przez dwa czynniki w świetle prawa:
1 - głową rodziny jest muzułmanin oraz
2 - jej ‘Abrahamowe’ pochodzenie kwalifikuje ją do osiągnięcia pełni i dojrzałości ostatniego Boskiego objawienia.
[Źródło]
przekład Umm Sultan
[...] Po drugie, te chrześcijanki i żydówki, które są nimi tylko z nazwy, tak naprawdę nie wyznają żadnej religii, jak wielu ludzi na Zachodzie, i nie mogą być określone mianem Ludzi Księgi (ahl al-Kitab). W rzeczywistości są ateistkami i nie jest dozwolone muzułmanom branie ich za żony. A zatem, należy najpierw upewnić się, czy kobieta jest naprawdę wierzącą chrześcijanką lub żydówką, i potem rozważyć małżeństwo z nią.
Po trzecie, należy pamiętać, że znaczenie zezwolenia na ożenek z chrześcijankami i żydówkami, jest takie, iż jeśli zawarte zostanie z nimi małżeństwo, będzie ono ważne jeśli zostanie przeprowadzone zgodnie z islamem, dzieci z takiego związku będą uznawane za prawowite. Aczkolwiek jest wiele narracji, które ustanawiają, iż nie jest ono pożądane (małżeństwo z niemuzułmankami). W hadisach doradza się muzułmaninowi, aby wybrał na życiową partnerkę kobietę, która przestrzega w pełni zasad islamu, aby dzięki niej mógł być pobożny. W takim przypadku, małżeństwo z chrześcijanką i żydówką byłoby niepożądane (makruh). To jest powód, dla którego Umar ibn al-Chattab uniemożliwiał takie małżeństwa za swego życia, właśnie przez wzgląd na korupcję, jaką zaobserwował w Iraku i Syrii. [zob. Muhammad ibn al-Hasan, ‘Kitab al-Athar’]
Wreszcie, zezwolenie to jest (ważne) tylko wtedy, kiedy człowiek pewien jest, iż małżeństwo to nie wpłynie ani na niego ani na jego dzieci. We wczesnych dniach islamu, muzułmanie posiadali należytą wiedzę o islamie i niewzruszone oddanie swej religii. Nie było wówczas ryzyka, że religia żony wpłynie na męża. Raczej żona dostrzegała świetność islamu i przyjmowała go. A zatem, jeśli muzułmanin jest pewien, że małżeństwo z chrześcijanką lub żydówką nie wpłynie na jego, ani jego dzieci, islamską osobowość i oddanie, wówczas nie ma przeszkód do takiego małżeństwa. Aczkolwiek, jeśli nie jest pewien, wówczas musi unikać takich małżeństw.
przekład Umm Sultan