unoszenie i opuszczanie palca podczas taszahhud
PYTANIE: Widziałem ludzi, którzy poruszają palcem w dół i w górę podczas taszahud. Czy jest to Sunna?
ODPOWIEDŹ: Wszelka chwała Allahowi.
Po pierwsze: Udowodnione zostało, że Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) wskazywał palcem wskazującym i poruszał nim w trakcie taszahud w modlitwie. Uczeni poróżnili się odnośnie tego i istnieje kilka opinii:
Uczeni szkoły hanafickiej mówią, że palec powinien zostać wzniesiony, kiedy mówimy “Laa (nie)” w zdaniu “Aszhadu an laa ilaaha illAllah (zaświadczam, że nie ma boga oprócz Allaha), a opuszczony, kiedy mówimy “illAllah (oprócz Allaha)” w tym samym zdaniu.
Uczeni szkoły szafiickiej mówią, że powinno się go podnieść kiedy mówimy “illAllah.”
Uczeni szkoły malikickiej mówią, że powinno się nim poruszać w prawo i w lewo aż do końca modlitwy.
Uczeni szkoły hanbali mówią, że powinno się wskazać palcem, kiedy wypowiadamy Imię Allaha, nie poruszając nim.
Szeich al-Albani (oby Allah się nad nim zmiłował) powiedział: „Nie ma podstaw w Sunnie na żadne z tych opisów czy zachowań. Ta, która najbliższa jest właściwej opinii, to pogląd szkoły hanbalickiej, gdyby nie to, że ograniczyli wzniesienie palca do wypowiedzenia Imienia Allaha.” [Tamam al-Minnah, str. 223]
Po drugie: Odnośnie dowodu w tej kwestii:
Przekazano, że Abdullah ibn al-Zubajr powiedział: „Kiedy Wysłannik Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) siedział w modlitwie, kładł swą lewą stopę między udo i łydkę, a prawa stopę wsuwał pod siebie, i kładł lewą dłoń na lewym kolanie, a prawą na prawym udzie i wskazywał palcem.” [Muslim, 579] Według przekazów an-Nisai (1270) i Abu Dałud (989) powiedział: „Wskazywał palcem, kiedy robił dua, ale nim nie ruszał.” Ten dodatek: „ale nim nie ruszał” – został sklasyfikowany jako daif (słaby) przez Ibn al-Qajjim w ‘Zad al-Maad’, 1/238. Został również sklasyfikowany jako daif przez al-Albani w ‘Tamam al-Minna’, str. 218.
Przekazano, ze Łail ibn Hadżar powiedział: „Powiedziałem: ‘Przyjrzę się, jak Wysłannik Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) się modli.’ I przyglądałem się mu, a on wstał i powiedział takbir (‘Allahu akbar’) i uniósł dłonie aż do poziomu uszu. Położył prawą dłoń na lewej dłoni, nadgarstku i przedramieniu. Kiedy chciał przejść do ukłonu, wzniósł podobnie dłonie (do poziomu uszu), położył je na kolanach, a kiedy podniósł głowę, znów uniósł podobnie dłonie. Potem pokłonił się i położył dłonie (na ziemi) na poziomie uszu, potem usiadł, wkładając lewą stopę pod siebie i położył lewą dłoń na lewym udzie i kolanie i położył brzeg prawego nadgarstka na prawym udzie. Następnie połączył dwa palce i zatoczył kółko, potem podniósł palec wskazujący i poruszył nim, robiąc dua’.” [An-Nisai, 889: sklasyfikowany jako autentyczny (sahih) przez Ibn Chuzajma, 1/1354; Ibn Madża, 5/170; sklasyfikowany jako sahih przez al-Albani w ‘Irwa al-Ghalil’, 367]
Ibn Usajmin przytoczył ten hadis – „poruszał nim, robiąc dua” – jako dowód, że powinno się poruszać palcem wskazującym podczas taszahud, z każdym zdaniem suplikacji (dua). W ‘Al-Szarh al-Mumti’ powiedział: „Sunna wskazuje, że najlepiej wskazać nim podczas robienia dua’, Najlepsze sformułowanie hadisu brzmi: „poruszał nim, robiąc dua.” Zatem za każdym razem, kiedy robicie dua, poruszajcie palcem, wskazując w ten sposób na wywyższoną naturę Jedynego, do Którego kierujecie prośby. Kiedy mówicie: „Al-salamu alajka ajjuha’l-Nabijju (pokój niech będzie z tobą, Proroku)” – najlepiej wskazać palcem (podnosząc go do góry), bo pozdrowienie to (salam) jest rodzajem dua. „Al-salamu alajna (pokój niech będzie z nami)” – najlepiej ponownie wskazać palcem „Allahumma salli ala Muhammad (Allahu, ześlij pokój na Muhammada)” – najlepiej znów wskazać palcem. „Allahumma barik ala Muhammad” (Allahu, ześlij błogosławieństwa na Muhammada)” – najlepiej unieść palec. „‘Auzu Billahi min azab dżahannam” (Szukam schronienia u Allaha przed karą Dżahannam)” – Najlepiej unieść palec. „Ła min azab al-qabr (oraz przed karą grobu)” – najlepiej unieść palec. „Ła min fitnat il-mahja ła’l-mamat (i przed próbami tego życia i Życia Przyszłego)” – najlepiej unieść palec. „Ła min fitnat il-masih il-dadżdżal (i od udręk Antychrysta) – najlepiej unieść palec. Za każdym razem, kiedy robicie dua najlepiej unieść palec, wskazując na wielkość Jedynego, Którego prosicie. To jest bliższe Sunnie.”
Po trzecie: Sunną jest patrzeć na palec, kiedy go unosimy. An-Nałałi powiedział: „Sunną jest niespuszczanie wzroku z palca wskazującego. Istnieje odnośnie tego hadis sahih w ‘Sunan Abu ajle’. Powinno się wskazać w kierunku qibli i podczas uniesienia (palca) zaświadczyć o Jedności Allaha i oddaniu się wyłącznie Jemu.” [‘Szarh ajlep’, 5/81] Hadis, do którego odniósł się An-Nałałi (oby Allah się nad nim zmiłował), to hadis Abdullaha ibn az-Zubajr przytoczony wcześniej. Wersja przekazana przez Abu Ajle (989) brzmi: „I nie powinno się spuszczać wzroku z palca wskazującego.” Sklasyfikowany jako autentyczny (sahih) przez al-Albani w ‘Sahih Abu ajle’.
Po czwarte: Sunną jest wskazywać palcem w kierunku qibli. Przekazano od Abdullah ibn Umar, że zobaczył, jak pewien mężczyzna ruszał ręką kamienie podczas modlitwy. Kiedy mężczyzna skończył się modlić, Abdullah powiedział mu: „Nie ruszaj kamyków podczas modlitwy, bo to pochodzi od szatana. Rób lepiej to, co robił Wysłannik Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). Kładł prawą dłoń na udzie i wskazywał palcem, który jest obok kciuka, w kierunku qibli i skupiał na nim wzrok.” Potem powiedział: „Widziałem, jak Wysłannik Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) tak robił.” [an-Nasai, 1160; Ibn Khuzajmah, 1/355; Ibn Hibbaan, 5/273. Sklasyfikowany jako sahih przez al-Albani w Sahih an-Nasai]
Po piąte: Lekkie zgięcie palca podczas wskazywania zostało wspomniane w hadisie od Numajr al-Chuzai, przekazanym przez Abu Ajle, 991 i an-Nasai, 1275. Jednak jest to hadis słaby (daif). [Patrz ‘Tamaam al-Minnah, al-Albaani’ str. 222] I Allah wie Najlepiej.
Islam Q&A;
Przekład: Iman
Poruszanie palcem podczas taszahud jest kwestią zaniedbywaną przez wielu wiernych, ponieważ są oni nieświadomi wielkich korzyści oraz ich wpływu na chuszu. Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: „Jest to silniejsze przeciw szatanowi niż żelazo.” [Imam Ahmad, 2/119 z dobrym łańcuchem (hasan isnad), co zostało ustalone w ‘Sifat al-Salah’, str. 159] To znaczy, że wskazywanie palcem wskazującym podczas taszahud jest dla szatana boleśniejsze, aniżeli uderzanie weń żelaznym prętem, ponieważ przypomina to słudze o Jedności Allaha i o tym, by był szczery w czczeniu Jego Samego/Jedynego. I jest to tym, czego szatan nienawidzi najbardziej; szukamy przed nim schronienia u Allaha. [‘al-Fath al-Rabbani’ autorstwa al-Saidi, 4/15] Z powodu tej wielkiej korzyści, Towarzysze (Sahaba) (oby Allah był z nich zadowolony), zalecali jeden drugiemu, by to czynić (poruszać palcem wskazującym podczas taszahud) i byli bardzo pilni w zapamiętywaniu tego, co w dzisiejszych czasach tak wielu ludzi traktuje z lekceważeniem. Zostało przekazane, że Towarzysze Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zwykli byli zalecać jeden drugiemu odnośnie wskazywania palcem podczas dua.” [Ibn Abi Szajbah z hasan isnad, co zostało ustalone w ‘Sifatal-Salah’, str. 141. Patrz: ‘al-Musannaf’, nr 9732, część 10, str. 381, wyd. Dar al-Salafiyyah, India]
Fragment z książki: Szeicha Muhammada Salih al-Munadżdżid;
Przekład: Alina Abu-Zaitoun