określanie ludzi religijnych mianem fundamentalistów i ekstremistów

PYTANIE: Stało się rzeczą powszechną, nazywanie przez media młodzieży islamskiego odrodzenia mianem ekstremistów i fundamentalistów. Co sądzicie na ten temat?

ODPOWIEDŹ: Chwała Allahowi. Niezależnie od sytuacji, jest to błąd, który przyszedł ze wschodu i zachodu, od chrześcijan, komunistów i żydów, oraz innych, którzy próbują zniechęcić ludzi do wzywania do Allaha, i popełniają niesprawiedliwość względem dałah (wzywanie do Allaha) – określając ją ekstremizmem, fundamentalizmem, lub innymi nazwami.

Niewątpliwie, wzywanie ludzi do Allaha to wzywanie do religii Wysłanników, podążanie ich ścieżką i drogą. Ludzie wiedzy są zobowiązani do wzywania innych do Allaha oraz aktywnego działania na tym polu. Młodzież zobowiązana jest lękać się Allaha i przestrzegać prawdy, a nie popadać w skrajności (ekstremizm) czy bycie surowym (bezwzględnym, niewyrozumiałym). Może być tak, iż niektórzy młodzi ludzie są ignorantami, i dlatego popadają w skrajności (ekstrema) w pewnych kwestiach, lub brak im wiedzy i dlatego zaniedbują inne kwestie. Ale zarówno młodzież jak i inni ludzie, tak jak uczeni, muszą lękać się Allaha i szukać prawdy z dowodami (dalil), tzn. tego, co powiedzieli Allah i Jego Wysłannik (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim); muszą oni wystrzegać się innowacji (bidah) oraz przesady (ekstremizmu). Również muszą wystrzegać się ignorancji i niedoskonałości (braków, zaniedbań w religii). Żaden z ludzi nie jest nieomylny, niektórzy mogą błądzić – wykonując zbyt dużo lub za mało. Ale to nie oznacza ,iż każdy ponosi winę, wina spoczywa na tych, którzy popełniają błędy.

Wrogowie Allaha spośród chrześcijan i innych, którzy podążają w ślad za nimi, uczynili to sposobem atakowania dałah i ukracania jej, poprzez oskarżanie ludzi o ekstremizm i fundamentalizm.

Co oznacza słowo fundamentalizm? Jeśli ludzie są fundamentalistami w tym znaczeniu, że przestrzegają fundamentów lub podstaw (usul), tego co powiedzieli Allah i Jego Wysłannik, wówczas jest to pochwała, a nie – nagana czy potępienie. Przestrzeganie i odwoływanie się do fundamentów, Księgi Allaha i Sunny Jego Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) jest godne pochwały i nie może być potępione. To co należy potępiać, to fakt, iż ludzie dopuszczają się przesady lub zaniedbania w niektórych kwestiach, kiedy popadają w skrajności (ekstremizm) lub są surowi, bezwzględni lub też nie robią tego, co jest ich obowiązkiem. Ale człowiek, który przestrzega prawidłowych zasad, wywiedzionych z Księgi Allaha i Sunny Jego Wysłannika – nie popełnią błędu; to jest postępowanie doskonałe i godne chwały. Obowiązkiem ludzi, którzy szukają wiedzy i tych, którzy wzywają innych do Allaha jest przestrzeganie podstaw (fundamentów) z Księgi Allaha i Sunny Jego Wysłannika; i wszystko to, o czym czerpią wiedzę z podstaw (fundamentów) fiqh, aqida i hadisów, może być użyte za dowód (dalil). Muszą posiadać podstawy (fundamenty) – których przestrzegają. Określanie ludzi, którzy wzywają do islamu (dajia) mianem fundamentalistów – jest uogólnieniem, które nie ma na celu niczego innego, jak tylko potępiania ich oraz zniechęcenia do nich innych. Fundamentalizm nie jest rzeczą złą, w rzeczy samej jest rzeczą dobrą.

Jeśli człowiek, który szuka wiedzy będzie trwał przy fundamentach, skupiał na nich uwagę i do późna w nocy uczył się o nich z Księgi Allaha i Sunny Jego Wysłannika, oraz z tego, co ustanowili uczeni, nie ma w tym nic złego. Jednak popadanie w skrajności w oddawaniu się innowacjom (bidah) jest rzeczą złą, i popadanie w skrajności w niewiedzy, ignorancji i zaniedbaniu również jest rzeczą złą. Ludzie wzywający do islamu (daija) są zobowiązani do przestrzegania fundamentów szariatu (prawa islamskiego) i przestrzegania umiaru, który wskazał im Allah, albowiem Allah uczynił ich jako ummę (społeczność, naród) znajdującą się po środku (sprawiedliwie, słusznie wyważony) [zob. Koran 2:143]. A zatem daija muszą być wyważeni, obierając i wypracowując drogę środka między przesadą (nadmiarem) a zaniedbaniem. Muszą być niezachwiani w trwaniu przy prawdzie oraz odwoływaniu się do podstaw – dowodów (dalil) szariatu. Nie powinno być tam ani przesady ani zaniedbania, jedynie umiar, który zalecił Allah.

Madżmu Fatała ła Maqalat Mutanałłia li Samahat al-Szeich al-Allamah Abdul-Aziz ibn Baz, str. 233