PYTANIE: Czy wolno kobiecie recytować Koran, kiedy ma miesiączkę?
ODPOWIEDŹ: Chwała Allahowi. Jest to kwestia, odnośnie której uczeni, oby Allah się nad nimi zmiłował, poróżnili się w opiniach. Większość znawców prawodawstwa (fuqaha) mówi, że jest zabronione (haram), by kobieta recytowała Koran podczas jej miesiączki, aż się oczyści. Czynią wyjątki w przypadku zikru (wspominania Allaha) i zdań, których nie mówi się z intencją recytacji (tilała), jak na przykład: ‘Bismillahir-Rahmanir-Rahiim’ lub ‘Inna lillahi ła inna ilajhi radżi’un’, lub inne zdania z Koranu, które mówi się jako ogólne prośby (dua).
Dowód na zabronienie miesiączkującej kobiecie recytacji Koranu opierają oni o kilka rzeczy, włącznie z następującym:
Uznano, że miesiączka podlega zasadom dotyczącym osoby, która jest w stanie dżanaba (stan nieczystości po stosunku płciowym), ponieważ obydwa te stany wymagają kąpieli rytualnej (ghusl). Znajduje to oparcie w hadisie od Alego ibn Abi Talib (oby Allah był z niego zadowolony), według którego Wysłannik Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) nauczał Koranu i nigdy nikomu nie zabraniał się go uczyć oprócz tych, którzy znajdowali się w stanie dżanaba. (Abu Daud, 1/281; at-Tirmizi, 146; an-Nisai, 1/144; Ibn Madża, 1/207; Ahmad, 1/84; Ibn Chuzajma, 1/104. At-Tirmizi powiedział: hadis sahih hasan. Al-Hafiz ibn Handżar powiedział: prawdą jest, że to jest typ hadisu hasan, którego można by użyć jako dowodu.)
Hadis Ibn Umara (oby Allah był zadowolony z nich obu), według którego Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) powiedział: „Miesiączkująca kobieta i ten, kto znajduje się w stanie dżanaba nie powinni recytować nic z Koranu. (At-Tirmizi, 131; Ibn Madża, 595; ad-Daraqutni, 1/117; al-Bajhaqi, 1/89. To jest słaby hadis (daif), ponieważ Ismail ibn Ajjasz przekazał od mieszkańców Hidżazu, a jego przekazy od nich są słabe (daif), jak powszechnie wiadomo osobom biegłym w naukach hadisu. Szeich al-islam Ibn Tajmija powiedział (21/460): To jest słaby (daif) hadis zgodnie z konsensusem uczonych hadisu. Patrz: „Nasb al-Raayah”, 1/195; „Al-Talkhees al-Habeer”, 1/183)
Niektórzy uczeni powiedzieli, że jest dozwolonym miesiączkującej kobiecie recytować Koran. To jest opinia imama Malika i jest jedną z opinii przekazaną od Ahmada, którą preferował Ibn Tajmija i którą al-Szałkani uważał za słuszną. Uczeni oparli tę opinię o następujące punkty:
Zasadą jest, że rzeczy są dozwolone, chyba że istnieje dowód, że jest inaczej (tzn. że są zabronione – przyp. tłum.) Nie ma dowodu, który mówiłby, że miesiączkującej kobiecie nie wolno recytować Koranu. Szeich al-islam Ibn Tajmija powiedział: „Nie istnieje żaden jasny, autentyczny tekst, który wskazywałby, że miesiączkującej kobiecie nie wolno recytować Koranu... Wiadomym jest, że w czasach Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) kobiety miesiączkowały i on nie zabronił im recytować Koranu, ani wspominać Allaha (zikr), ani wznosić próśb (dua).
Allah, wychwalony i wyniesiony niech będzie, nakazuje muzułmanom recytować Koran. On chwali tego, kto to robi i obiecuje mu (lub jej) wielką nagrodę. Nikt nie jest z tego wyłączony poza tym, odnośnie kogo jest solidny dowód (dalil), i w przypadku miesiączkującej kobiety taki dowód nie istnieje, jak stwierdzono wyżej.
Analogia między miesiączkującą kobieta a osobą w stanie dżanaba jest poczyniona pomimo tego, że są między nimi różnice. Ten, kto jest w stanie dżanaba, w przeciwieństwie do miesiączkującej kobiety, ma wybór usunięcia ‘bariery’ poprzez wzięcie rytualnej kąpieli (ghusl). Menstruacja zwykle trwa jakiś czas, podczas gdy osoba w stanie dżanaba musi wykonać ghusl, kiedy przychodzi czas modlitwy.
Uniemożliwianie miesiączkującej kobiecie recytacji Koranu pozbawia ją okazji do zyskania nagrody i sprawia, że może zapomnieć coś z Koranu, lub potrzebuje recytować, bo naucza lub uczy się.
Z powyższego jasno wynika, że dowód tych, którzy pozwalają miesiączkującej kobiecie recytować Koran, jest mocniejszy. Jeśli kobieta chce zachować ostrożność, może ograniczyć recytację do wersetów, które obawia się zapomnieć.
Należy jednak zwrócić szczególną uwagę, że to, co tutaj omawiamy odnosi się jedynie do tego, co kobieta recytuje z pamięci. Jeśli chodzi o recytację z mushafu (egzemplarza Koranu w jęz. arabskim), stosuję się wtedy inną zasadę. Poprawną opinią uczonych jest, że jest zabronione dotykać mushaf, kiedy człowiek znajduje się w jakimkolwiek stanie nieczystości, ponieważ Allah mówi (interpretacja znaczenia):
[Koran 56:79] {dotykają go tylko oczyszczeni}
W liście do Amra ibn Hazm Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) powiedział ludziom Jemenu: „Nikt nie powinien dotykać Koranu z wyjątkiem tego, kto jest czysty (oczyszczony).” (Malik, 1/199; an-Nisai, 8/57; Ibn Hibban, 793; al-Bajhaqi, 1/87. Al-Hafiz ibn Handżar powiedział: „Grupa uczonych sklasyfikowała ten hadis jako autentyczny (sahih) ponieważ jest tak dobrze znany.” Asz-Szafii powiedział: „Udowodnili, że był to list wysłany przez Wysłannika Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim).” Ibn Abd al-Barr powiedział: „Ten list jest znany wśród uczonych biografii (Proroka, pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim – przyp. tłum.), i jest tak powszechnie znany wśród uczonych, że nie potrzebuje łańcucha przekazicieli (isnad). Jest on jak tałatur (tzn. przekazany przez tak wielką ilość przekazicieli, że nie jest prawdopodobnym, by porozumieli się co do kłamstwa - przyp. tłum.), bo ludzie zaakceptowali i uznali go. Szejch al-Albani powiedział, że jest on autentyczny (sahih).” „Al-Talkhees al-Habeer”, 4/17. Patrz również „Nasb al-Raayah”, 1/196; „Irwaa’ al-Ghaliil”, 1/158)
A Allah wie najlepiej.
Szejch Muhammad Salih Al-Munadżdżid
przekład: Iman
(„Haashiyat Ibn ‘Aabidiin”, 1/159; „Al-Majmoo’”, 1/356; „Kashshaaf al-Qinaa’”, 1/147; „Al-Mughni”, 3/461; „Nayl al-Awtaar”, 1/226; „Majmoo’ al-Fataawaa”, 21/460; „Al-Sharh al-Mumti’ li’l-Shaykh Ibn ‘Uthaymiin”, 1/291)