małżeństwo z intencją rozwodu

PYTANIE: Mężczyzna wyjeżdża za granicę na studia i chce ochronić swoją czystość poprzez zawarcie związku małżeńskiego na określony czas. Potem zamierza się rozwieść, mimo że nie poinformował żony, iż planuje, by to małżeństwo zawarte było tylko na jakiś czas. Jakie są zasady odnośnie takiego postępowania?

ODPOWIEDŹ: Małżeństwo z intencją rozwodu podlega dwóm kwestiom. Pierwszą jest wyraźne postawienie warunku w kontrakcie małżeńskim, że małżeństwo zawierane jest na miesiąc, rok, czy – jak w powyższym przypadku - do czasu ukończenia studiów etc. Jest to znane jako muta (małżeństwo dla przyjemności, małżeństwo czasowe – przyp. tłum.) i jest to zabronione. Drugą kwestią jest sytuacja, w której mężczyźnie przyświeca taka intencja, ale nie czyni z niej warunku w kontrakcie małżeńskim.

Opinia rozpowszechniona wśród szkoły hanbalickiej mówi, że jest to zabronione i unieważnia kontrakt małżeński. Uczeni tej szkoły twierdzą, że zamiar/intencja jest równoznaczna z rzeczywistym warunkiem, gdyż Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział:

„Czyny oparte są na intencji i każdy jest oceniany adekwatnie do jego intencji.”

Uczeni szkoły hanbalickiej mówią również, że jeśli mężczyzna żeni się, planując rozwód, z trzykrotnie rozwiedzioną kobietą wyłącznie po to, by uczynić ją dozwoloną dla poprzedniego męża (kobieta, trzykrotnie rozwiedziona z mężem, staje się mu ponownie dozwolona po tym, jak poślubi ona innego mężczyzne - bez intencji rozwodu - małżeństwo zostanie skonsumowane, a następnie rozwiedzie się z ‘drugim mężem’ mając ku temu powody - przyp.tłum.), wówczas małżeństwo takie jest nieważne, nawet, jeśli było intencją, a nie warunkiem kontraktu małżeńskiego. A zatem - jeśli intencja uczynienia żony „dozwoloną” dla poprzedniego męża unieważnia kontrakt małżeński, identycznie - intencja popełnienia (rzeczy podobnej do) muta również unieważnia kontrakt. To jest opinia szkoły hanbalickiej.

Druga opinia pomiędzy uczonymi jest taka, że jest dozwolone dla mężczyzny poślubienie kobiety z intencją rozwodu po opuszczeniu jej kraju, tak jak czynią to mężczyźni wyjeżdżający na studia lub w innym celu na Zachód. Uczeni ci twierdzą, że jest to dozwolone, ponieważ nie jest to warunkiem kontraktu i to odróżnia czyn taki od muta. Ponadto, w przypadku muta, tuż po upływie wyznaczonego okresu trwania małżeństwa, małżonkowie zostają rozdzieleni niezależnie od tego, czy tego chcą, czy nie. W tym przypadku (tzn w przypadku intencji rozwodu po określonym czasie - przyp.tłum.) może się zdarzyć, że mąż nadal pragnie swojej żony i decyduje się z nią pozostać. Jest to jedna z opinii Szeicha al-Islam Ibn Tajmijja.

Według mnie, małżeństwo takie nie jest muta; jednakże, jest ono zabronione, gdyż jest oszustwem żony i jej rodziny. Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zabronił oszustwa i kłamstwa. Gdyby kobieta wiedziała, że mężczyzna zamierza poślubić ją tylko na określony czas, ani ona, ani jej rodzina nie zgodziłaby się na małżeństwo. Analogicznie mężczyzna taki nie byłby zadowolony, gdyby jakiś człowiek poślubił jego córkę z intencją rozwodu, kiedy zaspokoi ona jego potrzeby. Jak zatem może czynić on coś, czego nie życzyłby sobie samemu. To sprzeciwia się fundamentom wiary.

Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) ustanowił: „Nikt z was nie uwierzy naprawdę, dopóki nie będzie chciał dla swego brata tego, czego chce dla samego siebie.”

Słyszałem również, że opinia ta (dopuszczająca zawarcie małżeństwa z intencją rozwodu po określonym czasie - przyp.tłum.) doprowadziła niektórych ludzi do zrobienia czegoś, czego nie zaakceptowałby żaden z uczonych; niektórzy ludzie podróżują do innych krajów wyłącznie w celu zawarcia takiego małżeństwa, a potem wracają do swojego kraju. Jest to czyn wielce zabroniony, opierający się na kłamstwie i oszustwie, dlatego też ludzie muszą zamknąć drzwi prowadzące ich do tego typu praktyk, gdyż generalnie są oni ignorantami i większość z ich pragnień prowadzi ich do łamania zakazów Allaha.

Szeich Ibn Uthajmin, Fatawa al-Marah

Przekład: Alina Abu-Zaitoun