PYTANIE: Chcę poślubić pewną muzułmankę, ale dopiero za trzy lata i nie chciałbym popełnić z nią grzechu. Chciałbym zawrzeć z nią małżeństwo urfi (zawarcie związku małżeńskiego, w którym nika nie jest oficjalnie zarejestrowany ani publicznie ogłoszony) lub małżeństwo muta, dopóki będę w stanie zawrzeć z nią związek małżeński zgodnie z szariatem. Co powinienem uczynić, jeśli zamierzam następnie ożenić się z nią zgodnie z szariatem? Boję się Allaha i nie chcę popełnić grzechu. To jest najlepszy i najbardziej dozwolony sposób, ale Allah wie najlepiej. Co powinienem zrobić?
ODPOWIEDŹ: Chwała Allahowi.
Pytanie nie jest jasne. Słowa brata mogą być zrozumiane na różne sposoby, jeśli chodzi o jego intencję w zawarciu kontraktu małżeńskiego, o który pyta. Mówi: małżeństwo urfi, a potem mówi muta. Wiadomo, że są dwa dobrze znane rodzaje małżeństwa urfi, a on być może pyta o trzy rodzaje, odpowiemy więc przyjmując, że pyta o wszystkie trzy.
Jeśli chodzi o małżeństwo muta – które polega na zawarciu związku małżeńskiego na określony czas, uzgodniony przez obie strony, za określony mahr, po którym to okresie kontrakt staje się nieważny – jest to zabroniony (haram) kontrakt małżeński, który w ogóle nie jest ważny.
Odnośnie małżeństwa urfi - jest ono dwóch rodzajów:
1 - Kiedy kobieta poślubiona jest w sekrecie, bez zgody jej opiekuna (łali). W tym przypadku, jest to zabroniony (haram) kontrakt małżeński, który nie jest ważny, ponieważ zgoda opiekuna jest jednym z warunków, od których zależy ważność kontraktu małżeńskiego.
2 - Małżeństwo za zgodą opiekuna kobiety, ale bez publicznego ogłoszenia zawartego związku lub bez zarejestrowania go w sądzie szariackim lub cywilnym, ale przy obecności świadków. W tym przypadku małżeństwo jest ważne pod względem wypełnienia koniecznych warunków, lecz jest wbrew islamskiemu nakazowi publicznego ogłoszenia zawartego związku. Brak oficjalnego udokumentowania małżeństwa może doprowadzić do utraty prawa do wiana i praw spadkowych, a jeśli pojawią się dzieci, w jaki sposób będą one zapisane w oficjalnych dokumentach? Jak kobieta obroni swój honor przed ludźmi?
Należy również zaznaczyć, że niektórzy znawcy prawa (fuqaha) utrzymują, że ogłoszenie zawartego związku jest jednym z warunków jego ważności, co bliskie jest prawdy. Uzasadniają to tym, że uczynienie publicznym zawarcie małżeństwa ukazuje różnicę między małżeństwem a niemoralnymi związkami. Znajduje to poparcie w słowach Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim): „Różnica między tym, co halal a tym, co haram leży w biciu w daff (typ bębna) i donosniość głosu na weselach.” [at-Tirmizi, 1088; al-Nasai, 3369; Ibn Madża, 1896; sklasyfikowany jako dobry (hasan) przez szeicha al-Albani w Irwa al-Ghaliil, 1994]
Szeich al-Islam Ibn Tajmija powiedział: „Nie ma wątpliwości, że małżeństwo ogłoszone publicznie jest ważne, nawet jeśli nie było przy nim dwóch świadków, lecz jeśli jest ukrywane i trzymane w sekrecie – jest to kwestia polemiczna. Jeśli są przy nim świadkowie i jest ono ogłoszone publicznie, to jest ono niepodważalnie ważne. Jeśli nie ma świadków i nie jest ogłoszone publicznie, to jest ono nieważne i wszyscy uczeni są co do tego zgodni. Jeśli są jacyś uczeni, którzy to kwestionują, to są oni nieliczni.” [al-Fatawa al-Kubra, 3/191]
Ibn al-Qajjim powiedział: „Prawodawca określił cztery warunki dla małżeństwa oprócz konraktu małżeńskiego, by w ten sposób nie było żadnego podejrzenia o niemoralne postępowanie: powinno być ogłoszone, powinien być opiekun kobiety (wali), kobieta nie powinna sporządzać konraktu małżeńskiego i jest zalecane (mustahabb) bicie w bębny i wznoszenie głosów (w pieśniach) oraz wydanie przyjęcia weselnego (walima), ponieważ to zamyka drogi prowadzące do niemoralnych czynów pod pozorem małżeństwa.” [Ilam al-Muwaqqiin, 3/113]
To znaczy: jeśli małżeństwo zawarte jest w sekrecie, istnieje możliwość, że jeśli kobieta zajdzie w ciążę i urodzi, mężczyzna nie uzna dziecka, bo nie ma dowodów na to, że kobieta jest jego żoną, a dziecko – jego dzieckiem. Ale jeśli są świadkowie i małżeństwo jest ogłoszone, nie ma miejsca na taki zły uczynek.
Przekład: Iman