PYTANIE: Jak narazie, nie mam żródeł, aby powołać się na dokładny werset z Koranu, ani też nie mogę powiedzieć z jakiej sury został ten fragment zaczerpnięty. Jakkolwiek, wierzę, że jest to powszechnie znany werset. Język arabski rozumiem odrobinę, dlatego znalazłem ten werset w języku angielskim. Werset ten może być przetłumaczony jako: {Bogobojni żydzi, muzułmanie i chrześcijanie nie poczują strachu (tego dnia).} Nie jestem dokładnie pewien, co do wyrażenia w nawiasie. Moje pytanie brzmi: czy jest to pomyłka w tłumaczeniu? Wiemy, że żydzi i chrześcijanie, generalnie, nie mogą mieć nadziei na jakąkolwiek aprobatę w Życiu Wiecznym, a zatem jak powinniśmy rozumieć ten werset?
ODPOWIEDŹ: Chwała Allahowi, Panu Światów.
To, do czego się odnosisz w swoim pytaniu, zostało wspomniane w dwóch podobnych wersetach w Koranie. Pierwszym z nich jest werset (interpretacja znaczenia):
[Koran 2:62] {Zaprawdę, ci, którzy uwierzyli, ci, którzy wyznają judaizm, chrześcijanie i sabejczycy, i ci, którzy wierzą w Allaha i w Dzień Ostatni i którzy czynią dobro, wszyscy otrzymają nagrodę u swego Pana; i nie odczują żadnego lęku, i nie będą zasmuceni!.}
Drugim jest werset (interpretacja znaczenia):
[Koran 5:69] {Zaprawdę, ci, którzy wierzą, ci, którzy wyznają judaizm, sabejczycy i chrześcijanie, ci, którzy wierzą w Allaha i w Dzień Ostatni i którzy czynią dobro - niech się niczego nie obawiają; oni nie będą zasmuceni!}
Aby prawidłowo zrozumieć te wersety, musimy odnieść się do uczonych tafsiru (tafsir – wyjaśnienie znaczeń Koranu). Wielki Imam Ismail ibn Kasir, oby Allah się nad nim zmiłował, powiedział w swoim tafsirze do wersetu z sury Krowa: „Allah, Subhanahu ła Taala, wskazuje, że ten z poprzednich narodów, który czynił dobrze i był posłuszny, otrzyma nagrodę i to będzie się tyczyło każdego, kto podąża za niepiśmiennym Prorokiem Muhammadem (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) aż do nastania Godziny – on będzie miał wieczne szczęście i nie będzie czuł strachu przed tym co go czeka, ani nie będzie lękać się tego, co pozostawił za sobą.
Tak jak Allah powiedział (interpretacja znaczenia):
[Koran 10:62] {Czyż nie tak? Zaprawdę, przyjaciele Allaha nie będą się lękać ani nie będą się smucić.}
I Allah mówi nam, co aniołowie mówią do wierzących w chwili śmierci (interpretacja znaczenia):
[Koran 41:30] {Zaprawdę, na tych, którzy powiedzieli: „Pan nasz - to Allah!”, i potem poszli prosto - zstąpią aniołowie: „Nie obawiajcie się i nie smućcie! Cieszcie się Ogrodem, który wam został obiecany!”}
Jeśli chodzi o żydów, ich ojcowie wierzyli w Torę i podążali drogą Mojżesza (pokój z nim) do momentu, gdy nastąpiły czasy proroctwa Isa - Jezusa, po którego nadejściu, ktokolwiek nadal podążał za Torą i Mojżeszem i nie porzucił tego - by podążać za Jezusem - był stracony. Jeśli chodzi o chrześcijan, ich ojcowie wierzyli w oryginalna Ewangelia (Indżil) i podążali drogą Jezusa (pokój z nim) - ktokolwiek czynił tak, był wierzącym i jego wiara została zaakceptowana przez Allaha, aż do przybycia Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim); następnie, jeśli ktokolwiek nie podążał za Muhammadem (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) i nie porzucił drogi Jezusa (pokój z nim) oraz Indżil – tego, czego przestrzegał wcześniej, był stracony.
Allah mówi (interpretacja znaczenia):
[Koran 3:85] {A od tego, kto poszukuje innej religii niż islam, nie będzie ona przyjęta; i on w życiu ostatecznym będzie w liczbie tych, którzy ponieśli stratę.}
Werset ten jest stwierdzeniem, że Allah od nikogo nie zaakceptuje innej drogi ani czynów, po wysłaniu Swego ostatniego Posłańca, z wyjątkiem tych, którzy postępują zgodnie z prawem Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). Jednakże, przed nadejściem Proroka Muhammada, każdy kto podążał za Prorokiem swoich czasów, pozostawał na Prostej Drodze Zbawienia. Zatem żydzi podążali za Mojżeszem (pokój z nim) i odwoływali się do Tory, aby osądzać w danym czasie. Kiedy Allah zesłał Jezusa (pokój z nim), Dzieci Izraela zostały zobligowane do podążania za nim i bycia jemu posłusznymi, więc ci, którzy za nim podążali stali się chrześcijanami. Kiedy Allah wysłał Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), jako ostatniego Proroka i Posłańca do wszystkich Dzieci Adama, cała ludzkość została zobligowana, aby w niego wierzyć i być mu posłusznym oraz, by powstrzymywać się od tego, czego zabronił. Ci, którzy tak uczynili są prawdziwie wierzący. Umma (naród, nacja, społeczność) Muhamamda (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) jest nazywana wierzącymi, ze względu na głęboką wiarę (iman) i przekonanie oraz dlatego, że wierzą we wszystkich poprzednich Proroków i w przepowiedziane wydarzenia, które mają dopiero nastąpić.
W komentarzu do wersetu w surze Krowa, ibn Kasir (oby Allah się nad nim zmiłował) powiedział: „Oznacza to, że każda grupa wierzyła w Allaha i w Dzień Ostatni, którym jest wyznaczony Dzień Sądu i czynili dobre dzieła. Ale po Muhammadzie (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), który został wysłany do ludzkości i dżinów, prawdziwa wiara może być jedynie w zgodzie z drogą Muhamamda (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). Ktokolwiek podąża jego drogą, nie będzie czuł strachu o przyszłość ani smutku po tym, co pozostawił za sobą.
Szeich Muhammad Salih al-Munadżdżid
Przekład: Izabela Kendakji