PYTANIE: Jak brzmi fatwa dotycząca noszenia abaji na ramionach?
ODPOWIEDŹ: Chwała Allahowi. Abaja noszona na ramionach, nie jest rodzajem okrycia przypisanego muzułmance w szariacie, ponieważ abaja którą przypisał szariat powinna okrywać całe ciało od głowy do stóp; przypomina to dżilbab, który Allah zalecił w wersecie (interpretacja znaczenia):
[Koran 33:59] {Proroku! Powiedz twoim żonom i twoim córkom, i kobietom wierzących, aby narzuciły swoje okrycia (dżalabibihinn[1]) na całe ciała[2] to jest najbardziej odpowiednie, aby były znane (jako zacne kobiety) i nie były obrażane; Allah jest Przebaczający, Najbardziej Litościwy.}
Dżilbab to szata, która noszona jest nad zasłoną głowy (chimar), tak jak abaja. Przekazano, że Umm Salama (żona Proroka) powiedziała: „Kiedy został objawiony werset: {aby narzuciły swoje okrycia (dżalabibihinn) na całe ciała}, Ansarki wyszły z domów i wyglądały tak, jakby wrony usiadły na ich głowach ze względu na ich zewnętrzne okrycia.” [Abu Dałud 4101; zaklasyfikowany jako sahih przez szeicha al-Albani w Sahih Abi Dawud, 3456]
Aisza również opisała dżilbab kobiety jako taki, który spływa z jej głowy, kiedy powiedziała: „Jeźdźcy mijali nas, kiedy byłyśmy z Wysłannikiem Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha alajhi nim) w stanie uświęcenia (ihram) (podczas pielgrzymki do Mekki) Kiedy się zbliżali, każda z nas opuszczała jej dżilbab z głowy i zakrywała nim twarz, a kiedy się oddalali odkrywałyśmy (nasze twarze).” [Abu Dałud, 1833; Ibn Madżah, 2935; szeich al-Albani powiedział, że jego łańcuch przekazicieli jest dobry (dżajjid), w Miszkat al-Masabih, 2690]
W dodatku, noszenie abaji na ramionach jest formą imitacji mężczyzn, ponieważ tak czynią mężczyźni, a nie kobiety (myślę, że chodzi tutaj o tradycyjne szaty, które mężczyźni noszą w krajach arabskich – przypominające abaję kobiet, aczkolwiek są one w białych, beżowych, jasnych kolorach – przyp. tłum.)
Zadano Stałemu Komitetowi następujące pytanie: „W ostatnich czasach stała się popularna abaja, którą ukazuje kształt ciała, jest obcisła; składa się z dwóch warstw cienkiego materiału, ma szerokie rękawy i jest zdobiona, ma wzory, i kobiety noszą ją na ramionach. Jaki jest werdykt islamu odnośnie tego rodzaju abaji?”
Po przeanalizowaniu tej kwestii, Stały Komitet udzielił odpowiedzi, iż abają, która jest akceptowana w islamie dla kobiet jest dżilbab, to znaczy szata, która spełnia cele szariatu, to znaczy całkowicie zasłania ciało i chroni przed pokusą (fitna). W oparciu o to, abaja kobiety powinna spełniać następujące warunki:
musi być wykonana z nieprzeźroczystego materiału, który nie powinien przylegać do ciała.
powinna okrywać całe ciało, i być na tyle luźna, by nie ukazywać jego kształtu.
powinna mieć rozpięcie tylko z przodu, a zakończenia rękawów powinny być wąskie.
nie powinna być zdobiona tak, aby zwracać uwagę, nie może być wzorzysta, udekorowana, nie może być na niej napisów ani symboli
nie powinna przypominać ubrania kobiet i mężczyzn kafir.
abaja powinna być noszona na głowie (‘spływać’ z głowy)
W oparciu o powyższe, rodzaj abaji wspomniany w pytaniu nie jest rodzajem, który zalecił szariat dla kobiet, a zatem nie wolno jej nosić, ponieważ nie wypełnia obowiązkowych warunków. Nie jest również dozwolonym noszenie jakiegokolwiek innego rodzaju abaji, który nie wypełnia obowiązkowych wymogów, ani ich importować, wytwarzać, sprzedawać ani rozprowadzać wśród muzułmanów, ponieważ jest to rodzaj współpracy w grzechy i występku, a Allah mówi (interpretacja znaczenia):
[Koran 5:3] {lecz nie pomagajcie sobie w grzechu i wykroczeniu. I bójcie się Allaha. Zaprawdę, Allah jest Surowy w karaniu.}
Komitet stwierdził i zalecił wierzącym kobietom objawiać się Allaha i okrywać ich ciała za pomocą dżilbabu i chimaru przed mężczyznami nie będącymi ich mahramami, w posłuszeństwie Allahowi i Jego Wysłannikowi (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), i w ten sposób unikać wywoływania pokusy. Allah jest Źródłem siły. […] [Al-Lajnah al-Da’imah li’l-Buhuus ła’l-Fatawa]
[1] dżalabibihinn – w arabskim to połączenie dwóch wyrazów dżalabib (okrycia) + hinn (ich); pochodzi od słowa dżalab (lp.) – lmn. dżalabib
[2] (zasłoniły się całkowicie, poza oczami, lub jednym okiem)
Przekład Umm Sultan