zasady i rytuały odprawienia pielgrzymki hadżdż

PYTANIE: Chcę poznać szczegóły dotyczące pielgrzymki hadżdż.

ODPOWIEDŹ: Chwała Allahowi.

Hadżdż jest jednym z najlepszych aktów czci. Jest jednym z filarów islamu, z którym Allah zesłał Proroka Muhammada i bez którego religijne oddanie człowieka jest niepełne.

Praktyki religijne nie mogą zbliżyć człowieka bliżej do Allaha i nie mogą być zaakceptowane/przyjęte, jeśli nie wypełniają dwóch warunków:

1 - szczerość wobec Allaha Jedynego, tj. praktykowanie religii służy dążeniu do Oblicza Allaha i Życia Wiecznego, nie jest zaś robione na pokaz, aby poprawić swoją reputację czy dla doczesnych korzyści,

2 – naśladowanie Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) w słowach i w czynach, które może być osiągnięte tylko poprzez znajomość jego sunny.

Stąd, człowiek, który chce czcić Allaha poprzez wypełnianie praktyk religijnych – hadżdż czy czegokolwiek innego – musi pojąć nauki Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) dotyczące aktów czci tak, by jego działania były zgodne z sunną.

Podsumujemy w tych kilku zdaniach opis pielgrzymki hadżdż, tak, jak zostało to przekazane w sunnie.

Prosimy również o zapoznanie się z odpowiedzią na pytanie dotyczące pielgrzymki umra.

Typy pielgrzymki hadżdż

Istnieją trzy typy hadżdż: tamattu, ifrad oraz qiran.

1) Tamattu oznacza przyjęcie stanu ihram w intencji wykonania umry (mniejszej pielgrzymki) tylko podczas miesięcy hadżdż, którymi są miesiące: szałłal, zul-qida i zul-hidżdża. Kiedy pielgrzym dociera do Mekki, wykonuje tałaf oraz sai z tytułu umra i goli swoją głowę lub obcina włosy na głowie i opuszcza stan ihram. Następnie, gdy nadchodzi dzień al-Tarłija, który jest ósmym dniem miesiąca zul-hidżdża, przyjmuje on stan ihram tylko w intencji wykonania hadżdż i wykonuje wszystkie rytuały hadżdż. A zatem tamattu obejmuje wykonanie kompletnej pielgrzymki umra i kompletnej pielgrzymki hadżdż.

2) Ifrad oznacza przyjęcie stanu ihram tylko w intencji wykonania hadżdż. Kiedy pielgrzym dociera do Mekki, wykonuje tałaf al-qudum (tałaf przybycia) oraz sai w intencji hadżdż, ale nie goli, ani nie obcina włosów na głowie i nie opuszcza stanu ihram, raczej pozostaje w stanie ihram do czasu, kiedy opuści ihram po ukamienowaniu Dżamarat al-Aqaba w dzień id. Jeśli opóźni sai w intencji hadżdż ( i wykona go) po tałaf w intencji hadżdż, nie ma w tym nic złego.

3) Qiran oznacza przyjęcie stanu ihram w intencji dopełnienia zarówno umry jak i hadżdżu: pielgrzym najpierw przyjmuje stan ihram w intencji umra, a następnie przyjmuje intencję wykonania hadżdż zanim rozpocznie tałaf z tytułu hadżdż. Czyni się tak, mając w intencji wykonanie tałaf i sai jednocześnie w intencji hadżdż oraz umry.

Akty czci wykonywane w qiran są takie, jak te wykonywane w ifrad, z wyjątkiem tego, że pielgrzym wykonujący qiran musi złożyć hadiy (ofiarę ze zwierzęcia), podczas gdy pielgrzym wykonujący Ifrad jest z tego obowiązku zwolniony.

Najlepszym z tych rodzajów hadżdż jest tamattu. Taką pielgrzymkę zalecał Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) swoim Towarzyszom i namawiał ich, by tak robili. Nawet jeśli człowiek przyjmuje stan ihram w intencji wykonania qiran lub ifrad, wówczas jest dla niego gorąco zalecane, by zmienił swą intencję na wykonanie umry, następnie by wykonał umrę i opuścił stan ihram, tak, aby potem mógł wykonać tamattu. Może to zrobić po tałaf al-qudum oraz sai, ponieważ Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) wykonał wraz ze swymi Towarzyszami tałaf i sai podczas Pożegnalnej Pielgrzymki i powiedział każdemu, kto nie miał zwierzęcia na ofiarę (hadij), by zmienił swą intencję z hadżdż na umrę i by obciął włosy i opuścił stan ihram, i (Prorok) powiedział: „Gdyby nie to, że przywiodłem ze sobą hadij, uczyniłbym to, co zaleciłem wam wykonać.”

Ihram

Pielgrzym powinien przestrzegać (zaleceń) sunny, które zostały wspomniane w pytaniu odnoszącym się do kwestii ihram, to znaczy: wykonać ghusl, wyperfumować się oraz modlić. Następnie powinien przyjąć stan ihram, po tym jak skończy się modlić lub po wejściu do swojego środka transportu.

Następnie, jeśli wykonuje tamattu, powinien powiedzieć:

„Labbajk Allahumma bi umra.”

(Oto jestem Allahu by wykonać umrę)

Jeśli wykonuje qiram, powinien powiedzieć:

„Labbajk Allahumma bi hidżdża ła umra.”

(Oto jestem Allahu, by wykonać hadżdż i umrę)

Jeśli wykonuje ifrad, powinien powiedzieć:

„Labbajk Allahumma Hadżdżan.”

(Oto jestem Allahu, by wykonać hadżdż)

Następnie powinien powiedzieć:

„Allahumma hazihi hidżdża la rijaa fiha ła la suma.”

(O Allahu, to jest pielgrzymka, w której nie ma popisywania się/ostentacji/hipokryzji)

Następnie powinien wyrecytować talbija jak czynił to Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim):

„Labbajka Allahumma labbajk, labbajka la szarika laka labbajk. Inna al-hamd ła’l-ni’mata laka ła’l-mulk, la szaika lak.”

(Oto jestem Allahu, oto jestem, oto jestem. Nie masz żadnych wspólników, jestem tu. Zaprawdę wszelka cześć i chwała należą się Tobie, i cała władza jest Twoja. Ty nie masz wspólników).

Talbija Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zawierała również słowa:

„Labbajaka illa al-haqq.”

(Tutaj jestem Boże Prawdy)

Ibn Umar zwykł był dodawać do talbija słowa:

„Labbajk ła sadajka, ła’l-khayr bi jadajka, ła’l-raghba ilajka ła’l-‘aml.”

(Jestem tu błogosławiony przez Ciebie, i wszystkie dobra są w Twoich rękach i pragnienia i czyny są skierowane do Ciebie).

Mężczyźni powinni wypowiadać te słowa donośnym głosem, zaś kobieta tak powinna je recytować, by ci, którzy są obok niej mogli ją słyszeć, chyba, że jest obok mężczyzna, który nie jest jej mahram, w tym przypadku powinna recytować po cichu.

Jeśli człowiek przyjmując ihram, obawia się jakiś przeszkód, które mogą powstrzymać go od ukończenia pielgrzymki (jak choroba, wróg, bycie powstrzymanym od wykonywania dalszych rytuałów etc.), wówczas powinien ustanowić warunek, kiedy przyjmuje stan ihram, mówiąc:

„Jeśli zostanę powstrzymany, wówczas moje opuszczenie stanu ihram jest tam, gdzie zostałem powstrzymany”

– tj. jeśli coś powstrzyma mnie od ukończenia pielgrzymki, jak choroba, opóźnienie etc., wtedy opuszczam mój ihram. Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) nakazał Duba bint al-Zubajr - kiedy chciała przyjąć ihram, ale była chora - by ustanowiła taki warunek, i powiedział: „Twój warunek jest ważny u twojego Pana.” [al-Buchari (5089) i Muslim (1207)]

Jeśli człowiek ustanowi taki warunek i wydarzy się coś, co powstrzyma go od ukończenia pielgrzymki, wówczas opuści stan ihram i nic nie musi robić (tj. składać ofiary w ramach zadośćuczynienia)

Aczkolwiek ten, kto nie obawia się, że coś może go powstrzymać od ukończenia pielgrzymki, nie musi ustanawiać żadnych warunków, ponieważ Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) nie ustanawiał żadnych warunków, ani nie nakazywał nikomu, by to robił. Raczej powiedział Duba bint al-Zubajr, aby tak zrobiła, ponieważ była chora.

Muhrim (osoba, która przyjęła ihram, piergrzym) powinien recytować talbija wiele razy, szczególnie, kiedy zmieniają się okoliczności i czas, jak na przykład kiedy wchodzi na wysokie miejsce (góra) lub kiedy schodzi w dół do niskiego miejsca (dolina), lub kiedy zaczyna się noc lub dzień. Następnie powinien prosić Allaha o Jego zadowolenie i Raj oraz szukać wybawienia od Ognia w Jego Łasce.

Talbija jest zalecane podczas umry od momentu przyjęcia ihram do momentu rozpoczęcia tałaf. Podczas hadżdż, talbija zalecane jest od momentu przyjęcia ihram do momentu kamienowania Dżamarat al-Aqaba w dzień id.

Ghuls, kiedy wkracza się do Mekki.

Pielgrzym powinien wykonać ghusl przed wkroczeniem do Mekki ponieważ Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) robił ghusl zanim wkroczył do Mekki. [Muslim, 1259]

Następnie, kiedy wchodzi do al-Masdżid al-Haram (Meczet al-Haram) powinien uczynić to przestępując jego próg prawą nogą i mówiąc:

„Bismillah ła’l-salatu ła’l-salam ‘ala Rasul-Allah. Allahumma ighfir li zunubi łafta li abłab rahmatika. Auzu Billah il-Azim ła bi ładżhih il-karim ła bi sultanih il-qadim min al-Szajtan il-raim”

(W imię Allaha i pokój i błogosławieństwo dla Wysłannika Allaha. Allahu wybacz mi moje grzechy i otwórz przede mną bramy Twojej łaski. Szukam schronienia u Allaha Najwyższego i w Jego Majestatycznym Obliczu i w Jego Wiecznej Sile przed szatanem przeklętym)

Następnie powinien udać się do Czarnego Kamienia w celu rozpoczęcia tałaf. Opis tałaf znajduje sie w fatwie dotyczącej umry.

Następnie po odprawieniu tałaf i odmówieniu dwóch rakatów, powinien udać się do masa (miejsce, gdzie wykonuje się sai) i wykonać sai pomiędzy as-Safa oraz al-Marła. Opis sai znajduje się w fatwie o umrze.

Pielgrzym, który odprawia tamattu powinien wykonać sai w intencji pielgrzymki umra; ci, którzy odprawiają ifrad i qiran powinni wykonać sai w intencji pielgrzymki hadżdż, i mogą oni opóźnić to (sai) do czasu po wykonaniu tałaf al-ifada.

Golenie głowy lub obcinanie włosów.

Kiedy pielgrzym, który odprawia tamattu, wykonał siedem okrążeń sai, powinien ogolić głowę – jeśli jest mężczyzną – lub obciąć na niej włosy. Jeśli goli głowę, musi ogolić ją w całości, a jeśli obcina włosy musi obciąć je na całej głowie. Golenie włosów jest lepsze, niż obcinanie, ponieważ Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) czynił dua trzy razy za tych, którzy golili swoje głowy i raz za tych, którzy obcinali włosy. [Muslim, 1303]

Ale jeśli czas pielgrzymki hadżdż jest tak bliski, że nie będzie czasu na to, by włosy odrosły, to wówczas lepiej obciąć włosy tak, by pozostały jakieś do ogolenia podczas hadżdż. Dowodem na to jest fakt, że Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) nakazał swym Towarzyszom podczas Pielgrzymki Pożegnalnej, by obcięli swe włosy podczas umra, ponieważ przybyli rankiem czwartego dnia miesiąca dhu’l-hdżdżja.

Kobiety powinny skrócić włosy o długość opuszka palca.

Na tym kończy się umra osoby odprawiającej tamattu. Osoba ta powinna opuścić stan ihram całkowicie i może robić wszystko to, co robi nie będąc w stanie ihram, jak nosić zwykłe ubrania, perfumować się, odbywać stosunki z małżonką/kiem, itp.

Ci, którzy odprawiają ifrad lub qiran nie powinni golić głów lub obcinać włosów (na głowie), nie powinni opuszczać stanu ihram, raczej powinni pozostać w stanie ihram do czasu, gdy go opuszczą w dniu ‘id po ukamienowaniu Dżamarat al-Aqaba i ogolić głowy lub obciąć włosy.

Następnie, kiedy nadejdzie dzień al-Tarłija - który jest ósmym dniem miesiąca dhu’l-hadżdżah - ten, kto odprawia tamattu powinien przyjąć stan ihram w intencji wykonania hadżdż rano, z miejsca, w których znajduje się w Mekce.

Jest zalecane (mustahabb) by przyjmując stan ihram w intencji hadżdż zrobił to samo, co robi kiedy przyjmuje stan ihram w intencji umra, to znaczy: wykonać ghusl, uperfumować się i odmówić modlitwę. Powinien sformułować intencję odbycia hadżdż i przyjąć stan ihram w intencji hadżdż recytując talbija i mówiąc:

„Labbajk Allahumma Hadżdżan”

(Oto jestem, O Allahu, by wykonać hadżdż).

Jeśli obawia się, że jakieś przeszkody mogłyby powstrzymać go od ukończenia hadżdż, powinien ustanowić warunek mówiąc: „Jeśli zostanę powstrzymany, wówczas opuszczam stan ihram tam, gdzie zostałem powstrzymany.” Jeśli nie obawia się żadnych przeszkód, wówczas nie powinien robić żadnych tego typu warunków. Jest zalecane, by recytował talbija głośno do czasu, aż zacznie kamienowanie Dżamarat al-Aqaba w dzień ‘id.

Udanie się do Mina.

Następnie pielgrzym powinien udać się Mina i odmówić tam modlitwy zuhr, asr, maghrib, isza oraz fadżr, skracając modlitwy, ale nie łącząc ich, ponieważ Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zwykł był skracać swoje modlitwy w Mina, ale ich nie łączył. Skracanie modlitw oznacza wykonywanie w miejsce cztero-rakatowych modlitw - dwóch rakatów. Mieszkańcy Mekki również powinni skrócić swe modlitwy w Mina, Arafa i Muzdalifa, ponieważ Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zwykł był prowadzić ludzi w modlitwie podczas Pielgrzymki Pożegnalnej i byli wśród nich mieszkańcy Mekki, ale nie powiedział im, by wykonywali swe modlitwy w pełnej formie (tj. bez skracania – przyp. tłum.). Gdyby było to dla nich obowiązkowe (wykonywanie pełnych modlitw), powiedziałby im to, tak jak uczynił to w dzień podboju Mekki: odkąd miasto powiększyło się i wcieliło w swe granice Mina, odtąd jest ona niczym jedna z części (dzielnic) Mekki, a więc mieszkańcy Mekki nie powinni tam (w Mina) skracać swoich modlitw.

Udanie się do Arafa.

Kiedy słońce wschodzi w dzień Arafa, pielgrzym podróżuje z Mina do Arafa i - jeśli może - zatrzymuje się w Namira do czasu modlitwy zuhr (Namira to miejsce tuż obok Arafa).

Jeśli nie może zatrzymać sie w Nimra, to nie stanowi to problemu, ponieważ postój w Namira jest Sunną, a nie obowiązkiem.

Kiedy słońce przekroczy zenit (tj. kiedy rozpocznie się czas modlitwy zuhr) pielgrzym powinien odmówić modlitwy zuhr oraz asr, po dwa rakaty każdy i połączyć je (wykonać razem) o czasie modlitwy zuhr, jak czynił Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), tak by pozostawić dużo czasu na stanie i czynienie dua.

Następnie, po modlitwie, powinien poświecić swój czas na czynienie zikr i dua oraz błagać Allaha i modlić się jak zechce, podnosząc dłonie i zwracając się ku qibla mimo, że góra Arafa jest za nim, ponieważ Sunną jest stanie twarzą zwróconą ku qiblah, a nie ku górze. Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) stanął na górze i powiedział: „Stoję tutaj, ale cała Arafa jest miejscem postoju.” (tzn. można stać w każdym miejscu góry Arafa – przyp. tłum.)

Najczęściej wykonywana dua Proroka w tym wspaniałym miejscu postoju brzmiała:

„La ilaha ill-Allah łahdahu la szarika lah, lahu’l-mulk, ła lahu’l-hamd, ła huła ‘ala kulli szaj’in qadir”

(Nie ma boga jak tylko Allah i nie ma On żadnych wspólników; On jest Władcą, wszelka chwałą Allahowi, On jest w stanie uczynić wszystkie rzeczy). Jeśli pielgrzym zmęczy się i chce odpocząć rozmawiając ze swoimi towarzyszami o pożytecznych rzeczach lub czytając przydatne książki, szczególnie na tematy związane ze Wspaniałomyślnością oraz Hojnością Allaha w celu umocnienia jego nadziei w tym dniu, jest to rzecz dobra. Następnie może on ponownie wznosić prośby do Allaha i modlić się do Niego. Powinien dołożyć wszelkich starań, aby w ostatnich godzinach dnia czynić dua. Najlepszą z dua jest dua czyniona w dniu Arafa.

Udanie się do Muzdalifa.

Kiedy słońce zachodzi, pielgrzym powinien udać sie do Muzdalifa. Kiedy tam dotrze, powinien odmówić modlitwy maghrib oraz isza – należy ogłosić jeden azan (wezwanie na modlitwę, ogłoszenie nastania czasu modlitwy) i dwa iqama (ogłoszenie rozpoczęcia modlitwy w grupie).

Jeśli obawia się, że nie dotrze do Muzdalifa przed północą, powinien pomodlić się po drodze, ponieważ nie jest dozwolone opóźnianie modlitwy isza do czasu po połowie nocy.

Powinien zostać na noc w Muzdalifa, następnie kiedy nastanie świt powinien odmówić modlitwę fadżr wcześnie, razem z azan i iqamą, a następnie udać się do al-Mahar al-Haram (nazwa miejsca, w którym znajduje sie meczet w Muzdalifa) i zaświadczyć o jedności i wspaniałości Allaha (mówiąc: „La ilaha ill-Allah” (nie ma innego boga poza Allahem) oraz „Allahu Akbar” (Allah jest Największy) i czynić dowolne dua, do czasu, kiedy stanie się zupełnie jasno (kiedy pojawi się światło dnia, lecz przed faktycznym wschodem słońca). Jeśli sprawia mu trudność udanie się al-Mahar al-Haram, powinien czynić dua w miejscu, w którym się znajduje, ponieważ Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) stanął tam i całe Muzdalifa jest miejscem postoju. Kiedy recytuje zikr i czyni dua powinien zwrócić się twarzą ku qibla i unieść ręce.

Udanie się do Mina.

Kiedy stanie się bardzo jasno, lecz przed faktycznym wschodem słońca, pielgrzym powinien udać się do Mina i przyśpieszyć kroku na Ładi Mahsar (dolina pomiędzy Muzdalifa i Mina).

Kiedy dotrze do Mina, powinien ukamienować Dżamarat al-Aqaba, rzucając siedem kamieni jeden po drugim - każdy powinien być zbliżony wielkością do ziarna fasoli (fawa) - mówiąc przy każdym rzucie: „Allahu Akbar”. (Sunną jest, by podczas rzucania kamieniami w Dżamarat al-Aqaba zwrócić się twarzą ku Dżamarat mając po lewej stronie Mekkę, a po prawej Mina).

Kiedy pielgrzym skończy rzucać kamienie, powinien złożyć w ofierze swoje zwierzę ofiarne, następnie ogolić głowę lub obciąć na niej włosy - jeśli jest mężczyzną - a jeśli jest kobietą, powinien skrócić włosy o długość opuszka palca. Jest to pierwszy etap opuszczania stanu ihram, podczas którego staje się dozwolone wszystko, poza odbywaniem stosunków seksualnych z żoną.

Następnie pielgrzym powinien udać się do Mekki i wykonać tałaf i sai z tytułu hadżdż. Od tego momentu rozpoczyna się kolejny etap opuszczania stanu ihram, po którym wszystko, co było zabronione podczas ihram - staje się dozwolone.

Sunną jest uperfumowanie się przed udaniem się do Mekki, by wykonać tałaf po ukamienowaniu Dżamarat i ogoleniu głowy, ponieważ Aisza (oby Allah był z niej zadowolony) powiedziała: „Perfumowałam Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zanim przyjął stan ihram i kiedy opuścił stan ihram, przed okrążaniem Domu (Kaaby – przyp. tłum.) [al-Buchari, 1539; Muslim, 1189]

Następnie, po tałaf i sai, pielgrzym powinien wrócić do Mina i tam spędzić dwie noce, tj. 11-tą i 12-tą noc miesiąca dhu’l-hidżdża i podczas tych dwóch dni, kiedy słońce przekroczy zenit - dwa razy ukamienować trzy Dżamarat.

Lepiej udać się do Dżamarat pieszo, ale jest dopuszczalne udać się tam środkiem lokomocji.

Pielgrzym powinien rozpocząć kamienowanie od w pierwszego Dżamara – najdalej położonego od Mekki i najbliższej do Masdżid al-Chif – rzucając weń siedmioma kamieniami, jeden po drugim, mówiąc przy każdym rzucie: „Allahu Akbar”.

Następnie powinien pójść nieco dalej i wznieść długą dua, mówiąc co zechce. Jeśli długie stanie i czynienie dua sprawia mu trudność, powinien powiedzieć to, co jest dla niego łatwe, nawet jeśli jest krótkie, tak, by wypełnić Sunnę.

Następnie powinien obrzucić siedmioma kamieniami jeden po drugim średnią Jamarah, mówiąc przy każdym rzucie: „Allahu Akbar”.

Następnie powinien przesunąć się w lewo i zwracając się ku qibli, podnieść dłonie i wnieść długą dua. Jeśli nie jest w stanie (stać długo), powinien stać tak długo, jak może.

Nie powinien pomijać stania i wznoszenia dua, ponieważ jest to Sunna. Wielu ludzi zaniedbuje ten akt, ponieważ nie przykładają do tej kwestii większej wagi. Im bardziej Sunna jest zaniedbywana, tym ważniejsze staje się jej wykonanie i rozgłoszenie wśród ludzi, aby nie została porzucona i nie wygasła.

Następnie pielgrzym powinien rzucić siedmioma kamieniami w Dżamarat al-Aqaba, jeden po drugim, mówiąc przy każdym rzucie :„Allahu Akbar”

Następnie powinien odejść i nie wnosić po tym (ostatnim kamienowaniu) dua.

Kiedy pielgrzym ukończy kamienowanie Dżamarat 12 dnia miesiąca dhu’l-hidżdża, może przyśpieszyć i opuścić Mina; aczkolwiek jeśli chce opóźnić swoje odejście, może pozostać tam przez następną noc - noc 13 dnia miesiąca dhu’l-hidżdża - i obrzucić kamieniami trzy Dżamarat po południu, jak uczynił to wcześniej (tj. jak dnia dwunastego – przyp.. tłum.).

Zalecane jest przedłużenie pobytu w Mina, ale nie jest to obowiązkowe, chyba że pielgrzym znajduje się w Mina 12-ego dnia po zachodzie słońca, wówczas jest obowiązkowe, by pozostał do czasu, aż obrzuci kamieniami trzy Dżamarat popołudniu następnego dnia.

Jednakże jeśli pielgrzym jest w Mina 12-ego dnia po zachodzie słońca, nie z wyboru, tzn. rozpoczął opuszczać Mina i wszedł do swojego środka transportu, ale ma opóźnienie z powodu zatłoczonych warunków i korka (na drodze) etc., wówczas nie musi tam pozostawać, ponieważ opóźnienie do czasu zachodu słońca nie było jego intencją/wyborem,

Kiedy pielgrzym chce opuścić Mekkę i wrócić do swojego kraju, nie powinien wyjeżdżać do czasu, gdy wykona pożegnalne tałaf (tałaf al-łada), ponieważ Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: „Nikt nie powinien wyruszać zanim ostatnią rzeczą, którą zrobi będzie (tałaf) wokół Domu.” [Muslim, 1327]. Zgodnie z inną wersją, powiedział ludziom, że ostatnią rzeczą, jaką powinien zrobić pielgrzym jest (tałaf) wokół Domu, ale zrobił wyjątek dla kobiet, które miesiączkowały. [al-Buchari, 1755, Muslim, 1328]

Kobiety, które miesiączkują lub krwawią po urodzeniu dziecka (krwawienie post-partum podczas połogu – przyp. tłum.), nie muszą wykonywać tałaf, ani nie muszą stać u drzwi al-Masdżid al-Haram, by wykonać pożegnanie, ponieważ nie zostało to przekazane przez Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim).

Ostatnią rzeczą, jaką pielgrzym powinien zrobić przed opuszczeniem (Mekki) jest okrążenie Domu (Kaaby).

Jeśli po pożegnalnym tałaf, czeka na swych towarzyszy, lub na zapakowanie bagażu lub też, by kupić coś, czego potrzebuje podczas podróży, wówczas nie ma w tym nic złego i nie musi powtarzać tałaf. Jeżeli jednak zamierzał rozpocząć podróż na początku dnia i wykonał pożegnalny tałaf, następnie jednak zdecydował opóźnić moment wyjazdu do końca dnia – w tym przypadku musi powtórzyć tałaf, tak by był on ostatnią rzeczą, jaką zrobi w Mekce.

Uwagi:

Pielgrzym, który przyjmuje stan ihram w intencji wykonania pielgrzymki hadżdż lub umra musi uczynić co następuje:

1 – musi przestrzegać obowiązków religijnych ustanowionych przez Allaha, jak na przykład modlitwa o czasie w zgromadzeniu,

2 – musi unikać wszystkiego, czego Allah zabronił z nieprzyzwoitych i niemoralnych słów i grzechów, ponieważ Allah powiedział (interpretacja znaczenia):

[Koran 2:197] {Pielgrzymka przypada na miesiące wiadome, A kto się podjął w nich pielgrzymki, niech się powstrzyma od wszelkich zalotów, od wszelkiej rozpusty czy sprzeczki w czasie trwania pielgrzymki. Bóg wie, co czynicie dobrego. Bierzcie na drogę zaopatrzenie dla siebie! Lecz najlepsze zaopatrzenie na drogę, to lęk przed Allahem},

3 – musi unikać irytowania/krzywdzenia muzułmanów swoimi słowami czy czynami, w miejscach świętych, czy gdzie indziej,

4 – musi unikać wszystkich rzeczy zabronionych podczas stanu ihram:

a) nie wolno obcinać/skracać żadnych włosów czy paznokci, ale można usunąć kolce i tym podobne, nawet jeśli spowoduje to krwawienie

b) nie wolno perfumować - po przyjęciu stanu ihram – ani ciała, ani ubrań, pożywienia czy napojów. Nie wolno również myć się zapachowym mydłem. Ale jeśli jakieś resztki perfum nałożonych przed przyjęciem stanu ihram pozostają, wówczas nie ma to znaczenia.

c) nie wolno polować

d) nie wolno odbywać stosunków seksualnych ze swoją żoną, mężem

e) nie wolno dotykać czy całować żony/męża z pożądaniem itp.

f) nie wolno zawierać kontraktów małżeńskich lub aranżować małżeństw dla innych, nie wolno proponować małżeństwa kobiecie w swoim imieniu, ani w imieniu kogoś innego

g) nie wolno nakładać rękawiczek, ale owijanie rąk kawałkiem tkaniny nie jest zakazane.

Powyższe siedem zakazów odnosi się zarówno do kobiet, jak i do mężczyzn.

Poniższe odnoszą się tylko do mężczyzn:

- nie mogą okrywać swych głów czymś co ich dotyka (jak czapka). Osłanianie głów parasolkami, dachami samochodów, namiotami, noszenie materaców itp. (na głowie, kiedy pielgrzym przenosi materac z jednego miejsca w drugie) jest dozwolone.

- nie mogą nosić koszul, turbanów, burnusów (płaszcz z kapturem – przyp. tłum.), spodni czy skórzanych pantofli, jeśli ktoś nie może zdobyć izar (kawałek materiału okrywający ciało od pasa w dół), w tym przypadku może ubrać spodnie; a jeśli nie może zdobyć sandałów, wówczas może ubrać buty (ale powinien je skrócić poniżej kostki – przyp. tłum.)

- nie mogą ubierać niczego co posiada cechy rzeczy wymienionych wyżej, jak abaje, peleryny, czapki, podkoszulki itp.

- Jest dozwolone dla mężczyzn nakładanie sandałów, pierścionków, okularów, aparatów słuchowych, zegarków na rękę lub zegarków na tasiemce na szyi czy pasów na pieniądze.

- Jest dozwolone, by myli się bezzapachowymi mydłami i drapali się po głowach i ciałach i jeśli jakieś z włosów wypadły nieumyślnie, to nie jest to dla nich grzechem

Kobiety nie powinny nosić niqabów, tzn. tego, czym zwykle zasłaniają swoje twarze z dziurami wyciętymi na oczy. Nie powinny również nosić burqi. Jest dla nich Sunną odsłonięcie twarzy, chyba że mogą być widziane przez mężczyzn nie będących ich mahram, w tym przypadku powinny zakryć twarze podczas ihram i w innych momentach.

Zobacz „Manasik al-hadżdż wa’l-’umrah” autorstwa szeicha al-Albani (dostępne po angielsku jako „The Rites od hadżdż and ‘umrah” opublikowane przez International Islamie Publishing House, Riyadh; „Siat al-hadżdż wa’l-’umrah” oraz „al-Manhaj li Muhrid al-‘’umrah wa’l-hadżdż” autorstwa szeicha Ibn Uthaymin (oby Allah ich pobłogosławił )

Islam Q&A

Przekład: Alina Abu-Zaitoun