PYTANIE: Czy jest dozwolone składanie fałszywej przysięgi (kłamanie), w celu pojednania dwóch zwaśnionych stron?
ODPOWIEDŹ: Chwała Allahowi.
Podstawową zasadą dla muzułmanów jest bycie uczciwymi oraz prawdomównymi / szczerymi, i nie powinni oni mówić niczego z wyjątkiem prawdy, ponieważ Allah mówi (interpretacja znaczenia):
[Koran 9:119] {O wy, którzy wierzycie! Lękajcie się Allaha i przebywajcie z tymi, którzy są uczciwi ( w słowach i w czynach).}
[…] Doprowadzanie do pojednania między ludźmi jest w islamie ważną kwestią, która przynosi wielką nagrodę. Istnieje również surowe ostrzeżenie przeciw tworzeniu niezgody między ludźmi. Ze względu na wagę doprowadzania do pojednania w muzułmańskiej społeczności oraz ze względu na poważny charakter niezgody oraz konfliktów, Allah zezwolił na skłamanie w celu doprowadzenia do pojednania między ludźmi oraz w celu usunięcia niezgody oraz zażegnania konfliktu, które mogą mieć negatywny wpływ na religijne zaangażowanie i zobowiązania zarówno jednostek, jak i całej społeczności.
Abu al-Darda (oby Allah był z niego zadowolony) przekazał, że Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: „Czy mam powiedzieć wam o czymś co jest lepsze niż post, modlitwa i jałmużna?” Oni powiedzieli: „Tak”, on odrzekł: „Pojednanie dwoje ludzi, gdyż niezgoda między ludźmi jest brzytwą.” [at-Tirmizi, który powiedział: to jest dobry (hasan) hadis]
I zostało przekazane, że Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: „To jest brzytwa, i nie powiedziałem, że ona obcina włosy, raczej, że tnie religijne zaangażowanie/zobowiązanie.”
Kogokolwiek Allah uhonorował i umożliwił mu pojednanie między muzułmanami, nawet jeśli musi skłamać w celu doprowadzenia do zgody między nimi, to nie popełnia on grzechu, i nie jest dozwolone nazywanie go kłamcą, ponieważ kwestia jest poważna; jest to kwestia prawa szariatu, która mówi, że w tym przypadku skłamanie jest dozwolone, jak zostało przekazane w al-Sahihajn z hadisu Umm Kulsum bint Uqba (oby Allah był z niej zadowolony), że słyszała Proroka mówiącego: „Nie jest kłamcą, kto pojednuje ludzi, przekazuje dobre wiadomości, i mówi dobre rzeczy.” [al-Buchari, 2546; Muslim, 2605]
[…] Umm Kulsum bint Uqba, odnosząc się do kłamania w celu pojednania dwóch zwaśnionych stron, powiedziała również: „Nigdy nie słyszałam, by Prorok zezwalał kłamać, chyba że w trzech sytuacjach: podczas wojny, by pogodzić walczące ze sobą strony,(i podczas) zwykłej rozmowy pomiędzy małżonkami (mówienie z miłości, by ulżyć małżonkowi w codziennych trudach).”
[...] Konkludując: podstawową zasadą jest, że kłamstwo i składanie fałszywej przysięgi są zakazane (haram), poza przypadkami, w których przyniosą korzyść, jak w trzech sytuacjach wspomnianych w zacytowanym hadisie.
Madżmu Fatawa al-Szeich Ibn Baz, 1/54, Islam Q&A
Przekład: Alina Abu-Zaitoun