bronienie się kobiety przed gwałtem

PYTANIE: Czy kobieta ma się bronić gdy ktoś próbuje ją zgwałcić…czy może użyć jakiejś broni?

ODPOWIEDŹ: Chwała Allahowi. Kobieta, którą ktoś próbuje zgwałcić musi się bronić, nawet jeśli miałaby pozbawić życia oprawcę. Jest jej obowiązkiem bronić się i nic jej nie grozi jeśli pozbawi oprawcę życia. Imam Ahmad i Ibn Hibban przekazali, że Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: „Ten, który zostanie pozbawiony życia w czasie walki w ochronie swych dóbr jest męczennikiem, ten, który zostanie pozbawiony życia w czasie walki o swoją wiarę, jest męczennikiem, i ten, który został pozbawiony życia w czasie walki w obronie swych bliskich jest męczennikiem.” Komentarz do ostatniego zdania hadisu: Chodzi o obronę honoru swojej żony lub bliskiej krewnej.

Skoro dozwolone jest mężczyźnie walczyć za cenę swego życia z tym, który zamierza zgwałcić jego żonę, tym bardziej dozwolone jest kobiecie bronić się i nie poddawać oprawcy, który próbuje rzucić cień na jej honor, nawet gdyby miała przy tym stracić swoje życie. Jeśli straci je ona, będzie męczenniczką, tak jak i mąż, który traci życie broniąc jej. Męczeństwo jest wzniosłym aktem, męczennik umiera w posłuszeństwie Allahowi, czyni to, co Jemu się podoba; oznacza to, że Allah lubi, gdy mężczyzna broni honoru swojej żony, i gdy ona sama broni się. Jeśli jednak nie jest ona zdolna obronić się i złoczyńcy uda się ją zgwałcić, to nie ona podlega karze, lecz on.

W al-Mughni ’Ibn Qudamy, czytamy, że Ahmad tak powiedział na temat kobiety, która zabiła mężczyznę próbującego ją zgwałcić: „Jeśli zabiła ona go upewniając się najpierw, że rzeczywiście zamierza on ja zgwałcić, nie podlega jej czyn żadnej karze. Ahmad przytoczył hadis przekazany przez az-Zuhri, według al-Qassim Ibn Muhammad, według Ubajd Ibn Umair, według którego pewien mężczyzna przyjął w gościnę ludzi z plemienia Huzajl i próbował zgwałcić kobietę, która to rzuciła w niego kamieniem i on umarł. Umar powiedział: „W imię Allaha, nie zapłacimy ceny krwi (odszkodowania za rozlaną krew). Jeśli dozwolone jest walczyć w obronie swych dóbr, tym bardziej kobiecie musi być dozwolone bronić się przed tym okropnym czynem, i żeby chronić swój honor przed cudzołóstwem, które jest zabronione niezależnie od okoliczności. Ten akt obrony jest istotniejszy niż obrona swych dóbr. Znaczy to, że jej obowiązkiem jest bronić się, jeśli jest w stanie, ponieważ zabronione jest przyzwolenie oprawcy na dokonanie zbrodni, a tak byłoby w razie niestawienia mu oporu.” [Al-Mughni, 8/331, Al-Mufassal fi ahkam al-mara, 5/42-43]. A Allah wie najlepiej.

W swej książce zatytułowanej at-turuq al-hakima, Ibn al-Qajjim pisze w 18-stym rozdziale: „Przyprowadzono do Umara Ibn al-Chattaba kobietę oskarżoną o cudzołóstwo. Zapytana, przyznała się do winy i Umar dał rozkaz ukamienowania jej. Ali powiedział: ‘Być może ma ona coś na swoje usprawiedliwienie.’ Po czym powiedział: ‘Co cię popchnęło do tego czynu?’ Powiedziała: ‘Miałam wspólnika, był on współwłaścicielem zwierząt domowych i posiadał wodę i mleko, czego ja byłam pozbawiona, więc poprosiłam go, ażeby dał mi się napić, a on nie chciał zaakceptować, chyba że oddałabym mu swe ciało. Odmawiałam trzy dni z rzędu, później, obawiając się, że umrę z głodu, dałam mu co chciał, a on dał mi się napić.’ Ali powiedział: ‘Allahu akbar.’” (interpretacja znaczenia) [Koran 2:173] {On zakazał wam tylko: padliny, krwi i mięsa wieprzowego, i tego, co zostało złożone na ofiarę czemuś innemu niż Bogu. Lecz ten, kto został do tego zmuszony, a nie będąc buntownikiem ani występnym, nie będzie miał grzechu. Zaprawdę; Bóg jest przebaczający, litościwy!}

W Sunan al-Bajhaqi, przekazane jest według Abu Abdul-Rahmana as-Sulami: „Przyprowadzono do Umara kobietę. Była ona bardzo spragniona i udała się do pasterza, żeby poprosić go o wodę. Ten zgodził się, ale pod warunkiem, że odda mu ona swe ciało. Umar naradził się z ludźmi co do kwestii ukamienowania jej i Ali powiedział: ‘Zadziałała ona pod przymusem i myślę, że należy ją uwolnić.’”

Jeśli kobieta zmuszona jest prosić mężczyznę o pożywienie lub napój, a ten zgadza się, ale pod warunkiem, że odda mu ona swe ciało, i ona zaakceptuje z obawy przed śmiercią, nie podlega żadnej karze. Jeśli ktoś zapyta: „Jest jej dozwolone ofiarować mu swe ciało? Czy też ma ona pozostać cierpliwą, nawet za cenę śmierci?” Odpowiadamy, że przypadek ten jest podobny do przypadku kobiety zmuszonej do popełnienia cudzołóstwa, takiej, która słyszy: albo pozwolisz mi zrobić to, co zamierzam, albo umrzesz. Kobieta, która popełnia cudzołóstwo w takiej sytuacji nie podlega żadnej karze, gdyż jest jej dozwolone poddać się w celu uniknięcia śmierci. Byłoby jednak lepiej, gdyby wolała ona umrzeć, jednak nie jest to dla niej obowiązkiem. A Allah Najwyższy wie najlepiej.

szeich Muhammed Salih Al-Munajdżdżid

Przekład: Żaneta