Sposób w jaki należy podnosić ręce podczas dua: uczeni twierdzą, iż powinniśmy unieść obie dłonie na wysokość klatki piersiowej, trzymając je skierowane wewnętrzną stroną dłoni ku niebu. Ręce powinny stykać się krawędziami. Symbolizuje to akt błagalny; wierny - w potrzebie - niczym ‘żebrak’, prosi o obdarowanie go tym, czego potrzebuje/pragnie. Odnośnie trzymania dłoni z dala od siebie (jednej dłoni od drugiej), nie są znane podstawy ku temu w Sunnie, ani w opiniach uczonych.”
Trzymanie rąk i pocieranie rękoma twarzy po zakończeniu dua, przed wypowiedzeniem słowa „Amen”:
Szeich Atijja Saqr, uprzedni przewodniczący Komitetu ds. Fatw, Uniwersytetu al-Azhar w Kairze, mówi:
"Abu Hurajra (oby Allah był z niego zadowolony) przekazał, iż Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) rzekł: „Allah Wszechmogący jest Dobry i akceptuje jedynie to, co jest dobre.”
Allah nakazał wierzącym, aby czynili to, co nakazują im Wysłannicy; Wszechmogący mówi (interpretacja znaczenia): [Koran] {O Wysłannicy! Spożywajcie dobre rzeczy i czyńcie dobro…}
Allah rzecze również (interpretacja znaczenia): [Koran 5:88] {Wy, którzy wierzycie! Jedzcie spośród dobrych rzeczy, które Uczyniliśmy dla was zaopatrzeniem…}
Następnie Prorok, (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) wspomniał historię mężczyzny, który będąc w długiej podróży, zaniedbany i zakurzony, wnosi ręce ku niebu (prosząc): „Panie! Panie!” – a jego pożywienie jest haram, napoje są haram, ubranie jest haram, i spożywa pożywienie w sposób haram, zatem jak może zostać wysłuchany!” [Muslim]
Na podstawie tego hadisu, większość uczonych wnioskuje, iż nie ma nic złego w podnoszeniu rąk podczas dua. Aczkolwiek niektórzy twierdzą, iż podnoszenie rąk nie jest zalecane, za wyjątkiem Salatul-Istisqa (modlitwy, podczas której składa się do Allaha prośby o deszcz). Powołują się oni na następujący hadis: Anas Ibn Malik (oby Allah był z niego zadowolony) przekazał, iż Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) „nie podnosił rąk podczas inwokacji, za wyjątkiem Salatul-Istisqa’, podczas której podnosił dłonie tak wysoko, iż można było dostrzec biel zagłębień pod ramionami.”
Odnośnie pocierania twarzy po recytacji dua, można powiedzieć, iż nie jest to zabronione - na podstawie relacji Ibn Umara (oby Allah był z niego zadowolony): Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) „zwykł był pocierać twarz rękoma po recytacji dua.” [Ze zbioru hadisów at-Tirmizi] W komentarzu do poprzedniego hadisu, niektórzy uczeni twierdzą, iż jest on dziwnym hadisem (hadis gharib). Inni zaś, iż to słaby (daif) hadis.
W swojej książce, ‘Al-Azkar’, Imam an-Nawawi stwierdza, iż panują trzy różne poglądy odnośnie podnoszenia rąk i pocierania nimi twarzy podczas /po recytacji dua. Pogląd, który wydaje się najbardziej poprawny, to ten, który stwierdza, iż podnoszenie rąk jest zalecane, natomiast pocieranie nimi twarzy – nie jest zalecane. Jak widać, kwestia pocierania twarzy rękoma jest ‘dyskusyjna’. Muzułmanin musi zatem samodzielnie wybrać opcję, która najbardziej go przekonuje.
przekład Umm Sultan