1.  Слаўце,  вусны,  таямніцу  Цела й  дарагой  Крыві, 

Бог  яе,  як  ласк крыніцу, у часе дзён зямных праліў.  

Той, Хто Маці меў Дзявіцу, – Збаўца свету, Пан хвалы.

2. Нарадзіўся з чыстай Дзевы з мэтай збавіць людскі род. 

Ён па свеце, нібы зерне, слова кінуў у народ. 

Цудам Ён тады бязмерным скончыў там паслання ход.

3. Ноч апошню пры вячэры з тымі, што братамі зваў, 

Здзейсніў чын той, як належыць, так закон патрабаваў. 

Вучням Сам Сябе даверыў і Хлеб з рук Сваіх ім даў.

4. Слова ўцелаўлёна словам: Сам змяняе Цела ў Хлеб. 

А віно — то Кроў Хрыстова, не спасцігне зрок Яе, 

Толькі вера Божай мовай ў сэрцы ўпэўненасць хай шле.

5. Таямніцу Сакрамэнта усхваляйма шчыра ўсе. 

Траціць моц Старое Права, бо ўжо Новы Запавет. 

Што нам розум не тлумачыць, святло веры прынясе. 

6.  Богу вечнаму ў Тройцы праслаўленне і хвала: 

І Айцу і Сыну разам — Творцу вечнага жыцця, 

Духу, што ад іх паходзіць, даўцу вечнага святла. Амэн.