1. Ён йшоў у спякотны дзень, на пылу, камянях,
Ён мог усіх любіць, усім прабачыць,
Ён з мытнікамі еў і ворагаў любіў,
схіляўся над людзьмі, якія плачуць.
Настаўнік, вось жа дарога, ёю крочыць мушу так, як Ты,
Настаўнік, навокал людзі і любіць іх трэба так, як Ты,
Настаўнік, як цяжка ўзяць чужы цяжар на плечы так,як Ты,
Настаўнік, зняcу ўсё, калі са мной заўсёды будзеш Ты.
2. Прыняў Ён грош ўдавы і грэшніцы слязу,
Ён ўсім дарыў любоў і прабачэнне,
З’явіў нам твар Айца, шлях ў неба паказаў,
І на Ярданне Сам прыняў хрышчэнне. Настаўнік...
Настаўнік, вось жа дарога, ёю крочыць мушу так, як Ты,
Настаўнік, навокал людзі і любіць іх трэба так, як Ты,
Настаўнік, як цяжка ўзяць чужы цяжар на плечы так,як Ты,
Настаўнік, зняcу ўсё, калі са мной заўсёды будзеш Ты.
3. Ідзеш за Ім услед па пылу, камянях.
Ён вучыць ўсіх любіць, усім прабачыць
І з мытнікамі быць, і ворагаў любіць,
Схіляцца над людзьмі, якія плачуць. Настаўнік...
Настаўнік, вось жа дарога, ёю крочыць мушу так, як Ты,
Настаўнік, навокал людзі і любіць іх трэба так, як Ты,
Настаўнік, як цяжка ўзяць чужы цяжар на плечы так,як Ты,
Настаўнік, зняcу ўсё, калі са мной заўсёды будзеш Ты.