Праслаўляю з верай

1. Праслаўляю з верай, Божа мой, Цябе! 

Ты пад відам хлеба скрыты для мяне. 

Сэрца у пакоры, Божа, прад Табой,

ўсё губляе вартасць ў_велічы Тваёй.

2. Да ўсіх пачуццяў трачу я давер,

     Толькі слыху верыць я магу цяпер.

     Веру моцна ў тое, што сказаў Бог-Сын,

     Словы вечнай праўды мае Ён адзін. 

3. Боскасць утаіў Ты на крыжы сваім,

    Там было й людзкое ўкрытае на ім.

    Як злачынец з крыжа, з верай вызнаю, 

    Што Ты - Бог спраўдны! Збаў душу маю.

  4. Як Тамаш няверны не шукаю ран,

     Я вызнаўца праўды, што Ты Бог і Пан.

     Умацуй, о Езу, веру і любоў,

     Дай жа мне надзею, дай паўстаць з грахоў. 

5. Успамін Хрыстовай збаўчай смерці час,

    Хлеб жывы -  крыніца ласк жыцця для нас. 

    Асвяці мой розум мудрасцю сваёй,

    Будзь заўсёды побач і даруй спакой.

 6. Нібы пялікан Ты, кроўю поіш люд,

    Мне вярні нявіннасць, змый грахоўны бруд.

    Напаі крывёю, што ад страшных бед,

    Кропляю адною збавіць цэлы свет.

7. Хоць цяпер укрыты ў Гостыі святой,

   Я малюся шчыра, Божа прад Табой,

   Каб у вечнай славе я ўглядацца мог,

   У Тваё аблічча, Пане мой і Бог. 

(2 варыянт тэксту)

1. Праслаўляю з верай, Божа мой, Цябе! 

Ты пад відам хлеба скрыты для мяне. 

Табе маё сэрца пакараецца, 

Прад Тва­ёю веліччу ўсё змяншаецца.

2. Нашыя пачуцці памыляюцца, 

Толь­кі словы веры тут спраўджаюцца. 

Што сказаў Сын Божы – праўда вечная; 

Сло­ву Яго верыць – справа пэўная.

3.  Боскасць  Твая  ўкрытай  на  крыжы была;  

Тут  жа  чалавечнасць  утоена Твая. 

Як злачынец на крыжы, з верай вызнаю, 

Што Ты – Бог і Чалавек! Збаў душу маю.

4.  Як  Тамаш,  я  раны  не  даследую.  

Пазнаю, аднак, Цябе, Табе верую. 

Дай усё болей верыць і надзеяцца, 

І любоў мая к Табе хай жа ўзмоцніцца. 

5.  О  ўспаміне  смерці  Пана  нашага!  

Хлеб  жывы,  крыніца  Божага  жыцця! 

Удзялі мне ласкі, каб жыць у Табе, 

Ро­зумам і духам разважаць Цябе.

6. Пелікане добры, Пане Езу мой! 

О, аб­мый душу маю Ты Крывёй сваёй! 

Гэ­тай Крыві кропля здольна свет абмыць 

Ад усіх злачынстваў, з вінаў вызваліць.

7.  Сёння  Цябе  бачу  ў  хлеба  постаці 

І  прашу  пакорна  адной  міласці, 

Каб Тваё аблічча, ужо адкрытае, 

Езу, я мог бачыць у вечнай хвале. Амэн.