Божа, што калісь народы

1. Божа, што калісь народы на асобкі падзяліў,

І хацеў, каб народ кожны мовай роднай гаварыў.

Ўзглянь жа на народ бяздольны беларускі,што к Табе

Голас ціхі, паднявольны у пакорнай шле мальбе.

2. Асвяці наш розум верай і надзею ў душу ўлі,

Ды агонь любові шчырай ў нашых сэрцах запалі!

Дай, каб зярнятка прабуды заляцела ў кожны кут

Беларусі, каб усюды узышло - і там, і тут.

3. Дык жыві ж ты і красуйся, наша маці, Беларусь,

Да краёў чужых раўнуйся, йсці дзяцей к сабе прымусь.

Хай бяруцца да работы, дом народны будаваць,

Каб багацце мець і цноты, каб пасля ім рай дастаць.

4. Каб рунела, выплывала, красавала, наліло

І, паспеўшы, ў ток нямала умалоту прынясло.

Памажы нам, Божа мілы, прабудзіцца да жыцця,

Удзялі парады, сілы, каб не збіліся з шляху.