Сэрца, што з церняў

1.Сэрца, што з церняў маеш карону, 

Дзіда прабіла злосна Цябе. 

Мы прад Табою ўзносім далоні

І прысягаем тут ў вернасці ўсе, 

Што Валадарствам міласці Божай

Будзе пачуты Твой ціхі кліч. 

Мы ж ахвяруем войны з нягодай,

Нашы цярпенні, ахвяраў кроў. 

Хай будзе любай нашая просьба 

Сэрцу Святому вечнага Бога!

2. За тых, хто Кроўю ўсё ж пагарджаюць,

За мукі стаптаны, знішчаны плён.

Хай жа цярпенні сэрцы прымаюць,

З гэтай пакуты мы зробім трон.

Нас, што быць прагнем разам з Табою,

Каб абвяшчаці міласць Тваю,

Ты, што напоўніў храмы Сабою

І нас яднай, о Пане, ў сям’ю.

Хай будзе любай...