Zijlstra

“Het leven kan

in een paar seconden

totaal veranderen”

De zorgzame secretaris van onze schrijvers- en dichtersclub, wenst mij “een gezegend, hoopvol, inspirerend en gezond 2013 toe” en doet dat per traditionele brief terwijl in den regel onze correspondentie zich per e-mail voltrekt.

Dat is het neerleggen van de kaart ‘alert’ bij het bridgen.

Bovendien ben ik al op mijn hoede bij het openen van een enveloppe met een postzegel erop. Met reden.

Kennelijk met het oog op de bejaarde leden schrijft secretaris Jaap van den Beukel verder over onze gezondheid dat “sommigen bij stukjes en beter moeten inleveren, terwijl anderen ontdekten dat het leven in een paar seconden totaal kan veranderen. “

Dan volgt de mededeling dat medelid dichter Jaap Zijlstra door een herseninfarct is getroffen toen hij met Kerst op familiebezoek was.

Ik was voorbereid. Het chaotische Facebook gedoe op internet is voor mij een doolhof. Alsof het zo moest zijn vond ik niettemin de jobstijding van Jaap Zijlstra, die vorstelijk aan de Amsterdamse Keizersgracht woont en nu in een Zorgcentrum terecht is gekomen. Hij is aan zijn rechterkant verlamd geraakt.

Het zou hem inmiddels beter gaan. Althans, op Facebook had men het gedicht geplaatst, dat hij met zijn linker hand geschreven.

Hier is het

Ik geef het volledig en beter leesbaar weer:

Dit is het eerste gedicht

dat ik schrijf

met mijn linkerhand.

Mijn rechterkant

is verlamd

Dit laat ik weten

omdat ik al enige tijd

niets van mij heb laten horen.

Wat ik hier schreef

schreef ik

met mijn linkerhand.

In het vakje, dat Facebook ter beschikking heeft gesteld, heb ik geprobeerd Jaap te bemoedigen en te troosten. Zijlstra is niet alleen dichter, maar ook predikant, weliswaar, zoals dat heet ‘rustend’, maar bestijgt nog bij tijd en wijle de preekstoel. Hij is troostend en bemoedigend door het leven gegaan. Wat wil ik?

Als ik het goed gedaan heb op Facebook, kan hem het volgende van mij hebben bereikt:

Beste Jaap, een gedicht van je hand om echt van te schrikken. Hoe erg je eraan toe bent, kan ik niet vermoeden. Aan de stortvloed van meeleven voeg ik mijn beste wensen voor je aan toe.

De journalist Max Pam kon na wat hem overkwam geen letter meer in zijn computer krijgen. Hij worstelde zich er weer bovenop en werd toen alles weer bij hem liep zoals het hoorde zelfs de beste columnist van Nederland genoemd.

Geen vertrouwen op Prinsen.

Maar hij is wel een bemoedigend voorbeeld.

Of het wijs was Max Pam als voorbeeld te noemen? Pam behoort niet tot de kennissenkring van Jaap Zijlstra. Hetzelfde noodlot trof Jaap.

In het in 2004 verschenen boek ‘Het Ravijn’ beschrijft Max Pam nauwkeurig hoe hij er weer wonderlijk bovenop kwam.

Bij het zien van het ‘eerste gedicht’ van Jaap moest ik direct denken aan Pam. Hoe hopeloos het leek, hij kon weer als columnist ‘Het Parool’ en ‘De Volkskrant’ volop weer aan het werk en bleef even narrig.

Op 24 december, opgeschreven in de buurt van Amsterdam, dichtte Jaap Zijlstra het volgende:

Kerst.

De herders, zij ruiken de stal,

zij gaan in draf op huis aan

en bekijken met grote ogen het lam

dat in hun kribbe ligt.

De wijzen gaat een licht op,

zij slaan er Bileam op na

en al hun wijze voorgangers

die weet hebben van de ster.

Of hij, toen hij dit schreef al op familiebezoek was, weet ik niet.

Wel moet dit zijn ‘laatste’ gedicht zijn geweest.

Toen ik op Facebook neusde, was ik op zoek naar de limericks van Jaap Zijlstra. Dikwijls geestig en raak, zoals limericks plegen te zijn. Zo stuitte ik op zijn jobstijding.

Zeer recent is, mogelijk zijn ‘laatste” limerick voor de infarct, deze.

VISITE

Een lapjeskat in Katendrecht

kwam in de lappenmand terecht,

na een avond stevig stappen

lag zij kniezend op te knappen,

maar streek een kater bij haar neer

dan had de kat geen kater meer.

Een wolk van waardering, meeleven en gebeden omringt Jaap Zijlstra. Zo bleek op Facebook.

Het effect ervan is niet te meten.

Ik weet dat het je in bizarre en zorgelijke omstandigheden goed kan doen.

Ik hoef dat dominee en dichter Zijlstra niet voor te houden.

Ik zal hem voorlopig moeten missen.

Niet alleen om zijn limericks.

Bert de Jong

Terug naar Weerwater: Home