zonde
De doodzonde
van een columnist
De
nieuwe
De pijn van een hoofdredactie
De PVV van Wilders is voor het land, waarin we leven gevaarlijker dan de NSB van Mussert, die partij die in de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw heulde met de Duitsers en waarvan leden landverraders waren.
Dit is geen geringe aanval van de VVD’er Sybe Schaap, lid van de Eerste Kamer, op de partij van de populisten. Zijn uitspraak in het dagblad Trouw deed een golf van verontwaardiging ontstaan in zijn eigen partij, die juist bezig was met het oog op de komende verkiezingen zich af te zetten tegen de islam en de Nederlandse bevolking op te roepen normen en waarden in acht te nemen en zich fatsoenlijk te gedragen.
moraal
De zorg van De Wijk over de gedegradeerde moraal is terecht. Het verhaal van Ephimenco, waarin hij reageert op zijn collega-columnist De Wijk is in de digitale uitgave van Trouw voorzien van reacties. De redactie heeft gestreefd naar een evenwicht tussen de voor- en tegenstanders. Maar de nieuwe moraal komt wel aan het woord en je vraagt je af wat er geschreven is, dat niet geplaatst kon worden.
Een kleine bloemlezing:
De affaire Turkse coup brengt de rotte troep van tweedehands immigratie in Nederland boven water. ….. Rutte is goedkoop bezig met de opmerking Lazer op. Hij moet de paspoorten van die immigranten die dat tegen de vrije pers zeggen intrekken.
Columnist E. heeft kennelijk zijn fans op de redactie van „Trouw’ zitten. De volgende bijdrage werd in een vette letter gebracht:
…het is maar goed dat we mede dankzij Ephimenco gewoon tegen elke moslim kunnen zeggen hoe slechte mensen ze zijn. Moslims hebben bewezen en weigeren toe te geven dat ze een verderfelijke fascistische ideologie hebben. Dat ze alleen al door een hoofddoek te dragen proberen ons te onderdrukken. Het is goed dat in Israël jaarlijks honderden moslims worden afgemaakt. Moet hier ook kunnen.
De volgende inzending mocht daarom ook mee:
.Aan RdW (De Wijk) als veiligheidsexpert hebben we niks….. die man is zelf een gevaar. Ephimenco behoort tot de avant garde van het Vrije Westen.
Is de PVV werkelijk zo’n gevaarlijke partij voor de democratie en de samenleving? Klopt die vergelijking met de NSB?
Het is inderdaad gemakkelijk en goedkoop de vreselijke nazi-periode te vergelijken met de politieke ontwikkelingen van vandaag en Wilders de nieuwe Mussert te noemen. Maar de Tweede Wereldoorlog en de periode, die daar aan vooraf ging blijven een waarschuwing voor vandaag.
In zijn column schrijft Trouw-medewerker Stevo Akkerman op 9 september, dat deze oorlog het krachtigste morele referentiepunt is. Om deze reden: „Wie wil nadenken over de aard van de mens en de dynamiek van politieke processen van uitsluiting, kan het nazisme moeilijk buiten beschouwing laten.”
In de PVV schuilt inderdaad een gevaar.
Een bedreiging, die niet wordt ingezien. Trouw-commentator Hans Goslinga constateert in zijn column van 11 september, dat VVD en CDA het gevaar voor onze vrijheid exclusief bij de islam zoeken en niet bij de PVV.
Wie dan nog twijfelt kan in dezelfde uitgave van Trouw terecht bij Rob de Wijk, een columnist, die het niet laat bij beweringen en meningen en uitgaat van feiten, die ontkend worden of liever vergeten. Hij is historicus en directeur van het Centrum voor Strategische Studies, veiligheidsvraagstukken en Europese integratie.
Meer dan eens waarschuwde hij voor het geweld en de afkalving van de democratie als kiezers radicale populisten aan de macht helpen.
Van die radicale populisten hebben we een overschot. De Wijk somt op:
„Tegenwoordig zien we hoe kiezers de Hongaarse en Poolse democratie al om zeep helpen. We zien hoe de democratisch gekozen Turkse president bezig is van zijn land een halve dictatuur te maken.” Erdogan doet Rob de Wijk sterk denken aan het Amerikaanse McCarthyisme van de eerste helft van de jaren vijftig van de vorige eeuw. „Communistische sympathieën leidden tot beroepsverboden en gevangenisstraffen en hele groepen werden ongefundeerd beschuldigd van complotten en verraad.”
De historicus De Wijk herinnert eraan hoe de gereformeerde premier Colijn in maart 1936 de Nederlanders opriep rustig te gaan slapen, want met Hitler zou het niet zo’n vaart gaan lopen.
Maar net zoals de radicale populisten nu overschreed Hitler keer op keer de rode lijnen en liet het Duitse volk in een fuik zwemmen. Hitler haalde een enorme verkiezingsoverwinning en stond op het punt de joden hun staatsburgerschap af te pakken. Het gezaghebbend blad De Telegraaf verwachtte echter niet, dat Hitler een onbeperkte macht zou veroveren.
Rob de Wijk waarschuwt:
„Ook nu kunnen kiezers hun land in de richting van racisme, xenofobie, conflict en zelfs fascisme duwen. Dit gebeurt als het economisch tegenzit, mensen zich bedreigd voelen en de gevestigde politiek het in hun ogen laat afweten.
Dan maakt het typisch westerse vooruitgangsstreven plaats voor zelfdestructie.
Het is onduidelijk of wij daadwerkelijk aan de vooravond van zo'n kentering staan. Zeker is dat de huidige tijd alle kenmerken daarvan heeft.
Columnisten moeten als geweten van een land daarvoor blijven waarschuwen.”
Het is Rob de Wijk hoogste ernst. Hij neemt Ephimenco, zijn collega-columnist van het dagblad onder handen. Zoals vroeger Colijn en De Telegraaf' verpakt E. zijn boodschap in de rechts-populistische taal van GeenStijl. "Wie van zichzelf zegt dat hij weet hoe het echt zit, moet in de huidige tijd diep gewantrouwd worden.", aldus De Wijk.
Hij vervolgt:
"Ephimenco's waarheid is dat extremistische moslims erger zijn dan populisten. Maar ik zie weinig verschil tussen een moslimextremist die zich door IS laat inspireren en een blanke extremist als Anders Breivik die zich door radicale populisten laat inspireren."
De conclusie van Rob de Wijk:
"Ephimenco is het slachtoffer van cognitieve dissonantie; het onaangename gevoel dat ontstaat als feiten strijdig zijn met de eigen opvatting.
Voor een columnist is daaraan toegeven een doodzonde."
De producten van de bekwaam en geroutineerd schrijvende Ephimenco bezorgt de hoofdredactie en politieke redactie van Trouw, de krant die in het verzet tegen de Duitsers is ontstaan, hoofdpijn.
De feiten zijn duidelijk.
De radicale populisten van nu zijn geen nieuwe Hitlers.
Maar zij gaan wel voortdurend drempels over
en
„laten de bevolking zo wennen aan de nieuwe moraal.”
Die moraal kom je bij overvloed tegen op de sociale media en ook nog, ondanks de redactionele censuur, in de digitale edities van de dagbladen. En ook in de digitale editie van Trouw.
(Zie de kolom links)
En het verwondert je niet meer
dat het nazi-bewind in de vorige eeuw
zoveel handlangers vond,
die bereid waren het werk
van het martelen en het moorden
op grote schaal te verrichten.
Bert de Jong
Terug naar Weerwater >>>>> zonde