Kruis
Hakenkruisen
in de stad met luchtkastelen
t
Deze
actie
zegt
wat
over
het
klimaat
Het nieuws ligt op straat. Hoe dichter bij huis, hoe belangrijker het schijnt te zijn. Topnieuws. Het voetbaltoernooi der wereld speelt zich op het scherm in de huiskamers af. We zijn er zelf bij. Dichterbij is niet mogelijk. De Almeerse luchtkastelen, die ik signaleerde, verdwijnen in de nevels van deze actualiteit. Wat verder weg in het land voorvalt en wijder weg in de wereld zich voordoet, bestaat niet en gebeurt niet.
Dan zijn er op zo’n voetbaldag twee dagbladen, die hun kwaliteit willen handhaven en het nieuws van ver weg op de eerste pagina plaatsen. De gehele frontpagina wordt eraan besteed. Het zijn de dagbladen Trouw en NRCHandelsblad. In Zuid - Soedan voltrekt zich een een grote ramp. Moeders uit het vluchtelingenkamp in Benitu, waar ziekte en wanhoop heersen en de dood toeslaat, brengen hun van honger gestorven kindjes naar de begraafplaats buiten het kamp.
Ik schrijf uit de NRC over :
„De vrouwen lopen door het ruisende hoge gras naar al de graven. Ze zoeken naar niet met regenwater gevulde kuilen, leggen de lijkjes op de natte grond en maken een kruis van rietstengels. Een snik, een gebed en dan scheppen mannen de vette aarde op de plastik zakken. Iets verderop houden vier VN-soldaten de wacht, want ook voor een begrafenis is het niet veilig buiten het kamp.”
En uit Trouw :
"Even later vervoert een auto van de medische organisatie vier moeders en hun dode kinderen door hoog water en modder naar een begraafplaats buiten het kamp. Het kost moeite een kuil te vinden die niet is volgelopen met regenwater. De kinderen worden bij elkaar begraven. De moeders plaatsen kruisjes van stengels.”
De redacties van de twee kranten hadden een moment lak aan het voetbalgeweld en oordeelden dat dit nieuws van 45.000 hongerende vluchtelingen en stervende kinderen in een kamp niet ver van ons bed is.
in
Almere
Niet ver. Het komt steeds dichter bij. Het nieuws is weliswaar van een andere orde, maar ook dreigend en verontrustend.
Even verderop gebeurde het. In de nacht van vrijdag op zaterdag werd in Almere Buiten de pas gebouwde Omar Ibn Al Khattab Moskee beklad met een levensgroot hakenkruis.
Jamal Bouzerouth, de voorzitter is van de vereniging van de moskee, reageerde rustig op deze laaghartige en laffe aanslag op het nieuwe gebouw. Tegenover het huis aan huis blad Vandaag verklaarde hij dat de persoon die dit heeft gedaan niets van ons snapt. ”Wij zijn gematigde soennitische moslims, wij brengen onze gemeenschap bij dat je in de samenleving iedereen met respect moet behandelen. Het hakenkruis is daarom ‚pijnlijk’".
Geheel onverwachts is de bekladding niet gekomen. Er is veel anti-gedoe geweest om de bouw van de moskee tegen te werken.
Bouzeruth ziet een verband tussen de bekladding en de grote achterban voor de PVV in Almere. Hij zag het aankomen. De partij van Wilders. De partij van Wilders heeft naar verhouding veel aanhangers Almere.
De moskee is nu een jaar open. Bouzerouh denkt niet dat het hakenkruis uit kattenkwaad door een stel kinderen op de muur is gekalkt. Dit is met opzet gedaan. Hier heeft iemand over nagedacht. Hij is ervan overtuigd dat kinderen zoiets niet doen.
,,Deze actie”, verklaart de voorzitter van het moskee-bestuur, „zegt wat over het klimaat in Almere.”
Daar heeft hij gelijk in. Hakenkruisen zijn geen uitzondering in de stad van de luchtkastelen. In het allernieuwste Almere, het stadsdeel Almere Poort, is in het voorjaar een huis van een Marokkaanse vrouw beklad. Op de voordeur werd in het zwart een omgekeerde hakenkruis geschilderd en twee keer met grote letters OPROTTEN.
De vrouw woont al dertig jaar in de stad.
Kamerleden van de PvdA vroegen minister Opstelten schriftelijk of er in de buurt van het bekladde huis „sprake is van structurele problemen met discriminatie…” Onnozele vragen lokken een onnozel antwoord uit. De minister schreef terug, dat de besmeuring van het huis in Almere een opzichzelfstaand incident was en geen signaal, waaruit blijkt dat bedreiging en discriminatie van allochtonen toeneemt.
Als je niets wil horen, hoor je niets. Of de bewindsman schrijdt met doppen in zijn oren door het leven.
Bij het lezen van het bericht over de bekladding van de moskee, moest ik denken aan onze vakantie in de Provence jaren geleden. Op het kerkhof van Carpentras waren bij herhaling graven op de joodse begraafplaats vernield. De kranten stonden er vol van.
In het als topthriller onderscheiden boek „De officier” van Robbert Harris speelt op de
achtergrond de zaak Dreyfus, de Franse joodse officier die in de jaren voor de Eerste Wereldoorlog onschuldig werd veroordeeld wegens spionage. De massale haat toen tegen de joden in Frankrijk wordt pijnlijk beschreven.
In de jaren dertig en veertig leidde een dergelijke haat in Duitsland tot het grootscheepse uitmoorden van de joden.
Het haten van de vreemden, van mensen met een andere huidskleur en gelaatstrekken is niet aan grenzen gebonden.
Zo blijkt.
In zijn reactie op de bekladding van het huis in Almere gedroeg minister Opstelten zich als een ware vaderlander. In de recent verschenen jaarrapportage van het College voor de Rechten van de Mens wordt namelijk geconstateerd dat Nederland uitblinkt in het ontkennen van discriminatie en het niet benoemen van racisme.
Het verwijt van racisme past niet bij het positieve zelfbeeld, dat Nederland van zichzelf heeft. Dat mooie zelfbeeld hebben ook politici. Een rapport van de Europese commissie tegen racisme en intolerantie werd onlangs met ergernis ontvangen. „Waar bemoeide het zich mee, hoezo discriminatie op de arbeidsmarkt , in het onderwijs, bij de politie, in de horeca?”. Ik citeer uit het bericht van het Europese College uit het dagblad Trouw.
Het ondergronds voortwoekerende racisme wordt ontkend, ook op bestuurlijk en politiek niveau.
Jamal Bouzerouth heeft met zijn werk voor de moskee andere ervaringen. Na het ingebruiknemen van het gebouw werd voor de belangstellenden in de omgeving, die bezwaar hadden gemaakt, een open dag gehouden. Er kwam geen enkele bezoeker.
Bouzerouth nodigt de persoon, die de moskee ontheiligde en de muur bekladde uit koffie te komen drinken. Dan kan hij zien, dat „wij niet haatzaaiend” zijn. Hij kan dan ook aanschouwen wat hij aangericht heeft.
Wanneer de moskee en haar gelovigen het weer moeten ontgelden, vraagt het moskeebestuur een gesprek met de burgemeester van Almere over maatregelen ter bescherming.
Ik zou burgemeester, Annemarie Joritsma, partijgenoot van minister Opstelten, aanraden zelf het initiatief te nemen en niet te wachten op de volgende haatactie en direct koffie of thee te gaan drinken in de nieuwe moskee. Ik zou gaan praten met de burgers van haar stad die zich bedreigd voelen.
Want voor de stad, die haar 30-jarig bestaan viert, geldt zeker dat, om het College voor de Rechten van de Mens te citeren, het racisme „op veel terreinen en in verschillende gedaanten” voortwoekert. Dichtbij.
Bert de Jong
