staten

Spookverkiezing

Wie gaat bij al die

onwaarachtigheden

nog stemmen?

De politiek is moeilijker dan ooit tevoren. Bij het invullen van enquêteformulieren mag je cijfers geven aan de politieke partijen en de politici. Een interessante bezigheid. Aan de uitkomst van de peilingen wordt grote waarde gehecht. Het zijn geen verkiezingen. Maar de cijfers van de enquêtes beïnvloeden wel het politiek bedrijf.

Oh wee, als de politici zelf lagere rapportcijfers oplopen. Het is ze geraden beter hun best te doen. Anders is de kans gering, dat ze voor de volgende verkiezingen op een kansrijke plaats worden gezet.

Om dit alles is de politiek moeilijk geworden. Dit nieuwe gedoe staat in het staatsrecht nergens omschreven. Men peilt en concludeert maar wat. Het is democratie van de koude grond.

We hebben de leden van de provinciale staten gekozen.. Rechtstreeks. De parlementen van de provincies. Toch mooi, was het niet, dat de afzonderlijke provincies amper nog in het algemeen bewustzijn bestaan.

Hoofd van een provincie is de commissaris van de koning. Vraag voor een quiz: Noem de provincies op met de commissarissen van de koning. Men zou ook nog kunnen vragen naar namen van de gedeputeerden, de provinciale ministers, die ook in dienstauto's kunnen rijden met chauffeur. Probeer maar.

Provincies zijn de gewesten uit de vorige eeuw en de eeuwen daarvoor. De meeste kiezers kennen de provincies van vandaag niet meer. Zij gaan in meerderheid niet naar de stembus.

De kandidaten op de lijst zijn onbekenden, die een overbodig bestuur gaan vormen van eveneens grotendeels overbodige provincies. De gekozenen kunnen straks de leden van de Eerste Kamer gaan kiezen, die ook al nauwelijks bekend zijn.

Hans Goslinga, de politieke commentator van het dagblad Trouw, die altijd zijn woorden zorgvuldig weegt en nauwkeurig zijn meningen formuleert, heeft het over spookverkiezingen, die 18 maart werden gehouden. Weliswaar heeft de in Den Haag heersende coalitie via een omweg de verkiezingen van de leden van de provinciale parlementen uitgeroepen tot inzet van het kabinetsbeleid, maar als de uitslag negatief zou zijn voor het kabinet blijft het ook doorregeren. Het ziet er naar uit, dat het Kabinet dat van plan is, hoewel het nog meer steun moet gaan zoeken bij de gedogende partijen.

Waarom zou de burger bij al deze onwaarachtigheden, zo vraagt Hans Goslinga zich af, nog daar de stembus gaan? Toch stemt Goslinga. De kans soeverein te kunnen kiezen wil hij niet ontlopen.

Hij heeft gelijk. Het invullen van het stembiljet is alttijd belangrijker dat meedoen aan een peiling achter je computer. Hoewel, het als een schoolmeester cijfers geven aan de politici geeft een goed gevoel (zie boven).

Het was dus bijna een dolle bijna zinloze boel 18 maart. Het was echter nog gekker. Van de serieuze kiezer werd verwacht, dat hij ook een biljet met het rode vakje van een persoon in de bus gooide voor het algemeen bestuur van een waterschap. Ik weet niet wat Hans Goslinga heeft gedaan, maar deze stembevoegdheid ging mij te ver. Niet alleen omdat op de lijst geen enkele persoon stond van wie ik weet wat hij publiek heeft gepresteerd, maar ook omdat het hoe en wat van het besturen van een waterschap me onbekend is. Toegegeven, het is een grondrecht van de burger dat hij zijn voeten droog kan houden, maar daarvoor een aparte overheid te laten bestaan? Het lijkt me onzinnig.

Onzin, de democratie zoals ze nu functioneert is er vol van. Hoe word je lid van de Tweede Kamer? Je komt voor de ‚ geachte ’ of zelfs ‚ zeer gedachte ’ , om een oude uitdrukking te gebruiken, baan in aanmerking als je lid ben van een politieke partij.

Dat zo’n partij geen echte vereniging is, maar een dictator heeft als voorzitter kan tegenwoordig. Maar dit even apart.

Aan het begin 2015 telden de politieke partijen in Nederland ruim 295.000 leden. Dat is bar weinig. De sportbonden waren, om de gedachten te bepalen, 4,1 miljoen leden rijk. Dat is andere koek.

Een vast gegeven is verder, dat van de leden van de politieke partijen tien procent politiek actief is en maatschappelijk betrokken. Dat zijn er tegen de 30.000 aan. Opvallend in dit verband is, dat in Nederland het aantal (politieke) functies, waarvoor een partijlidmaatschap gewenst is 30.000 bedraagt. De keuze is zeer beperkt. Het is geen zware opgave in de politiek te gaan. Dat is niet bevordelijk voor de kwaliteit van de geachte afgevaardigden in ’lands vergaderzalen’.

Geen wonder, dat zelfs een debat voor de televisie tussen de fractieleiders in de Tweede Kamer een week voor de statenverkiezingen zo uit de hand kon lopen. Er was geen touw aan vast te knopen. De onderwerpen werden afgeraffeld. Op den duur begonnen de geachte afgevaardigden door elkaar te praten en te schreeuwen. De gevierde voorzitter Pauw faalde, liet het gaan en gaf de meeste ruimte aan stoorzender Wilders met zijn scherpe stem.

Pechtold van D’66 had het nog even over de bezuinigingen, die nog steeds nodig zijn, maar over de vernieuwing van de democratische systemen hoor je hem in geen tijden meer. Hoe actueel en dringend dat ook is, gezien de onzinnige praktijk, die beledigend is voor de kiezer en zich steeds meer gaat ergeren aan het politiek gedoe.

Deze zo noodzakelijke vernieuwing wordt verhinderd door een dramatische machteloosheid van de versnipperde partijen, die het niet eens kunnen worden.

Bij de volgende statenverkiezingen zal zelfs Hans Goslinga zijn stem niet in de bus doen, vrees ik.

Borden weggegooid geld

Burgemeester en wethouders van Almere vonden de borden volgeplakt met verkiezingsposters van weinig nut. Het dagelijks bestuur van de stad vroeg zich af of de borden de mensen naar de stembus zouden lokken. Bovenstaande borden zijn buiten de bebouwde kom geplaatst met de achterkant naar de snelweg. Alleen een enkele fietser zou ervan onder de indruk komen.

De dame links op het bord is de kandidaat van het CDA voor het waterschap en belooft dat het water op peil zal blijven. Rechts is Wilders aangeplakt met de kreet "Genoeg is genoeg". Maar dat slaat niet op het waterpeil. Onder zijn neus is een snorretje aangebracht. Een verwijzing naar Hitler? Het zou kunnen met zijn scherpe stem bij de debatten op de televisie voor de verkiezingen.

Maar om deze bekladding had de Christen Unie in raad van Almere niet naar de toestand van de borden geïnformeerd. Die partij vond de borden, aldus Omroep Flevoland, weggegooid geld omdat ze onduidelijk zijn.

t de Jong

Terug naar Weerwater >>>>> Home