schaduw
Recht op zelfdoding
heeft donkere kanten
De dreiging van de schaduwwereld
Koffie met daarin een slaapmiddel, gevolgd door een dodelijke injectie: is dat een stiekeme manmier om het leven van een demente oudere te beëindigen terwijl die dat zelf misschien helemaal niet meer wil?
Deze vraag wordt gesteld in het hoofdcommentaar van het dagblad Trouw van 2 oktober. Direct gevolgd door een tweede vraag:
Of een milde manier om aan diens diepgevoelde wens te voldoen, zoals eerder in een wilsverklaring vastgelegd.
Een wereld van problemen doemt op over het willen blijven leven of het wensen sterven.
Het zijn problemen, die aan je huid kleven.
0 Ondanks je levenslust is je koffie of vla niet meer veilig. Het dodelijke gif kan er stiekem in worden gedaan.
0 Maar voor degenen die hun leven voltooid achten zijn de middelen te verkrijgen. Zij kunnen uitzien naar de verlangde milde en, zoals dat heet, ook mooie dood.
Het liberale dagblad NRCHandelsblad ruimt in zijn weekendeditie van 14 oktober niet minder dan vijf pagina’s in voor deze problemen. Uit de reportage blijkt hoe de ‚humane zelfdoding’ makkelijker is geworden. Wie wil sterven op een zelfgekozen moment zonder arts gaat op zoek naar een dodelijk middel.
Het spoor, aldus meldt de krant loopt van een woonboot in Noord Holland tot in Peru. Daar vragen de toeristen om het oranje-witte doosje, waarin het dodelijk poeder zit.
In het verhaal worden de namen van de middelen, euthanatica genoemd, die digitaal zijn te bestellen, niet genoemd. Ook alle winkels en straten, waar het middel te koop is, blijven geheim. Dat is „om kwetsbare mensen in bescherming te nemen”.
Dat het poeder makkelijk te krijgen is, bewijst de redactie met het afdrukken van een paginagrote foto van een zakje met het poeder, dat de post door de gleuf van de brievenbus liet glijden en afkomstig was uit China.
De krant mag dan niet mee willen meewerken aan het verkrijgen van het dodelijke spul, ze vermeldt wel de titel van de (reis)gids Peacful Pill Handbook met alle adressen waar he te koop is. Dit boek heeft grote bekendheid gekregen in binnen- en buitenland. Nederlandse belangenverenigingen maken er openlijk gebruik van.
Een journalist van de krant maakte gebruik van deze gids en kocht het spul zonder zich kenbaar te maken in een winkel in Peru. Met nadruk wordt vermeld dat hij zijn verworven poeder nog in Peru weggooide.
Of de in de plastic zakjes geleverde poeder geen nare bijwerkingen heeft bij gebruik, die juist vermeden willen worden is twijfelachtig, zo blijkt uit het verhaal van de liberale krant. Een probleem. Ik citeer:
„De oplossing is even simpel als onmogelijk: de pillen, poeders laten testen op zuiverheid. Doordat het importeren en het in bezit hebben van de dodelijke middelen illegaal is, kunnen ze niet worden aangeboden bij laboratoria.
De levenseindebegeleiders ( zij zijn werkzaam en staan degenen bij, die hun leven voltooid achten en autonoom en serieus hun dood voorbereiden- bdJ) moeten het doen met verhalen van nabestaanden.”
Er bleek evenwel een laboratorium te zijn, dat de dodelijke middelen op zuiverheid test. De Vereniging voor Vrijwillige Levenseinde en de stichting De Einder verschaffen dit adres.
Ik laat de reportage, waarin wordt gemeld dat er wel wat strafbaars gaande is, verder voor wat ze is. .
In het geciteerde commentaar van Trouw staat verder:
„Maar het louter hameren op de vrije wil gaat voorbij aan de praktijk aan het sterfbed, met alle dilemma’s die daar spelen en die ook door artsen diep worden gevoeld.”
Daarom is actie van het Openbaar Ministerie, hoe pijnlijk ook voor de betrokkenen, noodzakelijk, aldus dit commentaar.
Deze krant noemt als voorbeeld het toedienen van een middel in de koffie - hoe humaan dat ook mag zijn - terwijl het niet zeker is of de betreffende dementerende het eens is met zijn dood.
NRCHandelsblad laat het niet bij het verhaal over het beëindigen van het eigen leven, maar blijft het liberale standpunt huldigen dat de „autonome burger de beste oplossing is voor het steeds weer oplaaiende debat over het vrije levenseinde.”
Maar zo absoluut is deze vrijheid ook weer niet. De vrije aanschaf van de drankjes en poeders maakt het ook voor jonge mensen, voor wie het leven van alles nog in petto heeft, de zelfdoding mogelijk. De middelen voor zelfdoding moeten volgens de krant niet vrij verkrijgbaar zijn.
Het dagblad heeft het over een ‚schaduwwereld’ in euthanasieland Nederland
Theo Boer, medisch-ethicus zegt in een reactie op het NRC-verhaal en de schaduwwereld, dat er een cultuur is ontstaan waarin het recht op zelfdoding en euthanasie een mantra is geworden, een geestelijk en religieus geladen werkelijkheid.
Zijn standpunt is, dat wie dood wil het bij voorkeur zonder een arts uitvoert als dat humaan kan. Maar gemakkelijk moet het niet worden gemaakt. „Wie verhindert, dat ik straks stiekem poedertjes door tantes toetje roer?”
Bert Keizer, arts voor ouderen, die werkt voor een levenseindekliniek, vindt het een opluchting, dat de middelen verkrijgbaar zijn voor een zachte zelfdoding. De soepele houding van de autoriteiten van de ontwikkeling in de schaduwwereld staat hem wel aan. Je moet niet bewijzen dat je je moeder niet hebt omgebracht.
Een onoplosbaar probleem voor hem is wel de wat hij noemt de onterechte suïcides van jonge mensen.
De schaduwwereld is dreigend.
Het recht op zelfdoding
heeft donkere kanten:
De verleiding van de jongeren
met nog een compleet leven voor zich;
de druk op de oudere mens,
die zich bedreigd voelt
door
tantes toetje,
de mantra’s van de tijd.
Bert de Jong
Terug naar Weerwater>>>>>>Home