winkelwagentjes
Om te leren lezen en te schrijven
Balinese meisjes
als winkelwagentjes
Tijdens mijn verblijf op Bali las ik in de Engelse editie van de
Jakarta Post een reportage over meisjes vanaf tien jaar die op
de supermarkt Badung in de hoofdstad DenPasar voor de
klanten de boodschappen naar de auto’s brengen. Zij
vervoeren alles op haar hoofd. Ze zijn daarin zeer bedreven,
zoals alle vrouwen op Bali. De kinderen komen uit dorpjes in Karangasem, het droge woeste deel in het
noordwesten van Bali rondom de Agung, de hoogste berg op het eiland.
De kinderen sjouwen de boodschappen van de welgestelden naar de auto’s. De last, die zij versjouwen, hebben soms omvangrijker dan hun lichaam.
Dit geploeter wordt kennelijk door de autoriteiten niet als werk gezien. Voor hun zeventiende jaar mogen de kinderen op Bali niet werken.
Nee, het is geen jammerverhaal in de Indonesische krant. De meisjes vertellen, dat ze het leuk vinden – hoe ongeloofwaardig het ook mag klinken – en dit draagwerk doen, omdat ze de kans krijgen te leren lezen en schrijven. Vrijdag en zaterdag krijgen ze les krijgen, een kans die ze in haar desa’s niet hebben, omdat er geen geld is voor de school.
Als je kunt lezen en schrijven, kun je verder in dit leven. De meisjes dromen wat ze straks kunnen gaan doen.
Het is de tijd van het Galungan- en Kuninganfeest. Dan wordt er extra gekocht in de supermarkt en valt er meer voor de kinderen te verdienen. Misschien kunnen ze wel € 4 per dag maken als de klanten niet al te gierig zijn.
Een moeder, die als kind ook als ‘winkelwagentje’ heeft gediend, heeft het te doen met de meisjes. De kinderen moeten werken, want ze hebben honger. Het geld dat ze over houden, gaat naar de arme familie die op de helling van de Agung leeft.
Bert de Jong
Terug naar Weerwater:
