Hersens

Het wonder van

Pam, Ephimenco en Zijlstra

De glorie is er van de gewone dingen

Hoe gaat

het na de

Lopen columnisten, journalisten, dichters en auteurs een groter risico door een hersenbloeding gevloerd te worden? Kennelijk geïnspireerd door het warme weer van de laatste dagen vertelt Ephimenco in het dagblad Trouw hoe hij nog geen jaar geleden in Toscane van zijn eerste glas Ricard zat te genieten en merkte dat het spreken hem plotseling moeilijker was geworden.

heersen-

bloeding?

Hij wilde zijn Geliefde vertellen wat hem overkwam, maar kon de juiste woorden niet meer vinden. Hij liep het huis in, maar constateerde dat er iets aan zijn evenwicht mankeerde. Hij hield zich vast aan de muur en riep zijn Geliefde. Hij zag de angst in haar ogen terwijl ze zei:

"Je mond staat scheef."

In paniek rende hij naar de douche en liet gekleed en al een koude waterstraal over zijn hoofd gaan. Geen wetenschappelijke therapie. Maar hij hervond vrij snel zijn evenwicht en vocabulaire.

Dat liep wonderlijk goed af met Ephimenco. De lezers van Trouw zouden hem gemist hebben, wanneer het mis zou zijn gegaan.

Max Pam, ooit uitgeroepen als de beste columnist van dit land, moest een ernstiger hersenbloeding verwerken. Er bleek geen redding mogelijk te zijn. Toch vocht hij zich er doorheen.

Half verlamd zittend in een rolstoel schreef hij na een moeilijke revalidatie weer de eerste regels in zijn column in NRCHandelsblad. Ook het herstel van Pam, dat langer op zich liet wachten, mag wonderlijk worden genoemd.

Hoe hij het redde beschrijft Max Pam in zijn boek Het Ravijn.

Niet in het warme Toscane, maar in de kille winterdagen in Nederland was de dominee, dichter en auteur Jaap Zijlstra slachtoffer van een hersenbloeding. Ook voor hem dreigden de mogelijkheden van dood of wrak.

Jaap Zijlstra kan in de verste verte geen geestverwant van Max Pam worden genoemd en evenmin van Jaap Zijlstra. Met name het medisch noodlot kent geen onderscheid.

Toen de tijding van de toestand van Zijlstra me bereikte, heb ik hem per e-mail bemoedigd en gewezen op het lot van Pam die er toch maar mooi bovenop was gekomen.

Veel effect had mijn bemoediging aanvankelijk niet. Er trad bij hem nog een extra complicatie op.

Het lukte weer en je zou haast bij Jaap Zijlstra nog meer aan een wonder gaan denken. Het nieuwe Liedboek van de Kerken werd gepresenteerd en Zijlstra kon gezien zijn toestand bij de presentatie aanwezig zijn; er was een aantal gedichten van hem goed genoeg gevonden om in het boek met protestantse kerkelijke liederen te worden opgenomen.

Ephimenco kocht onlangs het boek. Of hij het las in de afgelopen warme dagen, meldt hij niet. In het boek van Pam staat één zin, die Ephimenco blijft achtervolgen:

"Ik was niet bang voor de dood, ik was bang om te blijven leven - als wrak."

Daarna begon Zijlstra weer te schrijven en te dichten. Ongeremd bijna.

Met Facebook heb ik niet veel van doen. Het gaat mij daar te ingewikkeld en ongeremd toe. Geen touw aan vast te knopen wie van wie houdt en wie in mij geïnteresseerd zou zijn. Hoeft ook niet.

Maar dikwijls tref ik in deze hoek van de digitale wereld weer limericks en andere puntige gedichten aan en een enkele keer een uitbundig dankgebed aan. Van de wonderlijk herboren Jaap Zijlstra wiens creativiteit geen beperkingen heeft nu de letters en woorden weer beschikbaar zijn voor hem.

Hier een greep uit zijn opgewekt nieuw oeuvre:

UITVLUCHT

Duidt mij niet euvel, sprak een heer,

dat ik ondanks het fraaie weer

niet aan het werk kan tijgen.

Het onkruid is mijn eer te na,

de perken roepen om een spa,

om van 't prieel te zwijgen.

Doch ik bedacht te juister stond

dat men van spitten in de grond

spit in de rug kan krijgen.

Vaak moet je wanneer je bejaard heet te zijn en vooral als je in handen bent geweest van medici en therapeuten de vraag beantwoorden „Hoe gaat het?”

Dit is het antwoord van Jaap Zijlstra:

HOE GAAT HET ?

Ik stamel maar wat rond,

verzamel ogenblikken,

meld de betoveringen

dicht bij mij vandaan,

de glorie is er

van gewone dingen

en van een vleugel

rond mijn klein bestaan.

Bert de Jong.

Terug naar Weerwater>>> Home