Spin

Weg met de spinnen

Een probleem

van

de burger

en de

consument

Het nieuws sluipt het huis binnen en bekruipt je bed. Daar is geen ontkomen meer aan.

Je hebt het volledig recht geen nieuwsuitzendingen te volgen en geen krant meer te lezen, maar het zal niet lukken alle ellende van de wereld uit te bannen.

Klimaat en milieu laten zich overal gelden, ook waar men denkt verlost te zijn van de problemen.

We leven in alle rust op de derde verdieping van ons appartementsgebouw en zien op het balkom in den regel tevreden alle sportieve activiteiten en het andere gedoe beneden ons.

Soms word je uitgenodigd mee te doen aan of te sympathiseren met een actie tegen een initiatief van de plaatselijke overheid.

Ik heb me nooit laten verleiden. De tijd van grote optochten tegen atoombommen is al lang voorbij, hoewel de massaliteit is gebleven van het consumerende publiek in de winkelcentra.

Weinig behoefte aan die winkelfeesten in de grote steden mee te doen.

Een stil en gerust leven is een ideaal.

En dan in de brievenbus -nee niet via een gemakzuchtige e-mail- een echte brief van de buurman boven, die op zijn medebewoners een oproep doet “om af te zien van de jaarlijkse insectenbehandeling van ons pand.”

Het is niet zo maar een voorstel in een vergadering van de vereniging van eigenaars, maar een heuse oproep.

“Ik vind dat, gezien alle berichten het niet meer kan.”, schrijft hij verder.

De buurman laat het hier niet bij. Op zijn a-viertje heeft hij een mooie foto van een bij laten drukken en verder een duidelijke tekst, waarin het probleem wordt uitgelegd.

In de laatste jaren is in Engeland, Frankrijk, Duitsland en Nederland het aantal insecten met vijftig tot vijfenzeventig procent verminderd.

Als de insecten verdwijnen (dat gevaar dreigt), blijft er een dode natuur over.

De insecten wordt het leven onmogelijk gemaakt onder meer door het gif dat op grote schaal in de landbouw wordt gebruikt.

Marcel Dicke, hoogleraar aan de landbouwhogeschool in Wageningen, zegt dat de situatie alarmerend is.

De oproep van de buurman is kennelijk terecht. Dicke: “Insecten zijn belangrijk voor de bestuiving van planten.

”Het gaat om de natuur. Zo’n 75 procent van de planten is voor de voortplanting afhankelijk van insecten. Daarnaast ruimen ze organisatorisch afval op.

Het wordt een saaie, vieze bende zonder insecten.”

Met een “ vieze bende” is het bij ons thuis jaren geleden eigenlijk begonnen. De “bende” was veroorzaakt door de spinnen . In deze tijd van het jaar. Wat is er enger dan spinnen. Griezelige beesten.

In de vergadering van de eigenaars viel het besluit een maatregel te nemen. Twee personen werden ingehuurd die een middel aanwendden om de pinnen te weren. Zij komen nu jaarlijks langs.

Ze zijn nu weer op komst.

Je legt je bij de democratische meerderheid neer.

Maar ik dacht aan de kunststukken van webben in de avondzon, die de spinnen tussen de struiken hadden gewrocht. Soms zaten de kunstenaars zelf in het hart van hun werk en er waren mooie exemplaren bij.

Allemaal geweest thans.

De huiselijke ‘oproep’ heeft me toch tot enige studie gedwongen.

We hebben verschillende rollen en doelen in ons leven, die elkaar niet verdragen .

We zijn burger en consument. Als burger willen we dat het mooi en goed gaat in onze wereld en houden we van een fraai landschap en willen we in rust en vrede verder leven. Maar als consument speuren we de sites af, scannen in de supermarkten de prijskaartjes en grijpen naar de laagste schappen, waarde goedkoopste producten liggen.

Als we meer willen betalen voor alles wat lekker en voedzaam is, vangen de landbouwers genoeg om de last van de insecten voor lief te nemen. Die willen wel van de ongezonde giftroep af, waarmee moet worden gewerkt en verdiend.

Ben benieuwd hoe het bij ons met de spinnen afloopt. We hebben nog geen mededeling (per e- mail) van het bestuur gekregen wanneer de twee mannen langs komen. Je moet dan wel thuis zijn.

“Waarom zouden we ermee stoppen als in de andere gebouwen wel wordt gespoten. “, krijg je te horen.

Waarom? Er zijn meer van deze problemen. Met het klimaat wordt het er ook niet eenvoudiger op. Voor de televisie levert het mooie beelden op. De overstromingen na de heftige regenbuien, die steeds vaker neerkletteren.

De plaatselijke overheid krijgt weer de schuld. Er is immers verzuimd een degelijk rioleringssysteem aan te leggen. Alsof de bestuurders enkele decennia’s geleden de snelle klimaatverandering al hadden kunnen voorzien.

De steden en dorpen zijn versteend. Het moet groen blijven waar gewoond wordt. Maar de bewoners, consumenten deze keer, hebben zich gehaast de tuintjes voor en achter hun doorzonwoningen zo veel mogelijk met tegels toe te dekken. Dat spaarde werk, tijd en geld. En in het tuincentrum ligt het spul om het onkruid geen kans te geven.

Het water krijgt onvoldoende tijd om in de zachte bodem weg te zakken.