elma

Daar is ze weer…

Zij beweert:

College voor de Rechten van de Mens

beneveld door vrome praatjes

Het was een verrassing. Ik kwam haar weer tegen in de De Volkskrant. Niet dat ik geabonneerd ben op dit dagblad. Maar tegen een prijs, die te verwaarlozen is, lees ik deze krant enkele weken bijna gratis.

Altijd leuk om een vreemde krant te vergelijken met je eigen krant.

In mijn geval het dagblad Trouw. Mijn eerste indruk is, dat de vertrouwde huisvriend het niet slecht doet. Na afloop van de leesproefperiode hoop ik een definitief oordeel te hebben.

De eerste pagina van de proefkrant die ik omsloeg, bracht de verrassing. Daar stond zij links op pagina twee: Elma Drayer.

Zij was als columnist van de ene dag op de andere overgestapt van het dagblad Trouw naar De Volkskrant: had haar krant in de steek gelaten. .

Daar zit een hele geschiedenis achter. Elma Drayer komt uit een zwaar orthodox milieu als dochter van een christelijk gereformeerde dominee. Ze werkte jaren bij Trouw, maakte daar promotie, stond op de nominatie om hoofdredacteur te worden, miste echter voldoende support op de redactie en kwam niet meer in aanmerking voor deze benoeming.

Toen in december van het vorige jaar op de redactie de kwestie speelde over de onverantwoorde publicatie van Ramesar over de Haagse Schilderwijk stelde Drayer en anderen ter redactie ook de hoofdredactie aansprakelijk. Men had dit moeten voorkomen. De hoofdredacteur had moeten aftreden. Een indirect voorstel in de redactievergadering daartoe haalde het bij lange niet.

Elma Drayer vertrok. Liet de krant in de steek.

Ruim twee jaar geleden schreef ik over de columnist Drayer, dat haar makke is dat de onderwerpen, die zij aanroert zijn te voorspellen en dat wat zij zal schrijven niet moeilijk te raden is. Zodra haar onderwerp de islam betreft wijst zij op het gevaar van deze religie. Ze vervalt in herhalingen.

Een voorbeeld:

In april 2014 is Elma Drayer in haar column bedroefd, dat de naar de Verenigde Staten uitgeweken Ayaan Hirsi Ali niet een eredoctoraat werd verleend aan de Brandeis University, terwijl ze aanvankelijk was genomineerd voor deze hoge wetenschappelijke onderscheiding.

Er kwam een petitie op gang en het bestuur van de universiteit achtte het wijs dit eredoctoraat niet door te laten gaan. Een eredoctoraat moet gebaseerd zijn op de bijzondere wetenschappelijke en maatschappelijke verdienste van van de promovendus en die was bij Ayaan Hirsi Ali kennelijk te zoeken.

Drayer denkt daar anders over en schrijft dat Hirsi, haar beschermelinge, is weggezet door een islamitische lobby in de Verenigde Staten.

Goede kennissen en vrienden mis je, wanneer ze plotseling verdwijnen. Dat heb ik ook met goede columnisten.

Elma Drayer was ik al vergeten. En daar stond ze dan in mijn proefkrant. En hoe! Ze schrijft haar ruimte vol over een zaak voor het College voor de Rechten van de Mens. Een medewerkster van de GGD had geweigerd een vader, die zich daar met vrouw en dochter meldde bij de begroeting een hand te geven. Wegens haar geloofsovertuiging raakt zij de hand van personen van het andere geslacht niet aan.

De man diende een klacht in bij het College omdat hij zich seksueel gediscrimineerd achtte.

Je moet het maar kunnen verzinnen. Het College kwam niet onder de indruk en respecteerde de geloofsovertuiging van de medewerkster..

Drayer gaat er flink tegen aan. In eigen kring (de islamitische ) is iedereen vrij „zijn miezerige opvattingen omtrent seksscheiding te belijden en te beleven”, maar in het publieke domein mag dat niet, betoogt zij.

Het College voor de Rechten van de Mens heeft zich, volgens Drayer, laten benevelen door vrome praatjes.

Godsdienst blijft opium voor het volk, moet de columnist gedacht hebben. Opium dus ook voor het College van de Rechten van de Mens.

Je zou voor haar betoog begrip kunnen opbrengen. Als dochter van een christelijk gereformeerde predikant heb je in je jonge jaren veel vrome praatjes over je heen horen komen. Ze beticht de leden van het College ultra-orthodoxe scherpslijpers te zijn. De uitspraak zou betekenen dat je rustig mag discrimineren als het moet van je God.

Ja, zo ging het vroeger dikwijls aan toe. God werd er dikwijls bij gehaald om je gelijk te bewijzen.

Fundamentalisme. Elma Drayer is er zelf nog niet los van en zoekt de spijkers op zeer laag water als het om discriminatie van een man zou gaan. Het was voor haar een onderwerp toch. Het ging weer over de islam.

En warempel, een week later verschijnt ze weer in De Volkskrant. Het onderwerp is makkelijk te raden. De Britse premier David Cameron had in Birmingham

volgens haar een indrukwekkend rede gehouden en betoogd hoe het extremisme in de islam aan te pakken. Haar tegenwoordige redactie had echter de rede in de krant geen letter waard gevonden. Het was immers al vaker gezegd.

Maar Elma Drayer gaf vrij uitvoerig de inhoud weer. Daar liet ze het niet bij. Ze kreeg een geschrift van een ministerie in handen, waarin geschreven werd hoe op de scholen om te gaan met de problemen van de leerlingen, die geradicaliseerd konden worden met alle onheil van dien. Een moeilijk onderwerp, waarover flink gedebatteerd kan worden, maar goed om over te schrijven voor de leraren, die er mee te maken hebben. Drayer heeft er geen goede woorden voor over en gaat weer tegen aan.

De twee weken van het proefabonnement van De Volkskrant zijn voorbij. Ik heb er veel goede en actuele verhalen in gelezen en prima columnisten (Max Pam) gelezen. De krant zou ik de buren kunnen aanraden.

Binnen een paar dagen wordt ik gebeld en wordt er weer een voordelige aanbieding gedaan voor een serieus abonnement. Ik ga wel wat aan de krant missen, maar om "ja" te zeggen? Toch maar niet. Drayer met haar voorspelbare onderwerpen mis ik als kiespijn.

Bert de Jong

Terug naar Weerwater >>>>> Home