Baby

Het wondere wereldwijde web verwart me steeds meer. Ik dwaal tegen het donker worden in een bos en weet niet meer hoe eruit te komen. Een toestand zonder uitzicht.

Graag zou ik de hele www-boel over boord gooien en me beperken tot het lezen van het papieren boek en de papieren krant.

Het is waar, een e-reader en ook een ipad zijn zeker aan te bevelen in bed en op reis. Er komt echter meer bij. De mogelijkheid bestaat dat in de maand februari van het komende jaar het schip met geld uit de Verenigde Staten arriveert. Niet dat ik daar in de verste verte op reken. Maar het zou kunnen. De gedachte is plezierig. Je mag er van dromen. Waarom niet? Dat brengt inderdaad een ingewikkeld digitaal gedoe met zich mee, dat ik me moet laten welgevallen.

Ik heb het er voor over.

Dromen mag, ook in deze nog nieuwe eeuw.

De hoogste tijd opening van zeken te geven. Ongeveer tien jaar geleden schreef ik het boekje Kinderpraat, dat door „Free Musketiers” werd uitgegeven. (ISBN 90-8539-266-7). De oplage was zeer beperkt, alleen bestemd voor de beste vrienden en relaties en de kleinkinderen over wie het ging.

Om elke misverstand te torpederen. Kinderpraat is niet geschreven voor kinderen, maar over kinderen, die je altijd weer verrassen.

Het is een mooie uitvoering geworden met tekst en foto’s. De omslag werd vakkundig ontworpen door Hester Clercx, die het een geluk vond dat voor mij te doen. De oplage was klein tot zeer klein. Niet meer dan één exemplaar ben ik rijk.

Een bezit van goud. Als ik een kluis had zou ik het boek daarin bewaren.

Verder geen gedoe meer en rust.

Rust, totdat via e-mails de mogelijkheid werd voorgeschoteld van uitgave van Kinderpraat in het Engelse taalgebied. In de Nederlands taal wel te verstaan. Dat zou een succes kunnen zijn. Immers aan de andere kant van de Atlantische Oceaan heerst de nostalgie en menig lang geleden geëmigreerde oudere landgenoot zou een boekje als Kinderpraat met tranen in de ogen lezen.

Een mooie kans. Voorwaarde dat ik zou meebetalen aan de promotie.

Opgevoed in de vaderlandse zuinigheid heb ik deze affaire laten gaan, denkend dat wanneer men aan de andere kant van de grote plas mijn boekje goed genoeg vindt om het te verkopen ik er geen bezwaar tegen heb. Maar om aan de marketing mee te gaan betalen. Dat zijn we niet gewend.

De gedachte aan het schip met geld uit Amerika was nog ver van mij.

Hiermee was de kous niet af. Men kwam tot het inzicht, dat een Nederlands boekje in het Engelse taalgebied het niet zou doen. We zijn geen wereldrijk meer. Engels werd een wereldtaal. Dus Kinderpraat maar in het Engels. Er volgde een bombardement van emails uit de VS met het verzoek Kinderpraat in het Engels te vertalen. Wel werd een financiële bijdrage verlangd om de vertaling mogelijk te maken.

Als men daar in de Verenigde Staten de uitgave van Kinderpraat zo belangrijk vond en mooie verwachtingen had van de verkoop hoefde ik er toch niet aan de promotie mee te betalen. Laat maar zitten. Geen enkele rede om in de droom, die op gang kwam en aan een Amerikaans schip geladen met geld te denken.

De mails uit de VS hielden evenwel aan. Ze af te doen als ongewenste reclame en er geen aandacht aan te besteden leek me niet geheel onverstandig en paste niet in de droom.

Zo viel een mail op in een afwijkende toon gesteld, ondertekend door Anthony, die meldde, dat Kinderpraat was vertaald.

"Dat wil ik eerst wel eens zien", reageerde Mieke. Ik geloofde er ook niets van.

We hadden de mail niet nauwkeurig bekeken. De uitnodiging was op een bijlage te klikken. In PDF sprong een voorproef van de vertaling op het scherm. Kinderpraat was Baby Talk geworden. Ik zei de vertaalde titel hardop. Het klonk goed. Baby Talk.

Verdere bestudering van de mail leverde op, dat Anthony verlangde dat ik binnen twee dagen eventuele correcties zou doorgeven, want aan het eind van de week ging de vertaling naar de drukker.

De droom werd boeiend. Ik mailde de kopie naar onze dochter (haar kinderen komen in het boek voor) met het verzoek kritisch naar de tekst te kijken. Zij komt de laatste tijd veel in het buitenland en is goed in Engels. Ze heeft er wel naar gekeken en kwam met het vernietigen oordeel, dat de Nederlandse tekst door de vertaalmachine gehaald. De inhoud was verpest.

Weet wel wat je overkomt. Elke werkdag drie e-mails uit de VS van Sarah, Jackie en anderen, die werken aan de promotie van de boeken. Ze gaan maar door.

Als ik op hun voorstellen was ingegaan zat ik op dit moment van schrijven in Frankfurt. Ergens op de Buchmesse gedurende drie kwartier van half elf tot kwart over elf in de morgen aan een tafeltje Baby Talk te verslijten aan een uitgever van welk land ook en vooral aan mensen uit de filmwereld, die dol zouden zijn op een script.

Baby Talk zou er zeer geschikt voor zijn. Werd me voorgehouden.

Kosten van de drie kwartier aan het tafeltje met korting 90 dollars. Voor mijn rekening. Zoals ook de reis naar Frankfurt en de overnachtingen.

Die films beloven wat. Sarah schrijft dat mijn boek „is no longer a read-alone product”. Ze stelt (weinig bemoedigend overigens), dat het best kan zijn dat mijn boek niet te vinden is tussen de miljoen andere boeken. Maar dan nog kan Baby Talk juist het boek zijn, waarnaar de filmwereld speurt. Nog nooit eerder was men zo op zoek naar boeken om te verfilmen.

Kan best zijn. Maar ik ben veilig thuis gebleven.

Twee dagen eerder maakte Jackie me warm voor de Los Angeles Times Festival of Books.Waarom was dat zo belangrijk. Jackie meldt dat LA op steenworp afstand van Hollywood ligt. Dan weet je het wel: de filmmakers en TV-producenten.

Sarah had het over de miljoen andere boeken, die worden aangeboden. Ze heeft niet overdreven. Er zijn in de Verenigde Staten onlangs 60.000 titels in het Engels verschenen en 4.000 vertaalde boeken zoals Baby Talk.

Alle reden om het dromen te staken en onmiddellijk wakker te worden.

Al dat gedoe. Die luchtfietserij.

De dagelijkse uitnodigingen om de verkoop van je eigen boek te subsidiëren en dat digitale gedoe.

Uit de zoveelste mail van Sarah begreep ik, dat er voor het boek een contract was afgesloten met onze vaderlandse Bol.bom. Naar de site van deze firma, waarop niets te vinden was. Hoe zo contract? Geen. Het was duidelijk. Ik had in dit geval ook geen financiële bijdrage geleverd.

Van Anthony, die voor de vertaling zorgde, niets meer gehoord. De vraag kwam op of Baby Talk werkelijk bestond.

Het moest wel.

Op het wereldwijde web vond ik het ISBN-nummer van Baby Talk :9781681764320.

Ingetikt op de site van America Star Books en het boek sprong er uit. Bovenaan de lijst. Prijs $ 19.95. Geen verzendkosten. Ook niet voor Nederland.

Gekocht dus. Ik wilde een bewijs in handen hebben. Dan kan ik weer verder dromen.

En het schip met geld?

Zeker ben ik van de verkoop van één exemplaar.

Acht procent royalty van $ 19.95 is, zeg maar, ruim € 1,50.

Daar laat je geen schip voor varen en gooi je liever de hele digitale rimram over boord.

Bert de Jong

Terug naar Weerwater>>>>>> Home