jungle

Wie weet en wijst de weg ?

In de krant lees je wat dicht om je heen en in de wereld alom gebeurt. In zoverre de redacties hebben geoordeeld wat uit de stroom van informaties, die haar dagelijks overspoelt, zinvol is om door te geven.

Ik beperk me in hoofdzaak tot het volgen van de nieuwsjournaals van NOS en RTL en zie verder weinig televisie. Maar het apparaat staat uren en uren aan in huiskamers en openbare ruimtes.

Wat er op de schermen is te zien, heeft grote invloed op het dagelijks leven. Wat er schuil gaat achter de schermen is een belangrijke aparte wereld met macht.

Dit is de reden waarom ik met veel interesse de columns lees van de tv-recensenten van Trouw, NRCHandelsblad en Het Parool. Om me gelukkig te prijzen hoeveel tijd ik heb gewonnen door niet te kijken en ook om erachter te komen hoe dom het is geweest uitzendingen te missen, tot mijn eigen geestelijke schade, om het eens zo te zeggen.

Favoriet is Willem Pekelder van het dagblad Trouw. De AVRO zond voor het KWF-fonds en donateursshow met als thema "Sta op tegenkanker". De slogan werd tijdens de uitzending voortdurend herhaald. Bekende Nederlanders werden voor de camera' gehaald om te getuigen hoe goed het is op te staan tegen de kanker. "Alsof dat helpt", verzucht Pekelder. "Was het maar zo simpel. De slogan heeft teveel maakbaarheid in zich, net of toeval, geluk en genetische pech niet bestaan."

Hij vraagt zich af hoe dat zit wanneer je murw gebeukt bent door de ziekte en sterft. Eigen schuld?

Het was een uitzending met de beste bedoelingen, mag ik aannemen, zoals de AVRO er meer heeft gehad in haar geschiedenis. Maar deze keer?

Willem Pekelder besluit, hoewel hij hoopt dat alle kankerpatiënten zullen genezen, op te staan tegen het KWF en AVRO. Hij beweert Zevendedagsadventist te worden. In Californië leven de adventisten gemiddeld tien jaar langer en zijn ze beter bestand tegen kanker als gevolg van hun sobere levenswijze: ze eten vegetarisch, roken niet en hebben dankzij hun kerk een sterk sociaal netwerk.

Pekelder en zijn collega's zijn een voorbeeld. Zij houden de vinger aan de pols. Het televisie-gedoe wordt gevolgd; de machthebbers achter de schermen kunnen niet zo maar hun gang gaan.

Er zijn meer van die aparte werelden, waar maar gedaan kan worden.

Ik doel op de duizelingwekkende ontwikkelingen met de sociale media en het bombardement met apps en wat dan ook, waardoor de dagelijks meegenomen schermpjes, waarop onophoudelijk gevingerd wordt, de normale gesprekken, die de mensheid door de eeuwen heen pleegt te voeren, verhinderen.

Dat de oude, vertrouwde kranten en tijdschriften onverschillig op papier of digitaal de weg weten te wijzen in wat een onbegaanbare jungle dreigt te worden.

Bert de Jong