treinen

Wegwerker Henk uit Wijster

wist in de strenge kou

de treinen weer te laten rijden

Overbodige regels verstoren het maatschappelijk leven en zijn de oorzaak van belemmeringen en vertragingen. Bij de Nederlandse Spoorwegen weet men er alles van. Niemand kwam echter bij deze onderneming op het idee opruiming te houden onder de onnodige bepalingen.

Maar het begint te dagen. De heer Pier Eringa, de nieuwe baas van Prorail, veegt als nieuwe bezem de obstakels van de rails, zodat de treinen bij tegenslag weer sneller in beweging komen.

Wisselstoringen zijn de oorzaak van veel narigheid. Bij deze storingen mag de machinist niet de trein uit om eenvoudig snel een geblokkeerde wissel vrij te maken. Dat is voor zijn eigen veiligheid. Hij moet voor hulp een expert bellen.

Die zorg voor het leven van de machinist is overdreven. Zijn veiligheid is volgens Eringa meestal niet in het geding.

De grote technische ingrepen zijn voor de specialisten. Maar een kwajongen, die een wc-papierrolletje tussen een wissel stopt, kan de storing veroorzaken. De machinist moet dan bellen. De treinen op het traject blijven stil staan tot een gewaarschuwde monteur arriveert en het rolletje weghaalt.

„Het gezond verstand moet weer terug op het spoor.”, aldus Pier Eringa, de baas van Prorail, die onderneming, die het spoor beheert

Vroeger moet meer gezond verstand aanwezig zijn geweest bij de Spoorwegen. In het laatste nummer van het historisch tijdschrift van Beilen (gemeente Midden-Drenthe) schrijft medewerker Rik Martena over de boeiende geschiedenis van het Spoor in de provincie Drenthe.

Het gebeurde in de strenge winter van 1962/1963 (Reinier Paping won de Elfstedentocht) dat de trein van Groningen naar Amsterdam voor het station van Beilen bleef staan. Er was geen beweging in te krijgen, Het was bitter koud. De overige treinen had men laten rijden en liepen ook vast in de kou. In Beilen had men nooit zoveel treinen tegelijk gezien.

De remmen van de trein voor het station waren vastgevroren. Henk Oosterloo, een jongen medewerker uit Wijster voor het wegonderhoud was onder de trein gekropen. Hij was geen technicus. Niettemin ontdekte hij de oorzaak. De nu 69-jarige Henk vertelt :”Het was mijn werk helemaal niet. Met mijn gereedschap stootte ik tegen de remblokken.”

Het lukte. Hij wist een gat te dichten. De machinist kon weer druk in de cilinder opbouwen en de remmen kwamen los. De trein en de andere zes treinen erachter konden weer verder rijden. De passagiers hadden twee uur de kou moeten verduren.

Er lopen bij de spoorwegen tegenwoordig stellig meer jonge medewerkers rond als Henk Oosterloo uit Wijster, die een mooie carrière maakte bij het Spoor.

Maar al die regels en bepalingen.