Burger
Hoe zit dat
met ons
burgerschap ?
Geen
punt,
maar
een
Er biedt zich nieuws aan, waarop ik liever niet reageer en over praat. Omdat het zo wordt opgeblazen tot een nationale gebeurtenis van de eerste rang. Daar doe ik niet aan mee en daarom zwijg ik. Zelfs als het een toponderwerp van gesprek is in welk gezelschap ook.
Helaas, ik ga door de knieën en schrijf het volgende over uit de krant:
Ik begrijp best dat een tijdje zalig smullen is: een school vol hoofddoekjes en baarden, gegapte eindexamens, een zwetende schoolleiding en als toegift nog een matpartijtje bij het schoolhek tussen een aantal leerlingen en wat camera’s.
Het is duidelijk, het gaat over de islamitische scholengemeenschap Ibn Ghaldoun in Rotterdam.
Het citaat is van Nuweira Youskine, columnist van Trouw. Zij levert
schot
in de
roos
wekelijks haar bijdrage. Ik heb me niet laten verleiden haar te citeren omdat de aangehaalde passage aan het slot niet geheel correct is. Dat er aan het hek wat geknokt werd was niet tussen de leerlingen en de camera’s. Er stonden camera’s bij. Een kniesoor, die daar op let, want Nuweira Youskine schrijft een verrukkelijk Nederlands.
Nee, Nuweira verwondert zich erover, dat haar collega-columnisten Drayer en Ephimenco in dezelfde krant zo briesend hebben gereageerd op dit nieuws.
Drayer merkt stekelig op, dat de school in kwestie wat lesjes burgerschap op het rooster had moeten zetten. Collega Ephimenco op zijn beurt suggereerde de associatie van een islamitische opvoeding “met fraude, bedrog, hebzucht en gebrek aan burgerzin.”
Nuweira Youskine vraagt zich verbaas af wat dat toch is die keurige burgerschap, waarop haar collega’s zo nadrukkelijk wijzen.
Misschien de Hogeschool InHolland, waar een wespennest van examenfraude werd aangetroffen, studieachterstanden werden weggemoffeld en een simpele essay voldoende was om het eindcijfer 7 op het diploma te krijgen.Of wat te denken van de Tilburgse hoogleraar Diederik Stapel, die werd veroordeeld wegens onderzoeksfraude. Maar ook bij de universiteiten van Rotterdam, Leiden, Nijmegen, Utrecht en de VU te Amsterdam deed dit frauduleus gedrag zich voor.
Zo kan men nog even door gaan. De toestand werd zo ernstig gevonden, dat men een code invoerde hoe men zich wetenschappelijk dient te gedragen. Alsof dit niet vanzelf spreekt.
Ephimenco Drayer
Het mag gezegd worden, dat Youskine tegenover haar collega-columnisten een punt had. Wat zeg ik, een punt? Het was een schot in de roos. Een voltreffer.
Ik haast me te schrijven dat Drayer en Ephimenco zich vaardig weren achter hun computeres en mooie columns kunnen afleveren. Zij weten wat schrijven is.
Hun makke is echter dat de onderwerpen, die zij aanroeren precies zijn te voorspellem en dat naar wat geschreven zal worden niet moeilijk raden is. Zodra het nieuws een islamitische contex heeft, gaan zij er tegenaan. Ze vervallen in hun verhalen in herhalingen.
Deze columnisten roepen herinneringen op aan de predikanten van weleer, die in herhalingen vielen als de preken werden toegepast op het dagelijks leven. Het begon op den duur te vervelen en ook om deze oorzaak liepen de kerken leeg.
Ephimenco en Drayer vergelijk ik in de verte met onze vroegere voorgangers op de kansels, hoewel Elma Drayer als domineesdochter een aardje kan hebben naar haar vaardje.
Trouw-columnist Rob Schouten is domineeszoon, maar heeft geen genetische last van het belerende en moraliserende. Waarom zou hij.
Elma Drayer heeft ook een column Vrij Nederland en schrijft daar onbevangen en ontspannen over wat zich in de mediawereld aandient. Zo kan het ook. In dit weekblad volg ik haar met plezier.
Matpartijtje bij het hek.
Bert de Jong