Louis

Louis Zaal

Louis Zaal, mede oprichter van Hollandse Hoogte, februari 2016. Foto Michel Porro/Hollandse Hoogte.

had het snel gemaakt en gedaan

Zijn

laatste

reis

Louis Zaal is overleden aan een ziekte, die niet meer te genezen was.

Hij was één van de oprichters van het vermaarde fotobureau Hollandse Hoogte.

Zaal is in 2014 bij Hollandse Hoogte vertrokken. Hij was toen al ziek; heeft de laatste jaren van zijn leven nog veel gereisd en gebruikte zijn resterende tijd optimaal.

Zo was Louis, zoals hij met zijn mededirecteuren erin slaagde van hun fotopersbureau een bloeiende zaak te maken,

Louis was in 1974 mijn rechterhand als opmaakredacteur, wanneer we in de avonduren en eerste nachtelijke uren de zorg hadden, dat het ochtendblad Trouw op tijd op de persen draaide en als landelijke krant inhoudelijke en qua vormgeving dagelijks goed voor de dag kwam.

Louis had er meteen slag van in alle haast de pagina’s een pakkende lay-out te geven.We hadden een zware verantwoordelijkheid.

Hij was toen 18 jaar oud. We noemden hem niet Louis, maar spraken hem aan met Lowietje.

Het was een onvergetelijke mooie tijd. Wanneer de krant draaide en we het uitgesloten achtten dat we nog werden overvallen door belangrijk laatste nieuws, besloten we ons werk met een „nabespreking” in café Hesp aan de Amstelkade.

Louis en ik hadden een gezamenlijke interesse. Kanoën. Hij was opgegroeid in het waterrijke Noord-Holland ten noorden van Amsterdam en ik woonde in Noorden aan de Nieuwkoopse Plassen.

Mooie herinnering heb ik aan het bezoek van de „Hesp-club” bij mij thuis in Noorden. Het was op een zaterdagavond, de enige avond dat de krant ons niet nodig had. Ik waagde het na middernacht, toen het in Noorden alom stil was aan de piano Satie te ontlokken. Later vertelde Louis me, dat hij onder de in druk was geweest van mijn spel.

In die tijd was ik onder meer lid van de redactieraad van Ad Valvas, een gezelschap dat de redactie van het blad van de Vrije Universiteit adviseerde. Het tijdschrift was, wilde het gelezen blijven, aan een grondige recycling toe. Trouw beschikte over goede opmaakredacteuren, maar ik speelde de klus met met veel plezier Louis toe.

Ad Valvas werd een succes. Louis solliciteerde bij De Groene Amsterdammer en werd opmaakredacteur van het weekblad.

„Op een dag, ergens in 1980, kwam hij mijn studio binnenlopen om een serie boekjes (de Groene Cahiers) voor dat weekblad te maken. Van het één kwam het ander. We maakten een boek over Opland”

Ik citeer Dick Breebaart, mede-oprichter van Hollands Hoogte.

Zo begon het.

Het herdenkingsartikel werd een dag na zijn overlijden geplaatst in Vilamedia, de website over de journalistiek.

Breebaart schrijft verder over Louis en Hollands Hoogte:

„Digitalisering was het speerpunt en hoe. Dankzij Louis was Hollandse Hoogte koploper. En menig fotograaf heeft dat op positieve wijze in zijn portemonnee gevoeld. Maar belangrijker, hij en Roel hebben lang de kernwaarden van Hollandse Hoogte bewaakt. Op de jaarlijkse fotografenborrel stond hij altijd op een bureau de cijfers voor te lezen en de omzet steeg ieder jaar. Hollandse Hoogte was groot geworden.”

In NRCHandelsblad van 4 april las ik, dat Louis zich na een tweede chemokuur aan het voorbereiden was op de naderende dood. Binnen een jaar zou het afgelopen zijn.

Het staat in de krant, alsof het gewoon nieuws is. In het verhaal staat ook, dat Louis de mensen om hem heen de ruimte wil geven over zijn ziekte.

En hij wilde en gaf zichzelf de ruimte geven. Dat is hem ook gelukt.

Boven de digitale mededeling van zijn familie staan de laatste woorden van Louis:

"Ik wil jullie bedanken voor alle aandacht. Ik ben aan mijn laatste reis begonnen."

Om vier uur in de morgen is hij rustig ingeslapen. Hij was tot het einde humoristisch en kalm en genoot van alle aandacht. "Wij hebben samen met hem nog mooie dagen gehad...", aldus de mededeling.

Breebaart schrijft verder in zijn artikel:

„Een maand geleden hebben we nog een dag gevaren op de motorjacht van Louis. Hij stuurde de boot nog met gemak de sluizen bij het IJsselmeer in…. ”

Dit lezend herinnerde ik me onze gesprekjes, die we ruim veertig jaar geleden hadden over onder meer het kanovaren.

Louis werd 60 jaar.

Hij had het snel gemaakt en gedaan.

In een toch kort leven.

.

Bert de Jong

Terug naar Weerwater >>>>>> Louis