Translatoryka to używana czasem nazwa translatologii, czyli nauki o tłumaczeniach. Używa się też nazw traduktologia lub przekładoznawstwo albo studia tłumaczeniowe. Nauka o przekładach rozwija się w ostatnich latach dynamicznie i osiągnęła status osobnej dyscypliny filologicznej, z natury rzeczy łączącej przynajmniej dwie dziedziny, na przykład polonistykę i anglistykę. Nauka o tłumaczeniu korzysta też z ustaleń stylistyki i wersologii, gramatyki porównawczej i językoznawstwa ogólnego, leksykografii, oraz kulturoznawstwa. Wiedza o tłumaczeniach ma charakter zarówno teoretyczny, i praktyczny. Pozwala lepiej rozumieć proces translacji i kształcić tłumaczy. Chyba nikomu nie trzeba mówić, że zwłaszcza we współczesnym świecie w warunkach globalnej wioski, praca tłumacza wysuwa się na plan pierwszy. Tłumacze pracujący w roli negocjatorów prowadzą rozmowy polityczne i gospodarcze na najwyższym szczeblu i znajdują się w centrum ważnych dla świata wydarzeń. Tłumacze są wszędzie tam, gdzie się coś dzieje. Towarzyszą politykom, biznesmenom i dziennikarzom. Mają często wpływ na losy świata, z czym wiąże się ogromna odpowiedzialność. W polityce wiele zależy od słów, a słowa ostatni wypowiada tłumacz, i to w jego wersji zdania docierają do rozmówcy. Od pracy tłumacza zależy wojna i pokój, bogactwo i bieda, sukces i porażka, niekiedy życie lub śmierć, gdy w grę wchodzą negocjacje w sprawie uwolnienia zakładników. Dlatego do pracy tłumacza należy być przygotowanym, Nie każdy posiada predyspozycje do wykonywania tego zawodu. Pokerowa twarz i stalowe nerwy stanowią ważne zalety zawodowego tłumacza i w równy stopniu co perfekcyjna znajomość języka (a właściwie dwóch języków) decyduje o jego sukcesach. Ważna pozostaje też umiejętność przekonywania.