Eufonologia

Eufonologia to nauka o instrumentacji głoskowej. Nazywa się ją również fonetyką poetycką. Dyscyplina ta zajmuje się badaniem różnych środków kształtowania fonologicznej faktury przekazu literackiego, czyli aliteracji, tautogramu, harmonii wokalicznej, harmonii konsonantycznej, skomplikowanych sekwencji głoskowych, rymu, asonansu i konsonansu oraz ich następstw semantycznych, gry słów, paronomazji, parechezy, homonimii, aluzji brzmieniowej. Zjawiska te występują w każdej literaturze oczywiście w różnym nasileniu i w różnych proporcjach w zależności od typu języka. Aliteracja była typowa między innymi dla dawnej poezji germańskiej (staroangielskiej, staroislandzkiej) i celtyckiej (walijskiej i irlandzkiej). Na aliteracji oparta była metryka Eddy poetyckiej. Harmonia wokaliczna zdarza się w poezji polskiej, na przykład w twórczości Juliusza Słowackiego i Leopolda Staffa. Eufonologia to inaczej fonetyka poetycka, eufonika, eufonistyka, fonostylistyka i fonoestetyka. Eufonolog to fonetyk poetycki, eufonik, eufonista, eufonistyk, fonostylistyk i fonoestetyk. Kobieta eufonolog to oficjalnie pani eufonolog, nieformalnie eufonolożka, fonetyczka poetycka, eufoniczka, eufonistka, fonostylistyczka i fonoestetyczka. Aliteracje występują też w reklamie. Różnego rodzaju gry słów są wykorzystywane również w dowcipach i innych zabawach słownych, niekiedy używanych do nauki dykcji na przykład w szkole aktorskiej. Polecam.