Napis

Safona, Jeżeli śmierć jest dobra dla nas...

Jeżeli śmierć jest dobra dla nas, jeżeli jest właściwą drogą,

Czemu Bogowie, tacy mądrzy, nie umierają, chociaż mogą?

Jeżeli życie jest tak podłe, jak mówią nam niektórzy ludzie,

Czemu Bogowie, tacy mocni, żyją i żyją w ciągłym trudzie?

Jeżeli miłość jest tak błaha, jak twierdzą mędrcy całą zgrają,

Czemu Bogowie, tacy wielcy, nawet nas, ludzi, wciąż kochają?

Jeżeli miłość jest tak silna, że nie da się jej zamknąć w lochach,

Co ludzie, póki jeszcze żyją, powinni robić, jak nie kochać?

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Simonides, Napis w wąwozie termopilskim

Gdybyś zawitał do Sparty, powiedz jej obywatelom,

Że poległ cały nasz oddział do końca walcząc z honorem.

(tłum. Wiktor J. Darasz)

Gil Vicente, Róża rozrasta się w dolinie, jej woń dokoła się rozlewa...

Róża rozrasta się w dolinie, jej woń dokoła się rozlewa,

A ja w jej stronę idę sobie, po ścieżce kroczę pomalutku.

Idę do pełnej róż doliny, gdzie słowik słodkim głosem śpiewa

Piękną, pieszczącą ucho, dźwięczną pieśń pełną głębokiego smutku.

Dziewczyna stoi na piaszczystym brzegu, gdzie wielki sad odkryła,

W którym cytryny bujnie rosną na drzew gałęziach powolutku.

Pójdę do pełnej róż doliny, gdzie słowik słodkim głosem śpiewa

Piękną, pieszczącą ucho, dźwięczną pieśń pełną głębokiego smutku.

Te najpiękniejsze i największe owoce, gdy zauważyła,

Postanowiła zaraz zerwać wszystkie, ukradkiem, po cichutku.

Pójdę do pełnej róż doliny, gdzie słowik słodkim głosem śpiewa

Piękną, pieszczącą ucho, dźwięczną pieśń pełną głębokiego smutku.

W swoim słomkowym kapeluszu wszystkie cytryny ułożyła,

By zanieść je ukochanemu, co czeka na nią aż do skutku.

Pójdę do pełnej róż doliny, gdzie słowik słodkim głosem śpiewa

Piękną, pieszczącą ucho, dźwięczną pieśń pełną głębokiego smutku.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Gil Vicente, Jak człowiek, który nie potrafi nad samym sobą zapanować...

Jak człowiek, który nie potrafi nad samym sobą zapanować,

Może być władcą i innymi ludźmi każdego dnia kierować?

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Edmund Burke, Nigdy nie możesz...

Nigdy nie możesz planować przyszłości,

Jeśli opierasz się wciąż na przeszłości.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Edmund Burke, Czytać, nie myśląc...

Czytać, nie myśląc, jest jak jeść, nie trawiąc.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Edmund Burke, Żebyśmy mogli...

Żebyśmy mogli czuć miłość do kraju,

Nasz kraj powinien sam być dla miły.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Edmund Burke, Fakty

Fakty dla umysłu tym są, czym jedzenie jest dla ciała.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Edmund Burke, Przegryzając się...

Przegryzając się wytrwale przez wał przeciwpowodziowy

Nawet mały szczur zatopić może cały wielki naród.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Edmund Burke, Niewolnictwo

Niewolnictwo to chwast, który pleni się na każdej ziemi.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Edmund Burke, Prawa

Prawa, tak samo jak budynki, jeden na drugim się wspierają.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Edmund Burke, Im większa władza...

Im większa władza, tym groźniejsze jest jej zbrodnicze nadużycie.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Edmund Burke, Piękno

Piękno jest obietnicą szczęścia.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Edmund Burke, Ambicje

Ambicje mogą pełzać płasko, tak samo jak szybować w górze.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Edmund Burke, Nasza cierpliwość

Nasza cierpliwość zyska więcej niż może zyskać nasza siła.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Edmund Burke, Pochlebstwa

Pochlebstwa psują w takim samym stopniu

Tych, którzy je wypowiadają i tych, co pilnie ich słuchają.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Paul Verlaine, Wiersz

Wiersz jest maszyną do produkcji

Uniesień poetyckich w mózgu

Człowieka przy pomocy słów.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Paul Verlaine, Łzy sączą się...

Łzy sączą się do mego serca jak drobny deszcz na dachy domów.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)