Emily Dickinson

Emily Dickinson, Bezpieczni w alabastrem wyłożonych izbach...

Bezpieczni w alabastrem wyłożonych izbach,

Nie tknięci przez poranek,

Ani przez południe,

Spoczywają łagodnie w nadziei zmartwychwstania

Pod atłasem i głazem jak zanurzeni w studnię.

Mijają lata ponad nimi w swojej chwale,

I liczne światy krążąc,

Ciągną swój wieczny bieg,

Dożowie abdykują, diademy z czół spadają

Cicho jak deszcz, co ściegiem znaczy pierwszy śnieg.

(tłum. Wiktor J. Darasz)