Najwybitniejsi eufonolodzy to:
Robert Abernathy, filolog, badacz twórczości Aleksandra Błoka, zobacz R. Abernathy, Fuga samogłoskowa u Błoka, „Pamiętnik Literacki” LIII, 1962, z. 4, s. 481–506.
Miroslav Cervenka, najwybitniejszy czeski wersolog. Zobacz M. Červenka, Hlásková instrumentace, [w:] M. Červenka, M. Jankovič, M. Kubinová, M. Langerová, Pohledy zblízka: zvuk, význam, obraz. Poetika literárního díla 20. století, Torst, Praha 2002, s. 7–54.v
Ivan Fonagy, węgierski badacz, zobacz I. Fónagy, Język poetyki – forma i funkcja, przeł. J. Lalewicz, [w:] Studia z teorii literatury. Archiwum przekładów „Pamiętnika Literackiego”, I. Pod red. M. Głowińskiego i H. Markiewicza, Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, Wrocław 1977, s. 23–60.
Roman Jakobson, rosyjski filolog językoznawca, główny przedstawiciel praskiego strukturalizmu
Lew Jakubinski rosyjski badacz, formalista. Zobacz L. P. Jakubinski, O dźwiękach języka poetyckiego, przeł. Z. Saloni, [w:] Rosyjska szkoła stylistyki. Wybór tekstów i opracowanie M. R. Mayenowa, Z. Saloni, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1970, s. 133–150.
Stefania Knisplówna, polska badaczka instrumentacji głoskowej, która o mało nie przypłaciła życiem swoich zainteresowań, gdy Gestapo uznało początkowo jej prace za szyfr Armii Krajowej, autorka artykułu Instrumentacja głoskowa w Pomnik Pomniku Tuwima (1938).
Jurij Łotman, rosyjski filolog strukturalista, przedstawiciel semiotyki, zobacz J. Lotman, Struktura tekstu artystycznego, przeł. A. Tanalska, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1984. Ю. М. Лотман, Анализ поэтического текста. Структура стиха, Издательство „Просвещение”, Ленинградское отделение, Ленинград 1972. J. M. Lotman, Wykłady z poetyki strukturalnej, przeł. i oprac. S. Balbus, [w:] Współczesna teoria badań literackich za granicą. Antologia. Oprac. H. Markiewicz, t. II: Strukturalno-semiotyczne badania literackie. Literaturoznawstwo porównawcze. W kręgu psychologii głębi i mitologii, wyd. II, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1976, s. 161–176.
Jan Mukarovsky, czeski filolog, badacz twórczości Karela Hynka Machy, główny przedstawiciel praskiego strukturalizmu.
Eugeniusz Poliwanow, rosyjski badacz, orientalista, znawca języków Dalekiego Wschodu, represjonowany w Związku Radzieckim, Zobacz E. D. Poliwanow, Ogólna zasada fonetyczna wszelkiej techniki poetyckiej, przeł. Z. Saloni, [w:] Rosyjska szkoła stylistyki. Wybór tekstów i opracowanie M. R. Mayenowa, Z. Saloni, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1970, s. 113–132.
Kazimierz Wóycicki, pionier badań nad instrumentacją głoskową, autor książki Forma dźwiękowa prozy polskiej i wiersza polskiego 1912 (1960).