Sekstyna

Sekstyna to strofa sześciowersowa rymowana ababcc, pisana przeważnie jedenastozgłoskowcem. Przykładami jej zastosowania w literaturze europejskiej są poemat Wiliama Szekspira Wenus i Adonis i Juliusza Słowackiego Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu, zawierający Grób Agamemnona. Sekstyna była charakterystyczna dla liryki renesansowej (Thomas Campion), występowała również licznie w twórczości późniejszej (Adam Asnyk). Modyfikacją klasycznej sekstyny jest strofa Słowackiego rymowana zgodnie ze schematem ababcc, ale charakteryzująca się przeplotem wersów jedenastozgłoskowych i pięciozgłoskowych 11/11/11/5/11/5 bazującym na strofie safickiej (11/11/11/5). Strofa ta występuje w Hymnie o zachodzie słońca Juliusza Słowackiego i wierszu Contra spem spero Marii Konopnickiej. Sekstyna spokrewniona jest z oktawą abababcc. Pełni ona zarówno funkcje epickie jak i liryczne. Występuje w krótkich wierszach i dłuższych poematach, liczących nieraz setki strof.