Mathilde Blind
Mathilde Blind, Umarli
Umarli przebywają wśród nas! Chociaż chłodna
Ziemia zdaje się trzymać ich w sobie, są z nami.
Oni wykuli dla nas łańcuchy młotami
Wspierania zła lub dobra i trzymają w dłoniach
Nasze dłonie. A nasze ciała, chociaż rozkład
Im grozi, żyzną glebą do wzrostu są dla nich,
By śmiertelnych tęsknoty stały się faktami
I żeby się wcieliły w czasu mroczną otchłań.
Nieskończone wibracje życia w sferze śmierci,
Niczym światło biegnące już wygasłej gwiazdy,
Wiedźmy więc dobre życie, bowiem los w nim świeci
Tych, co będą oddychać powietrzem płuc naszych,
Niech nie prowadzą nas przed oblicze sędziego
I niech nie przeklinają dziedzictwa naszego.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2015)