Mathilde Blind

Mathilde Blind, Umarli

Umarli przebywają wśród nas! Chociaż chłodna

Ziemia zdaje się trzymać ich w sobie, są z nami.

Oni wykuli dla nas łańcuchy młotami

Wspierania zła lub dobra i trzymają w dłoniach

Nasze dłonie. A nasze ciała, chociaż rozkład

Im grozi, żyzną glebą do wzrostu są dla nich,

By śmiertelnych tęsknoty stały się faktami

I żeby się wcieliły w czasu mroczną otchłań.

Nieskończone wibracje życia w sferze śmierci,

Niczym światło biegnące już wygasłej gwiazdy,

Wiedźmy więc dobre życie, bowiem los w nim świeci

Tych, co będą oddychać powietrzem płuc naszych,

Niech nie prowadzą nas przed oblicze sędziego

I niech nie przeklinają dziedzictwa naszego.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2015)