http://uwm.edu.pl/kpichsr/ftp/cw1_BP%C5%BB.pdf
Do surowców zbożowych zaliczane są: pszenica, żyto, jęczmień, owies, kukurydza,
pszenżyto, proso, gryka, ryż, sorgo.
Zboża wykorzystywane są głównie jako surowiec przez:
przemysł młynarski, kaszarski, koncentratów spożywczych (mąki, kasze, makarony,
pieczywo, preparowane produkty zbożowe),
przemysł browarniany i gorzelniczy,
przemysł paszowy,
materiał siewny.
Owocem zbóż jest ziarniak – ziarno, w którym owocnia zrośnięta jest z nasieniem.
Głównymi elementami morfologicznymi w ziarnie są zarodek, okrywa owocowo-nasienna
i bielmo.
Zarodek. Pod względem fizjologicznym najważniejsza część ziarna, która stanowi zalążek
przyszłej rośliny. Składa się z części embrionalnej (pączka, łodyżki i korzonka), tarczki oraz
warstwy komórek cylindrycznych. Zarodek jest bogatym źródłem białka
(w pszenicy ok. 25%), składników mineralnych i witamin (witaminę E - tokoferol). Zawiera
dużą ilość cukrów i tłuszczu, a także enzymów. Wielkość zarodka w stosunku do masy
ziarniaka wynosi od 2,7% dla pszenicy do 8,4% dla kukurydzy.
Okrywa owocowo-nasienna (łuska). Spełnia rolę warstwy ochronnej: zapobiega
przenikaniu różnych substancji z otoczenia, chroni przed uszkodzeniami mechanicznymi,
owadami, przepuszcza wodę i tlen. Stanowi średnio 5-10% masy ziarniaka (ok. 28%
w jęczmieniu i owsie). Zbudowana z celulozy, pektyn, ligniny, hemicelulozy i składników
mineralnych.
Bielmo. Jest magazynem substancji zapasowych. To największa część ziarna (80-82%
w ziarnie pszenicy).
Zewnętrzna część bielma – warstwa aleuronowa – zbudowana jest z jednej warstwy
grubościennych komórek (w jęczmieniu 2-4 warstw); zawiera białko, witaminy, sole mineralne,
barwniki.
Część wewnętrzną – bielmo właściwe – tworzą duże cienkościenne komórki, w których
gromadzi się głównie skrobia i białko. Bielmo może być mączyste lub szkliste. Bielmo jest
magazynem substancji zapasowych. Na bielmo mączyste w ziarniaku pszenicy przypada 72%
ogółu białka ziarniaka. Bielmo szkliste posiada zazwyczaj wyższą zawartość białka niż bielmo
mączne.
Kryteria oceny jakości zbóż
Kryteria oceny jakości zbóż są uzależnione od rodzaju surowca i jego użytkowania. Są to:
przydatność do transportu, składowania i przechowywania (wilgotność, obecność
szkodników, stopień porażenia szkodnikami i chorobami),
przemysł spożywczy i gorzelniczy: mąka, kasza, kiełki, słód (Świeżość, czystość, w tym
zdrowotność, obecność szkodników, stopień porażenia szkodnikami i chorobami, liczba
składników decydujących o wydajności przerobu, właściwości technologiczne – wartość
przemiałowa),
pasze: świeżość, czystość, w tym zdrowotność, obecność szkodników, stopień porażenia
szkodnikami i chorobami, liczba składników decydujących o wydajności przerobu,
zawartość składników odżywczych,
materiał siewny (zdolność kiełkowania).
Zanieczyszczenia nieużyteczne zbóż
Należą do nich:
zanieczyszczenia mineralne: piasek, kamienie, szkło, metale zatrzymujące się na sicie
o średnicy otworów 1 mm,
zanieczyszczenia organiczne: słoma, plewy, łuska, części kłosa, nasiona chwastów
nieszkodliwych dla zdrowia i innych roślin niekłosowych,
zanieczyszczenia szkodliwe dla zdrowia: nasiona niektórych chwastów, pasożyty (kąkol
polny, życica roczna, sporysz), ekskrementy gryzoni, martwe szkodniki i ich pozostałości,
pozostałe: przesiewające się przez sito o średnicy otworów 1 mm.
Zanieczyszczenia użyteczne zbóż
Zalicza się do nich:
poślad: ziarna chude i nierozwinięte,
ziarna porośnięte z wyraźnymi oznakami skiełkowania,
ziarna z wyraźnymi oznakami pleśni i zbutwiałe,
ziarna uszkodzone mechaniczne,
ziarna ściemniałe,
ziarna innych gatunków roślin zbożowych
Zakres badań towaroznawczych ziarna zbóż obejmuje:
sprawdzenie zapachu ziarna,
określenie barwy ziarna,
oznaczenie masy 1000 ziaren,
oznaczanie gęstości ziaren w stanie zsypnym,
oznaczanie porażenia ziarna przez szkodniki (rozkruszki, wołki zbożowe, pluskwę
pszenną),
oznaczanie wyrównania i celności ziarna,
oznaczanie wilgotności.
Gęstość w stanie zsypnym (gęstość usypna, masa objętościowa) - to masa 1 hektolitra
ziarna wyrażona w kilogramach. Składają się na nią ziarna właściwe, zanieczyszczenia
i powietrze z przestrzeni międzyziarnowych. Gęstość w stanie zsypnym ma istotny wpływ
na wyciąg mąki podczas przemiału ziarna. Dycyduje również o ładowności zbiorników
magazynowych.
Masa 1000 ziaren - jest podstawowym wskaźnikiem jakości towarowej ziarna zbóż
i wyróżniającą cechą dla różnych odmian. Informuje ona o stopniu wypełnienia ziarna
składnikami chemicznymi, o jego budowie morfologicznej, a także decyduje o ilościowym
składzie produktów przemiału.
Dla przykładu, stwierdzono, iż wyciąg mąki wzrasta z 69,5% do 74,6% wraz ze wzrostem masy
1000 ziaren z 18,2g do 41,5g. Jest to związane ze zwiększeniem względnego udziału bielma
skrobiowego w ziarnie, gdyż przy wzroście masy 1000 ziaren z 15,0 do 30,0g, zawartość
skrobiowej części bielma wzrasta z 64 do 80%.
Masa 1000 ziaren poszczególnych gatunków zbóż (Świetlikowska 1995)
Gatunek zboża Masa 1000 ziaren [g]
Żyto 30-45
Pszenica 29-51
Owies 27-50
Kukurydza 70-700 (najczęściej 200-400)
Proso 6-8
Gryka 10-30
Należy przeprowadzić ocenę organoleptyczną przygotowanych zbóż wg odpowiadających
im norm przedmiotowych:
a) pszenicy zwyczajnej – wg PN-R-74103;
b) żyta – wg PN-R-74102.
Sposób wykonania ćwiczenia i opis urządzeń pomiarowych:
1) ocena organoleptyczna i zdrowotna zbóż – wg norm przedmiotowych;
2) oznaczenie wilgotności ziarna – wg PN-90/A-74009;
3) oznaczanie gęstości ziarna w stanie zsypnym – wg PN-ISO 7971-2;
Metoda oznaczenia polega na ustaleniu masy określonej objętości (25 cm3
, 1000 cm3
)
zboża przy użyciu gęstościomierza, zwanego wagą objętościową.
4) oznaczanie zawartości zanieczyszczeń – wg PN-R-74015;
5) oznaczanie masy 1000 ziaren – wg PN-68/R-74017.