Charakterystyczną cechą blockchaina publicznego jest brak komponentów służących zarządzaniu tym rozwiązaniem. Ma to wpływ na funkcjonowanie i utrzymywanie całego systemu. Decentralizacja i rozproszona architektura zapobiegają koncentracji władzy, którą mogłaby zgromadzić jedna osoba, rola lub organizacja. Zwiększa się też niezawodność systemu ze względu na brak komponentów krytycznych (brak pojedynczego punktu awarii).
Blockchain publiczny daje uczestnikom sieci anonimowość zabezpieczoną kryptograficznie. Nieodwracalny rejestr może być repozytorium dokumentów, umów, aktów własności i innych aktywów. Blockchain można wykorzystać do umieszczenia informacji i wskazówek o szerokim zakresie zastosowań. Potencjalne zastosowania tej technologii wykraczają daleko poza kryptowaluty, takie jak Bitcoin. Obszary zastosowania paradygmatu DLT są potencjalnie niezliczone, ponieważ umożliwia on decentralizację zatwierdzania i przechowywania wszelkiego typu transakcji pomiędzy wszystkimi stronami na skalę światową. Blockchain prywatny jest najczęściej tworzony przez konsorcja lub określoną grupę uczestników. Ustalają oni, kto i na jakich zasadach będzie funkcjonował w sieci. Dodatkowo sieć, w której uczestnicy nie są anonimowi, może wykorzystywać inne niż Proof of Work algorytmy rozproszonego zatwierdzania transakcji, jak np. Practical Bizantine Fault Tolerance. Przykładem może być otwarty projekt Hyperledger, realizowany przez Linux Foundation. W ramach proponowanej architektury Hyperledger Fabric funkcjonują komponenty odpowiedzialne za zarządzanie uczestnikami i ich prywatnością, a także wydawanie certyfikatów wykorzystywanych do podpisywania transakcji oraz nteligentnych kontraktów w taki sposób, aby szczegóły widoczne były jedynie dla uczestników danej transakcji.
Jeśli łańcuch bloków byłby powiązany z aplikacją, która pobiera i przechowuje dane z komunikatów w ustrukturyzowanym formacie, mógłby dostarczać dowodu na wiarygodność źródła i poświadczać datę wydania komunikatu. Aby wykonać, zawarte w nim, instrukcje możliwe byłoby odwrócenie kolejności działań. Rejestr rozproszony, oparty o taki blockchain, dawałby pozostałym stronom gwarancję, że informacja jest dokładna, aktualna, i niezmieniona od chwili opublikowania przez firmę. W teorii to pozwoliłoby wyeliminować wszystkich pośredników pomiędzy firmą, a inwestorem, gwarantując dokładność i punktualność przekazania informacji. Ważną kwestią jest to, czy da się zorganizować taki system we w pełni zdecentralizowany sposób.