Wynalazczość jednym z głównych elementów innowacyjności gospodarki

http://www.wktir.pl/owi/wynalazczosc.pdf

Umowa Know – how

Umowy tego rodzaju określa się mianem „know – how” czyli „wiedzieć jak”.

Polskie prawo nie podaje definicji pojęcia „Know – how”. Wg przepisów podatkowych

„know – how” jest to wartość stanowiąca równowartość uzyskanych

informacji związanych z wiedzą w dziedzinie technicznej, techniczno-organizacyjnej

lub organizacyjnej (art. 22 b, ust. 1).

Pojęcie know – how musi mieć element tajemnicy, która zwykle nie jest chroniona

prawami wyłącznymi, takimi jak np. patent. Tajemnica ta sprawia, że dana

wiedza posiada wartość ekonomiczną jak towar, przy czym ta wartość wyraża się

w najlepszym procesie, najlepszym produkcie wykorzystywanym w tej technologii.

Wedle rozporządzenia Komisji Europejskiej nr 772/2004 z 7 kwietnia 2004 r. informacje składające się na know – how powinny być utrwalone na jakimś nośniku. 

Do umów, których przedmiotem są trzymane w tajemnicy rozwiązania, stosuje się przepisy o umowach licencyjnych, a także przepisy ogólne, ponieważ Kodeks cywilny nie zawiera specjalnych postanowień odnoszących się do umów tego typu. Umowy know – how polegają na tym, że jedna strona przekazuje drugiej pewien opis procesu technicznego lub organizacyjnego za wynagrodzeniem. Druga strona czyli odbiorca zobowiązuje się do zachowania w tajemnicy przekazanych informacji. W umowie powinny być jasno określone obowiązki stron w zakresie spraw dotyczących pomocy technicznej, współpracy, szkolenie personelu, udoskonalenie lub przeprowadzenie audytu. Umowy proste polegają na cesji chronionej własności intelektualnej know – how łącznie z licencją praw patentowych lub z użyciem znaku towarowego. Umowy kombinowanie dotyczą nawet utworzenia nowej firmy stanowiącej wspólną własność. Taka umowa zawiera kontrakt finansowy z określeniem udzia- łów kapitałowych, kontrakt know – how oraz pomocy technicznej. Jest to najbardziej złożona forma transferu technologii. W umowie know – how szczególne znaczenia mają podstawowe klauzule dotyczące przedmiotu umowy, wynagrodzenia z tytułu prawa własności, poufności modernizacji i know – how w ramach wzajemności, bowiem w przypadku sporu pod uwagę brane są są przede wszystkim klauzule umowne.

Fragment umowy:

 1. Przekazujący (nie)gwarantuje, że know-how będące przedmiotem niniejszej umowy nadaje się do przemysłowego wykorzystania. 

 2. Odbiorca podejmuje jego zastosowanie na własne ryzyko i poniesie wszystkie wynikające z tego konsekwencje.