Umowa know-how Wzór

Umowa know-how upoważnia do korzystania z określonych praw podmiotowych.

 Jedna ze stron (przekazujący, dostawca, udzielający) zobowiązuje się do przekazania drugiej (zamawiającemu, odbiorcy) wiedzy technicznej lub organizacyjnej 

o charakterze poufnym lub tajnym, 

bezpośrednio użytecznej w działalności gospodarczej w zakresie określonym w umowie.

Cechy charakterystyczne:

przedmiotem umowy jest obrót wiedzą techniczną o poufnym charakterze,

dotyczy jedynie dóbr niematerialnych,

nie przenosi praw majątkowych,

w prawie polskim jest to umowa nienazwana – możliwość jej zawarcia wynika z zasady swobody umów (art. 3531 kodeksu cywilnego), jest umową odpłatną, wzajemną, dwustronnie zobowiązującą.

Dobrami chronionymi umową know-how mogą być np.:

nieopatentowane wynalazki,

niezarejestrowane wzory użytkowe,

informacje techniczne dot. stosowania patentów lub wzorów użytkowych,

doświadczenie administracyjne i organizacyjne związane z własnością przemysłową.

W związku z tym umowa ta może stanowić uzupełnienie ochrony przewidzianej prawem na dobrach niematerialnych (własność przemysłowa: patenty, wzory użytkowe, także takie, które nie posiadają zdolności patentowej).

Prawa i obowiązki stron

Udzielający know-how ma obowiązek:

udostępnić wiadomości będące przedmiotem umowy,

umożliwić korzystanie z przedmiotu umowy (dostarczenie odpowiedniej dokumentacji technicznej, przeszkolenie specjalistów kontrahenta, montaż urządzeń itp.).

Odbiorca know-how ma obowiązek:

utrzymać wiadomości w tajemnicy,

wypłacić wynagrodzenie za korzystanie z przedmiotu umowy,

może zostać też nałożony obowiązek udzielenia gwarancji, zabezpieczenia lub zapewnień co do wartości i efektów ekonomicznych know-how.

http://www.lptw.lodzkie.pl/lptw/cms.nsf/cmsfiles/model_fp_pl/$FILE/umowa%20know-how.doc