"Οι εραστές της γέφυρας"
Μιά σκηνή από την ταινία, με τα λόγια στο γαλλικό πρωτότυπο και την μετάφραση.
Θα θέλατε να ερμηνεύσετε αυτόν τον σχεδόν μονόλογο;
Θα θέλατε να ερμηνεύσετε αυτόν τον σχεδόν μονόλογο; Παραθέτουμε εδώ το γαλλικό πρωτότυπο κείμενο και την μετάφραση, καθώς και την σκηνή από την ταινία.
Δεν χρειάζεται πάντοτε ένα συναρπαστικό κείμενο για μιά συναρπαστική ερμηνεία. Τα απλά λόγια της Μισέλ, της ηρωΐδας της ταινίας, ήταν αρκετά για την ηθοποιό Ζυλιέτ Μπινός Juliette Binoche, να παίξει εκπληκτικά. Εδώ μιά σκηνή από την ταινία του 1991 «Οι εραστές της γέφυρας» (Les amants du Pont Neuf), του Λεός Καράξ Leos Carax. Ο άλλος ηθοποιός που παίζει σε αυτήν την σκηνή είναι ο Ντενίς Λαβάν Denis Lavant.
Η μετάφραση είναι του Γιάννη Φαρμακίδη.
MICHÈLE
Ça fait deux ans presque.
Tu savais que c’était moi?
Tu veux que je parte ?
J'ai dû te voir.
Est-il aussi joli que tu me vois?
Mes yeux… ?
Tu dis rien ?
T’es beau.
C’est étrange de te voir.
Tout comme mon ...
Je pensais t’avoir oublié enfin.
Mais depuis des semaines
toutes les nuits presque
j’ai eu des images de toi.
C’est pour ça que je suis ici.
Ce sont les rêves qui m’envoient.
Les gens qui sont dans nos rêves la nuit, il faudrait toujours les appeler le matin au réveil.
Et ça fait plus simple.
«Halo, j’ai eu rêve de toi.»
L’amour m’a réveillé.
Tu me regardes ?
Tu cherches savoir qui j’étais.
Tu me connais plus.
Et moi j’ai imaginé tout à fait comme était ton portrait.
Aussi tes yeux.
Donc tu as changé.
Et tes yeux dans mes rêves comme étaient brillants.
Et on pourra être les deux à travers
des villes,
des vallées, des plains.
Et tu n'avais plus boité.
ALEX
- J’ai boité plus.
MICHÈLE
Quoi ?
ALEX
- J’ai boité plus.
MICHÈLE
Tu vois,
il n'y a rien d'irrémédiable.
Et je suis allé sur le pont. Ils ont finit par le réparer.
Il est solide maintenant.
ALEX
- Pourquoi tu as essayé de m’oublier ?
MICHÈLE
Je ne t’ai jamais parlé de moi
avec le drôle de vie qu’on vivait.
ALEX
- Pourquoi t'es jamais venue me voir?
Je t’attendais.
MICHÈLE
J’ai peur de nous deux par fois,
souvent.
ALEX
- T’es lâche.
MICHÈLE
Non. Tu m’aimes ?
ALEX
- Oui. Comme avant, mais pas pareil.
Είναι σχεδόν δυό χρόνια τώρα.
Ήξερες ότι ήμουνα εγώ;
Θες να φύγω;
Έπρεπε να σε ’δώ.
Σ’ αρέσει που με βλέπεις;
Τα μάτια μου;
Δεν λες τίποτε;
Είσαι όμορφος.
Είναι παράξενο που σε βλέπω.
Ακριβώς όπως…
Νόμιζα ότι σε είχα ξεχάσει τελικά.
Αλλά εδώ κι εβδομάδες,
σχεδόν όλες τις νύχτες,
είχα δικές σου εικόνες.
Γι’ αυτό είμαι εδώ.
Είναι τα όνειρα που με έστειλαν εδώ.
Τους ανθρώπους που τούς βλέπουμε τη νύχτα στα όνειρα, πρέπει πάντοτε να τούς τηλεφωνούμε το πρωΐ.
Είναι πιό εύκολο έτσι.
«Γειά σου, σε είδα στο όνειρο.»
Ο έρωτας με ξύπνησε.
Με κυττάς;
Ψάχνεις να βρεις ποιά ήμουνα;
Δεν με αναγνωρίζεις πιά.
Κι εγώ έχω φανταστεί πώς
ήταν το πρόσωπό σου.
Και τα μάτια σου.
Έχεις αλλάξει, λοιπόν.
Τα μάτια σου πόσο έλαμπαν
μέσα στα όνειρά μου.
Θα μπορούσαμε να διασχίζαμε
πόλεις,
κοιλάδες, πεδιάδες.
Χωρίς να κουτσαίνεις.
Ο ΑΛΕΞ
- Δεν κουτσαίνω πιά.
Η ΜΙΣΕΛ
Τι;
Ο ΑΛΕΞ
- Δεν κουτσαίνω πιά.
Η ΜΙΣΕΛ
Το βλέπεις,
τίποτε δεν είναι αγιάτρευτο.
Πήγα στην γέφυρα. Τελειώσανε τις επισκευές.
Είναι γερή τώρα.
Ο ΑΛΕΞ
- Γιατί προσπάθησες να με ξεχάσεις;
Η ΜΙΣΕΛ
Δεν σού μίλησα ποτέ για ’μένα
με την παράξενη ζωή που κάναμε.
Ο ΑΛΕΞ
- Γιατί δεν ήρθες ποτέ να με ’δείς;
Σε περίμενα.
Η ΜΙΣΕΛ
Φοβάμαι εμάς τους δυό μερικές φορές,
συχνά.
Ο ΑΛΕΞ
- Δείλιασες;
Η ΜΙΣΕΛ
Όχι. Μ’ αγαπάς;
Ο ΑΛΕΞ
- Ναι. Όπως πριν. Αλλά όχι το ίδιο.