ποίημα του Αν Νάμπιγα Αδ Δουμπιανί

Έπεσε ο πέπλος και εκείνη δεν τον ξανασήκωσε,

سقط النصيف ولم ترد إسقاطه

απλά μετά τόν έπιασε και κρύφτηκε από εμάς μόνον με το χέρι της

فتناولته واتقتنا باليد

το βαμμένο, το εύκαμπτο σαν τα ακροδάκτυλα

بمخضب رخص كأن بنانه

να ήταν καρποί που λύγιζαν τα κλαδιά,

عنم على أغصانه لم يعقد

κρύφτηκε εκείνη με την μαύρη δαχτυλιδένια αφθονία των μαλλιών της

وبفاحم رجل أثيث نبته

σαν την κληματαριά που γέρνει στον στύλο.

كالكرم مال على الدعام المسند

Σε κύτταξε εκείνη με ανάγκη ανικανοποίητη,

نظرت إليك بحاجة لم تقضها

το κύτταγμα του άρρωστου προς τα πρόσωπα των επισκεπτών.

نظر السقيم إلى وجوه العود