μανία θεάτρου
Les cheveux du soleil sont nos mains aussi.
Και τα μαλλιά του ήλιου είναι χέρια μας επίσης.
Sophie Podolski
Δεν πιστεύω!
Δεν πιστεύω στις πολύωρες πρόβες
Ένα κείμενο του Γιάννη Φαρμακίδη
Δεν χρειάζεται να ασχοληθείς με τον ρόλο σου πάνω από μιά-δυό ώρες τη μέρα.
Είναι αναποτελεσματικές, άχρηστες οι πολύωρες πρόβες.
Χρειάζεται όμως αυτό να κάνεις πρόβα κάθε μέρα, να μην αφήνεις ούτε μιά μέρα χωρίς πρόβα.
Δεν μπορείς να ετοιμάσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα έναν ρόλο κάνοντας πολύωρες πρόβες.
Γιατί;
Διότι ο εγκέφαλός μας πρέπει να δουλέψει ήσυχος.
Χρειάζεται να έχουμε υπ’ όψιν πώς δουλεύει ο εγκέφαλός μας.
Όταν φτάσουμε σε σημείο να έχουμε παράγει ένα νοητικό αποτέλεσμα, π.χ. μιά λύση σε ένα πρόβλημα, μιά νέα ιδέα κλπ., αυτό το αποτέλεσμα μόνον εν μέρει οφείλεται σε συνειδητή διανοητική προσπάθεια.
Κατά το μεγαλύτερο μέρος οφείλεται το νοητικό αποτέλεσμα σε λειτουργία του εγκεφάλου που γίνεται χωρίς να το συνειδητοποιούμε, χωρίς να το ελέγχουμε.
Για να φτάσουμε σε ένα νοητικό αποτέλεσμα χρειάζεται, αφού κάνουμε τις απαραίτητες σκέψεις, συλλογισμούς, γύρω από το θέμα που μάς απασχολεί, χρειάζεται, λοιπόν, να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε το θέμα που μάς απασχολεί και να ασχοληθούμε με ό,τιδήποτε άλλο εκτός από αυτό.
Ενώ εμείς δεν θα σκεφτόμαστε το θέμα που μάς απασχολεί, ο εγκέφαλός μας θα το επεξεργάζεται ανεξάρτητα από εμάς.
Και όταν μετά από ένα χρονικό διάστημα όχι μικρότερο των είκοσι τεσσάρων (24) ωρών ξανασκεφτούμε το θέμα μας, τότε διαπιστώνουμε ότι μάς έρχονται νέες ιδέες για το θέμα μας.
Αυτή η διαδικασία που περιγράψαμε ισχύει και για την προσέγγιση ενός ρόλου.
Ο εγκέφαλός μας χρειάζεται να απαλλάσσεται από την δίκη μας συνειδητή προσπάθεια, χρειάζεται να τον αφήνουμε ήσυχο για τουλάχιστον είκοσι τέσσερεις (24) ώρες κάθε φορά, ώστε να επεξεργάζεται από μόνος του τα θέματα που έχουν να κάνουν με την προσέγγιση του ρόλου, και μετά, μετά από είκοσι τέσσερεις (24) ώρες κάθε φορά, θα διαπιστώνουμε ότι έχουμε νέες ιδέες για την προσέγγιση του ρόλου μας. Και αυτή η διαδικασία χρειάζεται να επαναλαμβάνεται κάθε μέρα, μέχρι να έχουμε ικανοποίηση ότι ερμηνεύουμε τον ρόλο μας με τον τρόπο που θέλουμε.
Συμπεράσματα:
Δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν ρόλο σε σύντομο χρονικό διάστημα, ακόμη κι αν δουλεύουμε δώδεκα (12) ή και περισσότερες ώρες τη μέρα.
Ο εγκέφαλός μας χρειάζεται όχι μόνον να τόν αφήνουμε ήσυχο να κάνει την δουλειά του, αλλά η δουλειά του αυτή είναι αργή και δεν μπορούμε με κανέναν τρόπο να την επιταχύνουμε.
Δεν υπάρχει γρήγορος δρόμος για την παράσταση.