άσκηση ως παράσταση και παράσταση ως άσκηση

κώδικες παραστάσεως

□ Ο ηθοποιός που μιλάει, κατά την διάρκεια που μιλάει, αγγίζει και χρησιμοποιεί ως αντικείμενο το σώμα ενός άλλου ηθοποιού.

□ Η παράσταση αρχίζει, με την σκηνή εντελώς άδεια, με έναν ηθοποιό να μιλάει έχοντας στην αγκαλιά του έναν άλλον ηθοποιό.

Κάποιοι άλλοι ηθοποιοί στρώνουν ένα σεντόνι, ξαπλώνουν πάνω του. Περισσότεροι ηθοποιοί,

περισσότερα στρωμένα σεντόνια.

□ φαγητά, ποτά

□ πλύσιμο σώματος

□ Οι ηθοποιοί εξηγούν κάθε φορά τι πρόκειται να παίξουν, έργο, συγγραφέα, περιγραφή σκηνής.

Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΓΛΕΝΤΑΝΕ ΚΑΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΡΓΑ.

□ Για τις σκηνές με τα κεριά, οι ηθοποιοί βρέχουν προηγουμένως τα σεντόνια με νερό.

□ Η σύλληψη ενός ρόλου δεν είναι μιά διαδικασία αποκλειστικά διανοητική.

Είναι ταυτόχρονα, κατ’ ανάγκην είναι, και σωματική.

Επειδή ο ηθοποιός ασχολείται διαρκώς με κείμενα, μπορεί να οδηγηθεί στο λανθασμένο συμπέρασμα ότι η σύλληψη του ρόλου είναι εργασία διανοητική.

Όχι, η σύλληψη του ρόλου είναι εργασία η οποία αφορά ισοπόσως, ισοτίμως σάρκα και πνεύμα.

□ Ο ηθοποιός του μονολόγου αποδίδει τον μονόλογο ως διάλογο.

□ Σχηματίζοντας με τα σώματά τους ένα είδος παραπετάσματος, ξεντύνουν και ντύνουν έναν/μία ηθοποιό.

Ι.Φ.