"Η πιανίστρια" Ελφρίδη Γιέλινεκ

Η μετάφραση έγινε από το γερμανικό πρωτότυπο όπως υπάρχει στην έκδοση Elfride Jelinek Die Klavierspielerin του οίκου Rowohlt, στο Ράϊνμπεκ του Αμβούργου, 36η έκδοση, Απρίλιος 2005, σελίδες 179-182.

Μέσα από μιά από τις τουαλέτες ο Βάλτερ Κλέμερ τραβάει την Έρικα έξω. Ρίχνεται πάνω της. Της ανοίγει το στόμα μ’ ένα δυνατό φιλί που ήθελε από καιρό να της δώσει. Δαγκώνει τα χείλη της, μετά αγγίζει με τη γλώσσα του το λαρύγγι της. Τραβά πίσω τη γλώσσα και τη χρησιμοποιεί για να πει το όνομα της Έρικας. Έχει πολύ δουλειά να κάνει πάνω στην Έρικα. Την πιάνει κάτω από την φούστα της και τώρα ξέρει ότι έκανε ένα μεγάλο βήμα. Τολμάει περισσότερο, αισθάνεται το πάθος να τον ελευθερώνει. ΄Όλα επιτρέπονται επάνω της. Βυθίζει τα χέρια του στην κοιλιά της Έρικας, σαν να ήθελε να την τραβήξει έξω και να την φιάξει από την αρχή, όμως αυτό έχει ένα όριο, ανακαλύπτει πως με το χέρι δεν θα καταφέρει πολλά. Έχει λαχανιάσει, σαν να έτρεξε πολύ για να φτάσει ως εδώ. Πρέπει να υποτάξει αυτή τη γυναίκα στις προσπάθειές του. Του είναι αδύνατο να βάλει μέσα της ολόκληρο το χέρι του, ίσως τουλάχιστον να μπορεί να βάλει ένα-δυό δάχτυλα. Δοκιμάζει αμέσως. Καθώς αισθάνεται να έχει χώσει πιο βαθιά τον δείκτη του, ενθουσιάζεται και δαγκώνει όπου βρει την Έρικα. Την σκεπάζει με σάλιο. Την κρατάει γερά με το άλλο του χέρι, πράγμα όμως που δεν χρειάζεται, αφού η γυναίκα στέκεται ακίνητη. Αυτός σκέφτεται να βάλει το χέρι του μέσα απ’ το πουλόβερ της, όμως το ντεκολτέ σε σχήμα βε δεν είναι αρκετά βαθύ. Επί πλέον από κάτω είναι αυτή η γαμημένη άσπρη μπλούζα. Τώρα σφίγγει και πιέζει με διπλασιασμένη από τον θυμό δύναμη την κοιλιά της Έρικας. Την τιμωρεί επειδή εκείνη τόση ώρα τον έκανε να ξεθυμάνει μέχρι που παρά λίγο να τα παρατούσε. Κι όμως εκείνη θα ζημιώνονταν. Ακούει την Έρικα να βγάζει έναν ήχο πόνου. Αυτός χαλαρώνει λίγο, δεν θέλει να της κάνει κακό, επιζητά μόνον την υπακοή της. Του Κλέμερ του έρχεται μια φαεινή ιδέα: ίσως φτάσει κάτω από το πουλόβερ και την μπλούζα της, αλλά από την αντίθετη κατεύθυνση. Πρώτα πρέπει να τραβήξει το πουλόβερ και την μπλούζα έξω από τη φούστα. Φτύνει από την τσατίλα του. Φωνάζει συνέχεια το όνομα της Έρικας μέσα στο στόμα της. Όμως αυτός ο γκρεμός δεν του γυρνά πίσω τη ηχώ του ονόματος. Η Έρικα στέκεται όρθια και χαλαρώνει πάνω στον Κλέμερ. Ντρέπεται για την κατάσταση όπου αυτός την έχει φέρει. Αυτή η ντροπή είναι ευχάριστη. Ξαναμμένος ο Κλέμερ σέρνεται πάνω στην Έρικα. Γονατίζει χωρίς να χαλαρώνει το σφίξιμο. Κρεμιέται από την Έρικα και αρχίζει να ανεβαίνει σταματώντας εδώ κι εκεί. Έχει κολλήσει πάνω στην Έρικα και την φιλά συνεχώς. Η Έρικα Κόχουτ στέκεται σαν ένα πολυχρησιμοποιημένο όργανο που πρέπει να αρνηθεί τον ίδιο του τον εαυτό, διαφορετικά δεν θα αντέξει τα αδέξια χείλη που διαρκώς ζητούν να το καταπιούν. Εκείνη θέλει να είναι ο μαθητής απόλυτα ελεύθερος και να μπορεί να φύγει όποτε αυτός επιθυμήσει. Βάζει τα δυνατά της για να μείνει ακίνητη εκεί όπου αυτός την έχει στήσει. Αυτός, αφού την χρησιμοποιήσει, θα μπορεί, εάν θέλει, να διαπιστώσει ότι εκείνη δεν θα έχει μετακινηθεί ούτε χιλιοστό. Εκείνη αρχίζει να κάνει κάτι από μόνη της, να βγάζει κάτι από το τεράστιο δοχείο του Εγώ της, που για τον μαθητή δεν είναι πιά άδειο. Ευτυχώς αυτός αντιλαμβάνεται κάποια αόρατα σημάδια. Ο Κλέμερ χρησιμοποιεί όλη τη δύναμη του φύλου του για να την ρίξει ανάσκελα στο δάπεδο.

Στο οπτικό πεδίο της Έρικας εμφανίζονται δυό χέρια. Βρίσκουν δίοδο πάνω της από δύο διαφορετικές διευθύνσεις. Τα χέρια εκπλήσσονται από την αναπάντεχη ευκολία που νοιώθουν. Ο κάτοχος των χεριών είναι πιο δυνατός από τη δασκάλα, γι’ αυτό εκείνη του λέει μιά συχνά διφορούμενη λέξη: «Περίμενε!». Αυτός δεν θέλει να περιμένει. Της εξηγεί γιατί. Τρέμει από καύλα. Αλλά κλαίει επειδή του φαίνεται αβάσταχτο που όλα έγιναν τόσο εύκολα. Η Έρικα βοήθησε τόσο καλά.

Η Έρικα με το τεντωμένο μπράτσο της κρατάει σε απόσταση τον Βάλτερ Κλέμερ. Αυτός την αφήνει να του βγάλει έξω τον πούτσο του. Μένει μόνον μιά τελευταία κίνηση, καθώς ο πούτσος είναι ήδη έτοιμος. Ο Κλέμερ, ανακουφισμένος που η Έρικα έκανε από μόνη της αυτό το δύσκολο βήμα, προσπαθεί να ακινητοποιήσει το κεφάλι της δασκάλας του πάνω στο δάπεδο. Τώρα όμως πρέπει η Έρικα να αντισταθεί μ’ όλη τη δύναμή της για να μπορέσει να το κρατήσει όρθιο. Σφίγγοντας τον πούτσο του Κλέμερ, κρατά τον ίδιο σε απόσταση με το μπάτσο της, ενώ αυτός πασπατεύει άτσαλα το μουνί της. Του κάνει νόημα να σταματήσει, αλλοιώς θα τον παρατήσει. Είναι αναγκασμένη κάθε τόσο να του το επαναλαμβάνει, επειδή τα λόγια της δεν διαπερνάν τόσο εύκολα τον ίδιο και την ακάθεκτη μανία του. Το κεφάλι του φαίνεται συννεφιασμένο από άγριες σκέψεις. Αυτός διστάζει και αναρωτιέται μήπως κάτι δεν κατάλαβε καλά. Όμως αυτή τη γυναίκα την θέλει. Καμία υποχώρηση. Η Έρικα αρχινά να ζυμώνει ανάμεσα στα δάχτυλά της το κοκκινισμένο μέλος. Όσο για το ίδιο της το σώμα, απαγορεύει στον άντρα κάθε τι. Αυτός δεν πρέπει να της κάνει τίποτα. Η φωνή της λογικής επιτάσσει στον Κλέμερ να μην αποτραβηχτεί από την Έρικα. Αυτός είναι ο ιππέας και εκείνη το άλογο! Η Έρικα απειλεί να πάψει αμέσως να του μαλακίζει τον πούτσο, εάν αυτός δεν σταματήσει να την πασπατεύει από κάτω. Αυτός καταλαβαίνει ότι τελικά είναι πολύ πιο ευχάριστο να αισθάνεται ο ίδιος αυτό που οι άλλοι τον κάνουν να αισθάνεται κι έτσι υπακούει. Μετά από πολλές μάταιες προσπάθειες το χέρι του απομακρύνεται εντελώς από την Έρικα. Έκπληκτος παρατηρεί το όργανό του εγκαταλειμμένο στα χέρια της Έρικας να έχει φουσκώσει. Εκείνη τον διατάζει να κυττά την ίδια, όχι πόσο μεγαλώνει ο πούτσος του. Ούτε να τον μετράει, ούτε να τον συγκρίνει με άλλους, είναι αυτός που είναι. Είτε μικρός, είτε μεγάλος, εκείνης της αρκεί. Στον ίδιον αυτό δεν αρέσει. Αυτός δεν έχει τίποτα να κάνει, εκείνη είναι που ενεργεί επάνω του. Το αντίστροφο θα ήταν πιο λογικό, ενώ τώρα συμβαίνει όπως ακριβώς στο μάθημα. Η Έρικα τον κρατά σε απόσταση. Ένας βαθύς γκρεμός από δεκαεπτά εκατοστά πούτσου, έπειτα το μπράτσο της Έρικας και μετά δέκα ετών διαφορά ηλικίας ανοίγεται ανάμεσα στα σώματά τους. Το βίτσιο είναι να προτιμάει κανείς την αποτυχία. Η Έρικα έχει εκπαιδευτεί πάντοτε για την επιτυχία, κι αυτός για την ίδια δεν είναι μιά επιτυχία.