!!"κάνω", όχι "μιλάω"

Όταν ’μάς δίνουν το κείμενο με τα λόγια του ρόλου, το πρώτο πράγμα που σκεφτόμαστε είναι πώς θα πούμε αυτά τα λόγια.

Είναι μιά λανθασμένη αρχή!

Αυτό που μετράει στο Θέατρο δεν είναι πώς λές τα λόγια σου.

Αυτό που μετράει είναι τι ατμόσφαιρα δημιουργείς.

Το ρήμα στο Θέατρο δεν είναι το /μιλάω/.

Το ρήμα είναι /κάνω/.

Ας πάρουμε τα τελευταία λόγια της Ιουλιέτας. Το κείμενο παρατίθεται στο τέλος.

Αντί να σκεφτούμε πόσο δραματικά πρέπει να πούμε αυτά τα λόγια, το καλύτερο είναι να σκεφτούμε τι μπορεί να κάνει η/ο ηθοποιός που ερμηνεύει τον ρόλο, έτσι ώστε να δημιουργήσει την ατμόσφαιρα της τρομακτικής πιέσεως του χρόνου.

Σημείωση: στην φωτογραφία που παρατίθεται εδώ, μην συγκεντρώστε στην προσοχή σας στο στόμα της ηθοποιού που ουρλιάζει. Αυτό που δημιουργεί την ατμόσφαιρα είναι τα δάχτυλα του αριστερού της χεριού.

Μία συμβουλή: ο γάλλος συγγραφέας Αλφόνσος Αλλαί Alphonse Allais (1854-1905) γράφει σ’ ένα κείμενό του με τίτλο «Ανοησία της λογικής» (Inanité de la logique) «Η λογική οδηγεί σε όλα υπό τον όρο να τής ξεφύγεις. La logique mène à tout à condition d'en sortir.»

ΙΟΥΛΙΕΤΑ Τι είναι αυτό; Ένα κύπελλο στο χέρι του αληθινού μου έρωτα;

Με δηλητήριο, βλέπω, τέλειωσε η σύντομη ζωή του.

Παλιάνθρωπε! Το ήπιες όλο και δεν άφησες μια φιλική σταγόνα να βοηθήσει κι εμένα.

Θα φιλήσω τα χείλη σου.

Ίσως λίγο δηλητήριο να έχει ακόμη επάνω τους να γιατρευτώ πεθαίνοντας.

(Τον φιλά.)

Τα χείλη σου είναι ζεστά.

Α, θόρυβος; Πρέπει να βιαστώ.

Ευτυχισμένο μου μαχαίρι!

(Αρπάζει το μαχαίρι του Ρωμαίου.)

Εδώ είναι η θήκη σου.

Εδώ να ξεκουραστείς και να μ’ αφήσεις να πεθάνω.

(Μαχαιρώνεται και πέφτει στο σώμα του Ρωμαίου.)

Πράξη Πέμπτη, Σκηνή Τρίτη

Μετάφραση Γιάννη Φαρμακίδη

JULIET What's here? A cup, clos'd in my true love's hand?

Poison, I see, hath been his timeless end.

O churl! drunk all, and left no friendly drop

To help me after? I will kiss thy lips.

Haply some poison yet doth hang on them

To make me die with a restorative.

(Kisses him.)

Thy lips are warm!

Yea, noise? Then I'll be brief. O happy dagger!

(Snatches Romeo's dagger.)

This is thy sheath; there rust, and let me die.

(She stabs herself and falls on Romeo's body.)