Der Frühling der Rache του Γιάννη Φαρμακίδη

Der Frühling der Rache

Ich liege auf dieses Bett zitternd aus Kalt, sprachlos, unfähig zu denken. Die Wörter fliehen mir. Ich habe zu meiner Verfügung nur einige Ausdrücke aus Eis. Ausdrücke wie: das Blut ist heiß. Oder: die Rache ist heißer als das Blut. Mein gefrorener Leib ist geil mit Rache. Ich weiß mit Sicherheit daß ein Frühling kommen wird, wenn mein ganzes Dasein nur aus Rache bestehen wird. Es gibt kein anderer Weg um meine Leben zu führen. Ich will keine Gnade gewähren. Ich besitze Kraft nur um zu meine Feinde Pein zu verleihen. Was haben meine Feinde mich getan? Sie haben mich zu dieses eiskalt Zimmer eingesperrt. Die Kälte ist unerträglich. Meine Rache wird auch unerträglicher sein. Ich wiederhole immer die die gleichen Wörter weil ich kein anderes Denken habe. Wenn wird die Kälte enden? Es ist unmenschlich diese Kälte. Ich habe Fingern aus Eis. Ich warte auf dem Frühling der Rache.

Η άνοιξις της εκδικήσεως

Είμαι ξαπλωμένος πάνω σ’ αυτό το κρεβάτι τρέμοντας από το κρύο, άφωνος, ανίκανος να σκεφτώ. Οι λέξεις μού ξεφεύγουν. Έχω στην διάθεσή μου μόνον μερικές εκφράσεις από πάγο. Εκφράσεις όπως: το αίμα είναι καυτό. Ή: η εκδίκηση είναι πιό καυτή από το αίμα. Το παγωμένο μου σώμα είναι καυλωμένο με εκδίκηση. Ξέρω με βεβαιότητα ότι μιά άνοιξις θα έρθει, όταν όλη μου η ύπαρξη θα αποτελείται από εκδίκηση. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να διάγω την ζωή μου. Δεν θέλω καμία χάρη να δώσω. Τι μού έχουν κάνει οι εχθροί μου; Μ’ έχουν κλειδώσει σ’ αυτό το παγερό δωμάτιο. Το ψύχος είναι ανυπόφορο. Η εκδίκησίς μου θα είναι επίσης ανυπόφορη. Επαναλαμβάνω πάντοτε τις ίδιες λέξεις επειδή δεν έχω καμία άλλη σκέψη. Πότε θα τελειώσει το ψύχος; Είναι απάνθρωπο αυτό το ψύχος. Έχω δάχτυλα από πάγο. Περιμένω την άνοιξην της εκδικήσεως.